Alfons Mańka
| Sługa Boży | |
| Kraj działania | Polska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 21 października 1917 Lisowice |
| Data i miejsce śmierci | 21 stycznia 1941 KL Mauthausen-Gusen |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Inkardynacja | Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej |
| Śluby zakonne | 8 września 1938 |
Alfons Mańka OMI (ur. 21 października 1917 w Lisowicach, zm. 21 stycznia 1941 w KL Mauthausen-Gusen) – polski kleryk nowicjusz ze Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, ofiara niemieckiego terroru w okresie II wojny światowej, Sługa Boży Kościoła katolickiego, męczennik[1][2].
Pochodził z wielodzietnej rodziny kolejarskiej Piotra i Karoliny z d. Sojki i urodził się 21 października 1917 roku w Lisowicach[3]. W 1934 roku wstąpił do Małego Seminarium Oblatów w Lublińcu i po zdaniu matury w 1937 roku rozpoczął nowicjat w klasztorze oblatów w Markowicach[3][2]. W tym okresie jego wychowawcą był superior klasztoru, mistrz nowicjuszy ksiądz Józef Cebula[3]. Pierwszą profesję zakonną złożył 8 września 1938 roku[3][2]. Ukończywszy nowicjat rozpoczął studia filozoficzne w Krobi[3][2]. Po wybuchu II wojny światowej kontynuował studia przygotowujące do realizacji powołania[3]. Przebieg jego formacji duchowej ilustruje pozostawiony dziennik Recapitulatio diei, prowadzony w okresie od 15 września 1937 do 23 sierpnia 1938[3].
W czasie okupacji niemieckiej ziem polskich 4 maja 1940 roku uwięziony został przez Gestapo, wraz z piętnastu innymi współbraćmi i przewieziony do obozu przejściowego w Szczeglinie, skąd 9 maja trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau[3][2]. Zarejestrowany pod numerem 9348 przebył tzw. kwarantannę od 9 maja do 2 sierpnia 1940 roku[3]. Przetransportowany został do obozu koncentracyjnego Gusen I, gdzie otrzymał numer obozowy 6665[3] i skierowany do pracy w kamieniołomach[2]. Zmarł z wycieńczenia w styczniu[a] 1941 roku[3].
Padł ofiarą niemieckiego programu Intelligenzaktion, mającego na celu eksterminację inteligencji polskiej[2].
Jest jednym z 122 Sług Bożych wobec których 17 września 2003 rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej[4][5].
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Podawana jest różna dzienna data śmierci. Jan Kochel za U J. Pilelorz, Martyrologium Polskich Oblatów 1939-1945, s. 118 podaje 22 stycznia.
Przypisy
- ↑ MARTYRS KILLED IN ODIUM FIDEI BY THE NAZIS DURING THE SECOND WORLD WAR (III), poz. 43 (ang.). [dostęp 2015-07-18].
- ↑ a b c d e f g „BIAŁA KSIĘGA” Martyrologium duchowieństwa — Polska XX w. (lata 1914 – 1989) dane osobowe. Rzymskokatolicka Parafia pod wezwaniem św. Zygmunta w Słomczynie. [dostęp 2015-07-18].
- ↑ a b c d e f g h i j k Jan Kochel: Rozważania tematyczne: ŚWIADKOWIE PRAWDY Z TEJ ZIEMI Br. Alfons Mańka OMI († 1941) - Lisowice - Mauthausen/Gusen. Szkoła Słowa Bożego, 2014-07-04. [dostęp 2015-07-18].
- ↑ Słudzy Boży w procesie beatyfikacyjnym drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. [dostęp 2015-07-18].
- ↑ Proces beatyfikacyjny. [dostęp 2015-07-18].
Media użyte na tej stronie
Emblem of the Papacy: Triple Tiara and Keys