Alfons Schulz (polski duchowny)
| Kraj działania | Cesarstwo Niemieckie Polska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 5 marca 1872 Tymawa |
| Data i miejsce śmierci | 25 czerwca 1940 Stutthof (KL) |
| Senator RP | |
| Okres sprawowania | od 1930 do 1935 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | Kościół łaciński |
| Prezbiterat | 27 marca 1898 |
| Odznaczenia | |
  | |
Alfons Wacław Schulz, także Szulc (ur. 5 marca 1872 w Tymawie, zm. 25 czerwca 1940 w obozie koncentracyjnym w Stutthofie) – polski duchowny katolicki, działacz narodowy na Pomorzu, senator III kadencji w II RP.
Życiorys
Był synem Jakuba (rolnika) i Marii z Binerowskich. Uczęszczał do progimnazjum biskupiego Collegium Marianum w Pelplinie (1880–1890), następnie do gimnazjum klasycznego w Starogardzie (matura w 1893). Po studiach w seminarium duchownym w Pelplinie przyjął święcenia kapłańskie 27 marca 1898.
Pracował jako wikariusz w kilku parafiach (m.in. w Oliwie, Starych Szkotach w Gdańsku, Chełmnie, Kartuzach, Wejherowie). W lipcu 1906 został mianowany proboszczem w Konarzynach na Kaszubach.
Działał w polskich organizacjach społeczno-kulturalnych, m.in. był członkiem Towarzystwa Naukowego w Toruniu oraz Stowarzyszenia „Straż”, zajmującego się promocją publikacji polskich w środowiskach wiejskich. W Konarzynach kierował kółkiem rolniczym, był również prezesem Towarzystwa Czytelni Ludowych w powiecie człuchowskim.
W grudniu 1918 pełnił mandat delegata na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu, od grudnia t.r. przewodniczył Radzie Ludowej na powiat człuchowski z siedzibą w Konarzynach. Był więziony w Człuchowie przez dwa miesiące przez władze niemieckie; w sprawie jego zwolnienia interweniowały liczne organizacje polskie. Wszedł następnie w skład Komisji Granicznej, przyczyniając się po pozostawienia w granicach Polski kilku wiosek (m.in. Konarzyn i Ciecholew).
W 1926 powołał do życia Towarzystwo Robotników w Konarzynach, był również inicjatorem powstania lokalnego oddziału Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Zasiadał w Sejmiku Powiatowym w Chojnicach oraz kierował zarządem powiatowym w Tczewie Pomorskiego Towarzystwa Rolniczego. Pełnił również szereg funkcji kościelnych – był wicedziekanem, a następnie dziekanem dekanatu chojnickiego, wizytatorem nauki religii w dekanacie, uczestniczył w diecezjalnym synodzie w Pelplinie w grudniu 1928. We wrześniu 1931 został przeniesiony na probostwo w Subkowach koło Tczewa.
W latach 1930–1935 zasiadał w Senacie RP, wybrany z listy państwowej Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Współpracą z BBWR naraził się na krytykę pomorskiego Stronnictwa Narodowego. Był odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.
9 września 1939 został aresztowany przez Niemców; wkrótce zwolniony i ponownie aresztowany, trafił do obozu koncentracyjnego w Stutthofie (nr obozowy 1021), gdzie został zamordowany (utopiony w wannie). Pochowany był początkowo na cmentarzu w Gdańsku-Zaspie, w marcu 1946 zwłoki przeniesiono na cmentarz parafialny w Subkowach.
Bibliografia
- Henryk Mross, Alfons Schulz, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXVI, 1995