Alfons Vacqueret
 | |
 rotmistrz | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 czerwca 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 31 stycznia 1991 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka, |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg){kind=small}   | |
Alfons Emil Józef Vacqueret[a] ps. „Gryf” (ur. 23 czerwca 1898 w Warszawie, zm. 31 stycznia 1991 tamże) – rotmistrz Wojska Polskiego, oficer Armii Krajowej.
Życiorys
Urodził się 23 czerwca 1898 w Warszawie. Pochodził z rodziny francuskiej[1]. Jego pradziadkiem był Bernard Vacqueret (1789–1869), major wojsk napoleońskich, adiutant Napoleona Bonaparte, który po rewolucji lipcowej we Francji z 1830 osiadł na terenach polskich, a dziadkiem Aleksander Vacqueret (powstaniec styczniowy, zesłaniec)[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 12 lutego 1923 prezydent RP awansował go z dniem 1 stycznia 1923 na porucznika ze starszeństwem z 1 grudnia 1920 i 6. lokatą w korpusie oficerów jazdy[2][3][4][5] (w 1932 był zweryfikowany z lokatą 1.[6]). Na przełomie lat 20. i 30. był oficerem zawodowym 1 pułku szwoleżerów w garnizonie Warszawa[7][8][9][10].
We wrześniu 1930 został przydzielony z macierzystego pułku do Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych[11]. Później został awansowany do stopnia rotmistrza. Na przełomie lat 20. i 30. pełnił służbę w adiutanturze ministra spraw wojskowych Józefa Piłsudskiego[12][13]. W latach 30. pełnił funkcję adiutanta Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, a następnie Marszałka Polski, gen. Edwarda Śmigłego-Rydza (obok niego innym oficerem ordynansowym był wówczas rtm. Konstanty Horoch)[14][15][16][17][18], któremu m.in. towarzyszył podczas wizyty we Francji na przełomie sierpnia/września 1936[19]. Z dniem 1 września 1933 został przydzielony na dalsze trzy miesiące z 1 pułku szwoleżerów do składu osobowego inspektora armii gen. Śmigłego-Rydza[20].
Po wybuchu II wojny światowej i nastaniu okupacji niemieckiej jako oficer w stanie spoczynku działał w Armii Krajowej. Wziął udział w powstaniu warszawskim 1944 sprawując stanowisko dowódcy batalionu szkieletowego „Oaza”, utworzonego w 5 Rejonie Obwodu Mokotów AK (Sadyba i wieś Czerniaków)[21]. Po upadku walk opuścił stolicę wraz z ludnością cywilną.
Zmarł 31 marca 1991[22]. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 174-6-7)[23].
Ordery i odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1934)[24][25]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (1930)[26]
- Oficer Orderu Legii Honorowej (III Republika Francuska, 1936)[1][27]
Uwagi
- ↑ W ewidencji wojskowej jego tożsamość była podawana jako „Alfons Emil Vacqueret” (Rocznik Oficerski 1923, 1924, 1928), następnie jako „Alfons Emil Józef Vacqueret” (Rocznik Oficerski 1932). Biogram opublikowany przez Muzeum Powstania Warszawskiego wskazał tożsamość „Emil Vacqueret”. Zarówno strona Nekrologi Warszawskie jak i inskrypcja na nagrobku ponownie podała „Alfons Emil Vacqueret”.
Przypisy
- ↑ a b c Wiadomości bieżące. Z miasta. Piękna symbolika. „Kurjer Warszawski”, s. 5, Nr 250 z 12 września 1936.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 lutego 1923, s. 100.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 687.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 610.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 357.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 157.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 595.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 537.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 287.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 625.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930, s. 305.
- ↑ Proces o planowany zamach na marsz. Piłsudskiego. „Goniec Wielkopolski”, s. 1, Nr 26 z 1 lutego 1931.
- ↑ Adiutantura marszałka Józefa Piłsudskiego. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2015-11-26].
- ↑ Zjazd Legionistów w Krakowie był aktem głębokiego hołdu dla Marsz. Piłsudskiego. „Głos Poranny”, s. 1, Nr 214 z 7 sierpnia 1935.
- ↑ Pułkownik Glabisz o Wielkopolsce. „Nowy Kurjer”, s. 8, Nr 18 z 23 stycznia 1936.
- ↑ Legioniści składają hołd u trumny ukochanego Komendanta. „Nowy Kurjer”, s. 1, Nr 180 z 7 sierpnia 1935.
- ↑ Przyjazd członków rządu. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 178 z 7 sierpnia 1935.
- ↑ W siedzibie nowomianowanego Marszałka. „Gazeta Gdańska”, s. 2, Nr 260 z 11 listopada 1936.
- ↑ Gen. Rydz-Śmigły wyjeżdża do Paryża w dn. 28 bm.. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 196 z 28 sierpnia 1936.
- ↑ Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 21, 26 stycznia 1934.
- ↑ Zgrupowania powstańcze. 1944.pl. [dostęp 2015-11-26].
- ↑ Informacja O Zmarłych: Alfons Emil Vacqueret. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2015-11-26].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: VACQUERET, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2015-11-26].
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 98 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
- ↑ Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 122, 19 marca 1934.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 305.
- ↑ Wysokie odznaczenia dla polskich gości. „Nowy Kurjer”, s. 2, Nr 205 z 4 września 1936.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wiadomości bieżące. Z miasta. Piękna symbolika. „Kurjer Warszawski”, s. 5, Nr 250 z 12 września 1936.
- Powstańcze biogramy. Alfons Vacqueret. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2015-11-26].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Zasługi – Polska (II RP).
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Major Adam Remigiusz Grocholski i por. Alfons Vacqueret jako adiutancji ministra spraw wojskowych Józefa Piłsudskiego (ok. 1926-1936).