Alfons Welke

Alfons Welke
Data urodzenia1827
Data i miejsce śmierci1905
Kielce
Narodowośćpolska
Praca
BudynkiSzpital Św. Trójcy w Piotrkowie Trybunalskim
Projektycmentarz żydowski w Bodzentynie, rozbudowa kościoła parafialnego w Brzezinach

Alfons Welke (ur. 1827, zm. 1905 r. w Kielcach) – architekt, przedsiębiorca budowlany, kolekcjoner minerałów.

Życiorys

Pochodził ze zubożałej szlachty ewangelickiej. W 1844 roku ukończył Gimnazjum Realne w Warszawie, a trzy lata później Szkołę Sztuk Pięknych. W trakcie praktyki budowniczej nadzorował prace przy przebudowie kościoła na Cmentarzu Powązkowskim. W 1854 zdał egzaminy przed Radą Budowniczą Królestwa Polskiego i w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, uzyskując stopień architekta artysty oraz prawo prowadzenia robót budowlanych w całym Imperium Rosyjskim. W latach 1854–1857 nauczyciel akademicki.

Związany z Kielecczyzną od 1857, kiedy to objął posadę budowniczego powiatu stopnickiego. W 1864 został przeniesiony na równorzędne stanowisko w powiecie miechowskim. Po odtworzeniu guberni kieleckiej mianowany inżynierem-architektem powiatu kieleckiego. W 1869 zamieszkał w Kielcach przy ulicy Domaszowskiej. W latach 70. XIX wieku aktywny propagator marmurów kieleckich. Zgromadzone przez niego kolekcje minerałów otrzymały medale na wystawach w Moskwie i Wiedniu. W 1876 zrezygnował z posady urzędniczej i wspólnie z Józefem Cocellim i Augustem Rephanem zawiązał istniejącą do dziś spółkę „Przedsiębiorstwo Kopalń Marmurów Kieleckich” (obecnie pod firmą Świętokrzyskie Kopalnie Surowców Mineralnych S.A.)[1]. Przez 16 lat pełnił funkcję jej prezesa zarządu, po czym wrócił do służby rządowej. W okresie od 1892 do 1895 budowniczy miasta Kielce. Członek dozoru ewangelickiego, od 1876 w zarządzie straży ogniowej.

Żonaty z Amelią z Siwickich, z którą miał sześcioro dzieci. Zmarł 2 listopada 1905 r. w Kielcach, pochowany na cmentarzu starym[2].

Zrealizowane projekty i wykonywane prace

  • Szpital Św. Trójcy w Piotrkowie Trybunalskim – 1852
  • cmentarz żydowski w Bodzentynie – 1867
  • rozbudowa kościoła parafialnego w Brzezinach – 1870
  • udział w przebudowie gmachu szpitala św. Aleksandra – 1871
  • udział w przebudowie budynku poczty głównej – 1874
  • łaźnia miejska (budynek przy ulicy Piotrkowskiej 39) – 1875
  • przedłużenie ulicy Konstantego (Sienkiewicza) – ok. 1892
  • rzeźnia miejska (nieistniejący już budynek przy ulicy Zagórskiej) – 1900

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Gągol, Paweł Król, Jan Urban, Kartki z dziejów Marmurów Kieleckich, KTN, Kielce,, 2017.
  2. ↑ Gazeta Kielecka, 1905, R.36, nr 89 - Świętokrzyska Digital Library, sbc.wbp.kielce.pl [dostęp 2020-03-30].

Bibliografia

  • Szczepański J., Architekci i budowniczowie, Warszawa-Kraków 1990