Alfonso Carafa

Alfonso Carafa

Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1540 Neapol
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 1565 Neapol
Arcybiskup Neapolu
Okres sprawowania	1557–1565
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	16 kwietnia 1654
Sakra biskupia	30 czerwca 1565
Kreacja kardynalska	15 marca 1557 Paweł IV
Kościół tytularny	Ss. Ioannis et Pauli

Alfonso Carafa (ur. 16 lipca 1540 w Neapolu, zm. 29 sierpnia 1565 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 16 lipca 1640 roku w Neapolu, jako najstarszy syn markiza Antonia Carafy i Brianny Beltrano^[1]. Studiował literaturę włoską, łacińską i grecką pod kierunkiem Giovaniego Paola Flavia^[1]. Jego wuj Gian Pietro Carafa mianował go kanonikiem kapituły katedralnej w Neapolu, a następnie Alfonso został szambelanem papieskim i protonotariuszem apostolskim^[1]. 15 marca 1557 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię San Nicola in Carcere^[2]. 9 kwietnia został wybrany arcybiskupem Neapolu i mianowany administratorem apostolskim diecezji do czasu osiągnięcia wieku kanonicznego 27 lat^[1]. 6 dni później przyjął święcenia diakonatu^[2]. W latach 1557–1558 pełnił funkcję legata a latere na dworze Filipa II, a jesienią 1558 roku był także regentem Kamery Apostolskiej^[1]. Rok później został Bibliotekarzem Kościoła Rzymskiego, a 26 kwietnia 1660 roku został podniesiony do rangi kardynała prezbitera i otrzymał kościół tytularny Ss. Ioannis et Pauli^[2]. W czerwcu tego samego roku został fałszywie oskarżony o kradzież rzeczy z Kamery Papieskiej i zamknięty na kilka miesięcy w Zamku Świętego Anioła^[1]. Następnie został pozbawiony funkcji regenta, ukarany grzywną 100 tysięcy skudów i wydalony z Rzymu^[1]. Dwa lata później Pius VI przywrócił go do archidiecezji neapolskiej, a Carafa wziął udział w soborze trydenckim^[1]. 16 kwietnia 1654 roku przyjął święcenia kapłańskie, a 30 czerwca 1565 – sakrę biskupią^[2]. Zmarł z powodu wysokiej gorączki 29 sierpnia 1565 w Neapolu^[1].

Przypisy