Alfonso Montemayor
 | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Alfonso Montemayor Crespo | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 kwietnia 1922 | ||||||||
| Data i miejsce śmierci | 23 listopada 2012 | ||||||||
| Wzrost | 172 cm | ||||||||
| Pozycja | |||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||
| |||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||
| |||||||||
Alfonso "Capi" Montemayor Crespo (ur. 28 kwietnia 1922 w Ciudad Victoria, zm. 23 listopada 2012 w Leónie) – meksykański piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy.
Kariera klubowa
Montemayor urodził się w mieście Ciudad Victoria jako najmłodszy z pięciu braci w rodzinie o tradycjach sportowych. Jako nastolatek wielokrotnie reprezentował stan Tamaulipas w lekkoatletyce, baseballu i piłce nożnej[1]. Zaczynał występy na pozycji napastnika, lecz później został przekwalifikowany na obrońcę[2]. W wieku 21 lat razem ze swoim kolegą Raúlem Varelą został zaproszony przez Sebastiána Martíneza, prezesa nowo założonego zespołu piłkarskiego Club León, do gry w tej drużynie. Mimo ofert z zespołów takich jak Club América czy ADO zdecydował się zaakceptować propozycję i w nowej ekipie zadebiutował 7 maja 1944 w wygranym 5:1 spotkaniu kwalifikacyjnym z Atlasem, dzięki któremu León otrzymał zgodę na występy w najwyższej klasie rozgrywkowej[1]. Od razu został kluczowym piłkarzem i liderem zespołu, tworząc podstawowy duet stoperów z Antonio Battaglią, z którym do końca życia przyjaźnił się również prywatnie. Słynny incydent miał miejsce 9 maja 1946, kiedy to podczas ligowego spotkania z Américą uratował życie argentyńskiemu napastnikowi rywali, Florencio Caffarattiemu, który nieopatrznie dotknął linii energetycznej za jedną z bramek. Na znak wdzięczności otrzymał później od niego pamiątkową monetę, a sam Caffaratti po zakończeniu sezonu przeniósł się do hiszpańskiego FC Barcelona[3].
Montemayor zdobył z Leónem wicemistrzostwo kraju, natomiast w latach 1948, 1949 i 1952 wywalczył trzy tytuły mistrza Meksyku. W 1948 roku triumfował w rozgrywkach krajowego superpucharu, Campeón de Campeones, a w 1949 zdobył krajowy puchar, Copa México. W 1952 i 1953 roku zajmował z Leónem drugie miejsce odpowiednio w superpucharze i pucharze Meksyku[4]. Ogółem barwy Leónu reprezentował przez niemal dziesięć lat, jest uznawany za legendę i symbol klubu oraz idola kibiców, niezmiennie występując z numerem 3 na koszulce i będąc kapitanem zespołu w okresie jego największych sukcesów[5]. Karierę piłkarską zakończył w wieku 35 lat w drugoligowym Club San Sebastián de León, trapiony kontuzjami kolana[6].
Kariera reprezentacyjna
W 1947 roku Montemayor został powołany do reprezentacji Meksyku przez węgierskiego selekcjonera György Ortha na mistrzostwa NAFC, będących wówczas oficjalnymi mistrzostwami Ameryki Północnej. W kadrze narodowej zadebiutował właśnie podczas tych rozgrywek, 13 lipca 1947 w wygranym 5:0 spotkaniu z USA, a jego drużyna, w której pełnił rolę kapitana, triumfowała ostatecznie w tym turnieju[7]. W 1950 roku znalazł się w składzie meksykańskiej reprezentacji ogłoszonym przez szkoleniowca Octavio Viala na mistrzostwa świata w Brazylii, po uprzedniej grze w kwalifikacjach do światowego czempionatu. Na mundialu ponownie był kapitanem swojej drużyny, lecz wystąpił tylko w pierwszym spotkaniu, z Brazylią (0:4), kiedy to przez niemal cały mecz grał ze złamanym żebrem[8]. Z powodu tej kontuzji nie wybiegł na boisko w dwóch kolejnych pojedynkach; w roli lidera zastąpił go Horacio Casarín, a jego kadra po trzech porażkach zajęła ostatnie miejsce w grupie[3]. W 1952 roku rozegrał jeszcze trzy spotkania w mistrzostwach panamerykańskich[7], a w 1954 roku był bliski występu na mistrzostwach świata w Szwajcarii, lecz ostatecznie nie został powołany na mundial z powodu kontuzji[1].
Od 1948 roku był żonaty z Aurą Gómez, mieli piątkę dzieci – Alfonso, Gerardo, Guillermo, Jesúsa i Maríę[9]. Zmarł w wieku 90 lat, po kilku dniach hospitalizacji, w wyniku powikłań nerkowych[10].
Przypisy
- ↑ a b c Alfonso Montemayor (hiszp.). León400, 31 grudnia 2010. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ Julieta Méndez: Falleció el 'Capi' Montemayor (hiszp.). MedioTiempo, 23 listopada 2012. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ a b Luis Hernández: Fallece 'El capi' Montemayor (hiszp.). El Sol de León, 24 listopada 2012. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ Alfonso Montemayor (ang.). Player History. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ Leyendas (hiszp.). Club León. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ Omar Oseguera: Toda una leyenda verdiblanca (hiszp.). El Sol de León, 17 marca 2010. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ a b Alfonso Montemayor Crespo (ang.). 11v11. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ Brazil - Mexico 4:0 (1:0) (ang.). FIFA. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ Mayra Berenice Córdoba: ‘Verde’ celebración para Alfonso Montemayor (hiszp.). AM, 2 maja 2012. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ Mayela Macías: Alfonso Montemayor, el último sobreviviente del León fundador acaba de fallecer (hiszp.). Zona Franca, 23 listopada 2012. [dostęp 2012-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 kwietnia 2016)].
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flag of Mexico (1934-1968)
Autor: Ldaleon44, Licencja: CC BY-SA 4.0
El Capi posando con hinchas del Club León