Alfred Łodziński

Alfred Łodziński (ur. 5 stycznia 1903 w Wilnie, zm. 14 lipca 1974 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy.

Występował na scenach teatrów w Wilnie, Poznaniu, Toruniu, Lublinie, Płocku i Grodnie od 1921. Ukończył Szkołę Dramatyczną w Wilnie w 1923. W sezonach 1940 i 1945 grał w Polskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie. Po wojnie przybył do Torunia wraz z zespołem teatru wileńskiego i zaczął występować w Teatrze Ziemi Pomorskiej. W tym samym czasie występował także w Teatrze Kameralnym TUR w Krakowie.

W 1946 Łodziński został aktorem Teatru Miejskiego we Wrocławiu, a w 1946 w Teatru Polskiego w Szczecinie. Począwszy od 1947 grał na scenach teatrów warszawskich. W latach 1950-1960 w Teatrze Polskim, w 1962 w Teatrze Współczesnym, a w latach 1962-1970 w Teatrze Klasycznym.

Grób Alfreda Łodzińskiego na Cmentarzu św. Jerzego w Toruniu

Filmografia

• 1973 – Wielka miłość Balzaka (finansista)
• 1970 – Dzięcioł (Seweryn, ojciec Ireny)
• 1968 – Człowiek z M-3 (Łukaszczyk, urzędnik USC; w czołówce nazwisko: Łoziński)
• 1965 – Lenin w Polsce (karczmarz)
• 1965 – Faraon (Hiram, książę Tyru, przewodniczący Rady Fenickiej)
• 1962 – Jak być kochaną
• 1960 – Krzyżacy (ksiądz na dworze księżnej Anny Danuty)
• 1957 – Król Maciuś I (król Smutny)
• 1956 – Warszawska syrena (Dziwun)
• 1955 – Podhale w ogniu (szlachcic)
• 1953 – Celuloza (Pandera, dyrektor „celulozy”)
• 1950 – Miasto nieujarzmione (niemiecki szabrownik)

Linki zewnętrzne

• Alfred Łodziński w bazie Filmweb
• Alfred Łodziński w bazie filmpolski.pl
• Alfred Łodziński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Alfred Łodziński na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”