Alfred Bruneau

Alfred Bruneau
Ilustracja
Imię i nazwisko

Louis Charles Bonaventure Alfred Bruneau

Data i miejsce urodzenia

3 marca 1857
Paryż

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1934
Paryż

Instrumenty

wiolonczela

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, wiolonczelista, krytyk muzyczny

Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Świętego Karola (Monako)

Louis Charles Bonaventure Alfred Bruneau[1][2] (ur. 3 marca 1857 w Paryżu, zm. 15 czerwca 1934 tamże[1][3][4]) – francuski kompozytor, wiolonczelista i krytyk muzyczny.

Życiorys

Syn malarza, w dzieciństwie uczył się gry na wiolonczeli[2]. W latach 1873–1881[3] studiował w Konserwatorium Paryskim u Augusta-Josepha Franchomme’a (wiolonczela), Augustina Savarda (harmonia i teoria) oraz Jules’a Masseneta (kompozycja)[1]. W trakcie studiów zdobył pierwszą nagrodę w grze na wiolonczeli (1876)[3][4] oraz Prix de Rome (1881) za kantatę Geneviève de Paris[1][3][4]. Przyjaźnił się z Émile’em Zolą[3]. Popierał pisarza w obronie Alfreda Dreyfusa, na czym mocno ucierpiała jego wcześniejsza popularność jako kompozytora[2][3].

Pisywał do czasopism „Revue indepéndante” (1889–1892), „Gil Bas” (1892–1895), „Figaro” (1895–1901), „Grande revue” (1902), „Matin” (1904–1907 i 1909–1933)[1]. W latach 1903–1904 pierwszy dyrygent Opéra-Comique[4]. W 1909 roku został generalnym inspektorem wychowania muzycznego[1][3]. W 1925 roku przyjęty na członka Académie des Beaux-Arts[1][3][4][5]. Kawaler (1895), oficer (1904), a następnie komandor (1925) Legii Honorowej[5]. Komandor monakijskiego Orderu Świętego Karola (1907)[4].

Twórczość

Muzyka Bruneau obficie czerpie z twórczości Richarda Wagnera, którą kompozytor próbował łączyć z elementami zaczerpniętymi z dokonań twórców francuskich (Gounod, Massenet)[2]. Własnego indywidualnego stylu nie udało mu się jednak stworzyć[1]. Był muzycznym tradycjonalistą, preferującym szerokie frazy melodyczne i trzymającym się zasad diatoniki i tonalności[1]. Zreformował operę seria, wprowadzając do librett postaci z życia codziennego i teksty prozą[1].

Zasłynął przede wszystkim jako autor dramatów lirycznych inspirowanych realizmem Émile’a Zoli, z librettami opartymi na tekstach pisarza: La rêve (1891), L’attaque du moulin (1893), Messidor (1897), L’ouragan (1901)[1]. Ponadto skomponował m.in. balet Les Bacchantes według Eurypidesa (1931), Requiem (1895), symfonię chóralną Léda, Ouverture héroïque na orkiestrę, cykl pieśni Lieds de France do tekstów Catulle’a Mendèsa[2].

Autor publikacji poświęconych Gabrielowi Fauré (1925), Émile’owi Zoli (1932) i Massenetowi (1935)[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 446–447. ISBN 83-224-0113-2.
  2. ↑ a b c d e The Hutchinson Concise Dictionary of Music. London: Routledge, 2014, s. 93. ISBN 1-57958-178-1.
  3. ↑ a b c d e f g h i The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 115. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 482. ISBN 0-02-865526-5.
  5. ↑ a b Jane F. Fulcher: French Cultural Politics and Music: From the Dreyfus Affair to the First. Oxford: Oxford University Press, 1999, s. 41. ISBN 0-19-512021-3.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

MCO Order of Saint-Charles - Commander BAR.png
Baretka Komandora Orderu Świętego Karola
Alfred Bruneau.jpg
Alfred Bruneau (1857-1934), French