Alfred Furmański

Alfred Furmański
Maciej, Józef Hoffmann
porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia22 grudnia 1909
Zasław
Data i miejsce śmierci12 sierpnia 1944
Żabikowo
Przebieg służby
Lata służby1930-1943
Siły zbrojneWojsko Polskie, Armia Krajowa
Jednostki61 Pułk Piechoty (II RP), pluton zwiadu kolarskiego
StanowiskaDowódca Obwód WTOP Środa, Komendant IR Środa Wielkopolska
Główne wojny i bitwykampania wrześniowa

Alfred Furmański ps. "Maciej", nazwisko okupacyjne Józef Hoffmann (ur. 22 grudnia 1909 w Zasławiu, zm. 12 sierpnia 1944 w Żabikowie) – oficer Wojska Polskiego, WTOP i AK.

Życiorys

Alfred Furmański, syn Józefa i Franciszki, w czasie rewolucji bolszewickiej wraz z matką przeniósł się do Siedlec i tam po skończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum. Potem przeniósł się do Warszawy. Odbył służbę wojskową w 61 pułku piechoty i ukończył szkołę podoficerską. Wstąpił do szkoły podchorążych dla podoficerów zawodowych. Po ćwiczeniach w Bydgoszczy został dowódcą plutonu[1].

W 1939 brał udział w bojach odwrotowych na odcinku Kutno-Sochaczew i w obronie Warszawy. Dowodził wówczas plutonem zwiadu kolarskiego, a w Warszawie kompanią 61 Pułku Piechoty. W tym samym roku został osadzony przez Niemców w oflagu XIB, w Brunszwiku. W czasie transportu do oflagu IIC w Woldenburgu zbiegł z transportu kolejowego w Palędziu pod Poznaniem 22 czerwca 1940. Schronienia i pomocy udzieliła mu łączniczka ZWZ, Gertruda Stankiewicz, która ulokowała go we wsi Dąbrowa[1]. Następnie Furmański został zaopatrzony w fałszywe dokumenty na nazwisko Józef Hoffmann i w lipcu 1940 przerzucony jako robotnik rolny do Podgaju, w powiecie średzkim. Tam pomocy udzielił mu Michał Matłowski. Następnie skontaktował się z Konradem Latanowiczem ("Profesor"). W latach 1941-1942 zorganizował szkielet dowódczy konspiracji średzkiej. Wiosną 1942 został zaprzysiężony do AK przez kpt. Jana Kamińskiego ("Franek"). Przejściowo dowodził Obwodem WTOP Środa Wielkopolska. Oficjalnie był zatrudniony jako robotnik leśny w Janowie[1].

W kwietniu 1942 organizował od podstaw Inspektorat Rejonowy Środa Wielkopolska i na wniosek Franciszka Unruga został powołany na jego dowódcę[2]. Prowadził też akcję scaleniową NOB i NOW z AK. Latem 1943, jako oficer zrzutowy, opracował plany odbioru zrzutów lotniczych dla IR Środa Wielkopolska w Janowie i pod Kostrzynem. Był organizatorem placówek odbiorczych "Proso 1" i "Proso 2". Po wykryciu przez Niemców materiałów zrzutowych aresztowany 16/17 września 1943 w gajówce Janowo[3].

Alfred Furmański przeszedł ciężkie śledztwo w Domu Żołnierza i Żabikowie. Nie ujawnił swoich danych oraz tajemnic konspiracyjnych. Zmarł w następstwie tortur 12 sierpnia 1944. Jego zgon został odnotowany przez Gestapo z fałszywymi danymi personalnymi w aktach USC w Poznaniu. Został awansowany do stopnia porucznika służby stałej AK.

Przypisy

  1. ↑ a b c Furmański Alfred, [w:] Marian Woźniak, Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej, s. 162.
  2. ↑ Marian Woźniak, Polskie organizacje konspiracyjne w regionie średzkim, [w:] Stanisław Nawrocki (red.), Dzieje Środy Wielkopolskiej, t. II, s. 112-143.
  3. ↑ Furmański Alfred, [w:] Marian Woźniak, Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej, s. 163.

Bibliografia

  • Dzieje Środy Wielkopolskiej i jej regionu, tom II, red. S. Nawrocki, Środa Wielkopolska 1990.
  • Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej, red. M. Woźniak, Poznań 1998.