Alfred Hitchcock w rolach cameo
Angielski reżyser filmowy Alfred Hitchcock wystąpił w 38 ze swych 52 zachowanych filmów fabularnych[a] (jego drugi film, Orzeł z gór z 1927 uznaje się za zaginiony)[5]. Po raz pierwszy pojawił się w niemym dreszczowcu kryminalnym Lokator (1927)[6]. W opinii biografa Patricka McGilligana jego gościnny występ miał być „raczej perskim okiem puszczonym do dziennikarzy, a nie próbą lansowania samego siebie jako osoby publicznej”[7]. Jak sam przyznawał, jego pierwszy występ miał na celu wyłącznie zyskanie na czasie i ograniczenie wydatków[7]. Z kolei Ivor Montagu twierdził, że główną inspirację dla Hitchcocka stanowił D.W. Griffith, który miał w zwyczaju pojawiać się w swoich wczesnych produkcjach, odgrywając krótkie epizody[8]. Innym z przykładów, jaki reżyser wykorzystał, był Charlie Chaplin i jego występ cameo w dramacie Paryżanka (1923)[9].
Hitchcock pojawiał się na kilka sekund w rozmaitych rolach, m.in. jako pasażer metra (Szantaż; 1929)[10], przechodzień (Morderstwo; 1930, Rebeka; 1940)[11], pasażer autobusu (Złodziej w hotelu; 1955)[12] i tym podobnych nigdy nie wypowiadając żadnej kwestii. Częstym motywem było trzymanie przez niego instrumentu muzycznego, na przykład wiolonczeli w kryminalnym dramacie sądowym Akt oskarżenia (1947)[13] lub też kontrabasu w psychologicznym dreszczowcu noir Nieznajomi z pociągu (1951)[14].
W filmie Łódź ratunkowa (1944) pojawił się w reklamie środka odchudzającego zamieszczonej w gazecie odnalezionej przez rozbitków[15]. Występ ten uważał za swoją ulubioną rolę cameo. Początkowo miał problem z wymyśleniem okoliczności, w jakich miałby pojawić się na ekranie. Pierwotnie chciał wcielić się w zmarłego unoszącego się na wodzie, jednak zrezygnował z tego pomysłu, w obawie przed utonięciem. „Postanowiłem więc uwiecznić fakt swojego wyszczuplenia, a równocześnie wygrać swój kawałek roli: pozując do zdjęć «przed» i «po» kuracji odchudzającej. Przedrukowaliśmy te zdjęcia jako reklamę prasową, wychwalającą wymyślony środek «Reduco» – a widzowie mogli zobaczyć zarówno ogłoszenie, jak i mnie samego, kiedy William Bendix rozkładał starą gazetę znalezioną w łodzi” – argumentował[16].
Alfred Hitchcock w 1962 tłumaczył role cameo w swoich filmach w następujący sposób:
[…] trzeba było wypełnić ekran. Później zrobił się z tego przesąd, a w końcu – stały żart. Teraz jednak ten żart stał się już dość kłopotliwy i żeby pozwolić ludziom spokojnie oglądać film, staram się pojawiać ostentacyjnie w ciągu pierwszych pięciu minut[17].
Pełna lista występów Hitchcocka w roli cameo
Filmy
Rok | Tytuł | Rola | Źr |
---|---|---|---|
1927 | Lokator | reporter wiadomości i być może osoba w tłumie pod koniec filmu[17] (nie ma co do tej drugiej roli zgodności)[18] | [19] |
1928 | Łatwa cnota | osoba opuszczająca kort tenisowy przez boczną bramę (nie ma co do tego występu jednoznacznej pewności)[4] | [20] |
1929 | Szantaż | pasażer londyńskiego metra denerwowany przez małego chłopca | [21] |
1930 | Morderstwo | przechodzień w scenie zbrodni | [22] |
1934 | Człowiek, który wiedział za dużo | przechodzień na ulicy, gdy jedzie autobus | [23] |
1935 | 39 kroków | literat, w scenie, w której Hannay i Smith opuszczają teatr | [24] |
1937 | Młody i niewinny | fotograf z malutkim aparatem w scenie ucieczki Tisdalla z gmachu sądu | [25] |
1938 | Starsza pani znika | przechodzień palący papierosa na Victoria Station | |
1940 | Rebeka | przechodzień koło budki telefonicznej pod koniec filmu | [26] |
Zagraniczny korespondent | przechodzień czytający gazetę | [27] | |
1941 | Pan i Pani Smith | przechodzień mijający Smitha przed hotelem | |
Podejrzenie | mężczyzna wysyłający list | [28] | |
1942 | Sabotaż | mężczyzna stojący przed drogerią w Nowym Jorku | |
1943 | Cień wątpliwości | mężczyzna grający w karty w pociągu do Santa Rosa | [29] |
1944 | Łódź ratunkowa | odchudzony mężczyzna w reklamie prasowej Reduco | [30] |
1945 | Urzeczona | mężczyzna ze skrzypcami i cygarem, wychodzący z windy hotelowej | [31] |
1946 | Osławiona | mężczyzna pijący szampana na przyjęciu | [32] |
1947 | Akt oskarżenia | mężczyzna z wiolonczelą wysiadający z pociągu na stacji Cumberland | [33] |
1948 | Sznur | mężczyzna pojawiający się na tle neonu | [34] |
1949 | Pod znakiem Koziorożca | mężczyzna wkładający płaszcz i kapelusz na placu oraz osoba wchodząca do budynku rządowego | [35] |
1950 | Trema | mężczyzna oglądający się na ulicy za Eve Gill, która mówi do siebie | |
1951 | Nieznajomi z pociągu | mężczyzna z kontrabasem | [36] |
1953 | Wyznaję | mężczyzna na klatce schodowej podczas wyświetlania napisów czołówki | [37] |
1954 | M jak morderstwo | fotograf na zjeździe absolwentów | |
Okno na podwórze | mężczyzna nakręcający zegar w mieszkaniu twórcy piosenek | [38] | |
1955 | Złodziej w hotelu | pasażer autobusu | [39] |
Kłopoty z Harrym | mijający limuzynę kolekcjonera sztuki | ||
1956 | Człowiek, który wiedział za dużo | mężczyzna tyłem do kamery, obserwujący akrobatów na rynku w Marrakeszu | [40] |
Niewłaściwy człowiek | narrator prologu | [41] | |
1958 | Zawrót głowy | mężczyzna przechodzący obok stoczni Elstera | [42] |
1959 | Północ, północny zachód | mężczyzna, który spóźnił się na autobus | [43] |
1960 | Psychoza | mężczyzna w kowbojskim kapeluszu przed biurem pośrednika nieruchomości | |
1963 | Ptaki | mężczyzna opuszczający sklep zoologiczny ze swoimi psami (Geoffreyem i Stanleyem) na smyczy | [44] |
1964 | Marnie | podejrzany mężczyzna w hotelowym korytarzu | [45] |
1966 | Rozdarta kurtyna | mężczyzna z dzieckiem w hotelowym foyer | [46] |
1969 | Topaz | mężczyzna na wózku inwalidzkim na lotnisku | [47] |
1972 | Szał | mężczyzna w tłumie na nabrzeżu Tamizy | [48] |
1976 | Intryga rodzinna | mężczyzna w Urzędzie Ewidencji Ludności | [49] |
Telewizja
Rok | Serial | Odcinek | Rola | Emisja | Źr |
---|---|---|---|---|---|
1958 | Alfred Hitchcock przedstawia | „A Dip in the Pool” | człowiek na okładce magazynu czytanego przez pana Renshawa | 1 czerwca 1958 | [50] |
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Dokładna liczba występów Hitchcocka w rolach cameo nie jest znana. W zależności od biografii i autora, pojawiają się różne wersje; w opinii Patricka McGilligana, reżyser wystąpił w swoich filmach 37-krotnie[1]. Według książki Truffaut/Hitchcock (wyd. z 2005) liczba ta wynosi 31[2]. Z kolei w książce Alfred Hitchcock: Interviews (2003) reżyser wymieniony jest w 39 występach[3]. Liczbę 38 wywnioskowano na podstawie tabeli zamieszczonej w artykule, gdzie uwzględniono również role cameo, co do których nie ma jednoznacznej pewności, że miały miejsce (np. Łatwa cnota; 1928)[4].
Przypisy
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 942–980.
- ↑ Truffaut 2005 ↓, s. 145.
- ↑ Hitchcock 2003 ↓, s. xxvi–xxiii.
- ↑ a b Walker 2005 ↓, s. 88.
- ↑ Ackroyd 2017 ↓, s. 42.
- ↑ Ackroyd 2017 ↓, s. 48.
- ↑ a b McGilligan 2005 ↓, s. 114.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 114–115.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 115.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 160.
- ↑ Walker 2005 ↓, s. 436, 441.
- ↑ Walker 2005 ↓, s. 451.
- ↑ Hitchcock 2003 ↓, s. xli.
- ↑ Walker 2005 ↓, s. 449.
- ↑ Walker 2005 ↓, s. 445.
- ↑ Truffaut 2005 ↓, s. 146.
- ↑ a b Truffaut 2005 ↓, s. 49.
- ↑ Walker 2005 ↓, s. 433.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 943.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 944.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 947.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 949.
- ↑ Walker 2005 ↓, s. 438.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 953.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 955.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 957.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 958.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 959.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 960.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 961.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 962.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 963.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 964.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 965.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 966.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 967.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 968.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 969.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 970.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 971.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 972.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 973.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 974.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 975.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 976.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 977.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 978.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 979.
- ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 980.
- ↑ Hitchcock 2003 ↓, s. liii.
Bibliografia
- Peter Ackroyd: Alfred Hitchcock. Jerzy Łoziński (tłum.). Zysk i S-ka, 2017. ISBN 978-83-65521-79-8. (pol.).
- Alfred Hitchcock: Alfred Hitchcock: Interviews. Sidney Gottlieb (red.). University Press of Mississippi, 2003. ISBN 978-1-57806-562-2. (ang.).
- Patrick McGilligan: Alfred Hitchcock: Życie w ciemności i pełnym świetle. Jowita Matys, Anna Nermer, Andrzej Nermer, Irena Stąpor (tłum.). Twój Styl, 2005. ISBN 978-83-7163-505-2. (pol.).
- François Truffaut: Hitchcock/Truffaut. Tadeusz Lubelski (tłum.). Świat Literacki, 2005. ISBN 83-88612-83-2. (pol.).
- Michael Walker: Hitchcock’s Motifs. Amsterdam University Press, 2005. ISBN 978-90-5356-773-9. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona reżysera (ang.)
- Wszystkie role cameo Hitchcocka ze zdjęciem i czasem sceny filmu (ang.)
- Alfred Hitchcock w rolach cameo w serwisie YouTube (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Propozycja LnM.svg od M.Komorniczak
- derivative work: Michał Komorniczak (dyskusja)
Propozycja 1 dla Listy na Medal na PL.WIKI
Alfred Hitchcock Publicity Photo 1976
Alfred Hitchcock's cameo appearance in Suspicion (1941)
Alfred Hitchcock's cameo appearance in The Lady Vanishes (1938)
Alfred Hitchcock's cameo appearance in Strangers on a Train (1951)
Alfred Hitchcock's cameo appearance in Lifeboat (1944)
Alfred Hitchcock's cameo appearance in Rear Window (1954)
Alfred Hitchcock's cameo appearance #1 in The Lodger: A Story of the London Fog (1927)