Alfred Hugon Figaszewski

Alfred Hugon Figaszewski

Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	21 października 1899 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1939 Warszawa
Prefekt państwowych szkół średnich w Katowicach
Okres sprawowania	1930–1936
Proboszcz parafii ewangelicko-augsburskiej w Brześciu nad Bugiem
Okres sprawowania	1938–1939
Wyznanie	luteranizm
Kościół	Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP
Ordynacja	5 października 1930 w Warszawie

Alfred Hugon Figaszewski

kapelan
Data i miejsce urodzenia	21 października 1899 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1939 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1918–1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IX
Stanowiska	szef duszpasterstwa ewangelicko-augsburskiego okręgu korpusu
Główne wojny i bitwy	Wojna polsko-ukraińska Wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Konsekracja kościoła ewangelicko-augsburskiego w Brześciu nad Bugiem. Widoczny ks. Alfred Figaszewski

Alfred Hugon Figaszewski (ur. 21 października 1899 w Warszawie, zm. 1 sierpnia 1939 tamże) – polski pastor luterański, kapelan, działacz patriotyczny, współzałożyciel tygodnika „Ewangelik Górnośląski” poświęconego problemom polskich ewangelików na Górnym Śląsku, kapelan Wojska Polskiego.

Życiorys

Ksiądz Figaszewski urodził się 21 października 1899 roku jako syn Alfreda Karola (1870–1941). W roku 1918 ukończył warszawskie Gimnazjum im. Mikołaja Reja, po czym zapisał się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Warszawskiego.

Studia filozoficzne przerwał 11 listopada 1918 i zaciągnął się jako ochotnik do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej. Rok później wziął udział w walkach przeciwko Ukraińcom w Galicji Wschodniej. Następnie ukończył szkołę telefoniczną we Lwowie w stopniu kaprala i został przydzielony do batalionu zapasowego 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w charakterze instruktora. Od 6 sierpnia do 1 października 1919 roku był uczniem 17. klasy Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej^[1][2]. Po ukończeniu szkolenia, w stopniu plutonowego, został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Saperów w Warszawie. Do lipca 1920 roku pracował jako działacz plebiscytowy na Mazurach. W czasie wojny polsko-bolszewickiej walczył w obronie Warszawy^[1].

W roku 1921 zapisał się na Wydział Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1926–1927 podróżował po Europie. Przebywał w Strasburgu, gdzie m.in. uczęszczał na wykłady Paula Sabatiera. We Francji działał patriotyczne w Kole Studentów Polaków. Latem 1927 przez 3 miesiące prowadził kolonie dla chłopców w Magny-en-Vexin. Zwiedzał wydziały teologiczne uniwersytetów w Montpellier, Bazylei i Wiedniu. W drodze powrotnej do Polski odwiedził również Czechosłowację.

W roku 1930 ukończył studia teologiczne. W tym samym roku, 5 października, został ordynowany na pastora Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Następnie wysłany do pracy duszpasterskiej na Górny Śląsk sprawował posługę wśród polskich ewangelików, krzewiąc wartości patriotyczne. W ramach pracy duszpasterskiej pełnił także funkcję prefekta szkół średnich. W roku 1931 został mianowany ewangelickim kapelanem pomocniczym górnośląskich jednostek wojskowych. Rok później współtworzył tygodnik ewangelicki „Ewangelik Górnośląski”, którego był redaktorem przez 3 lata. W czasie swojej pracy na Śląsku spotykał się z szykanami ze strony Niemców. Ze względu na negatywną recepcję ze strony niemieckich luteran, aby zachować jedność i pokój pomiędzy śląskimi ewangelikami, ksiądz Figaszewski opuścił tereny Górnego Śląska.

Z dniem 11 grudnia 1935 roku został powołany do służby czynnej, przemianowany na kapelana zawodowego i do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu na stanowisko szefa duszpasterstwa wojskowego wyznania ewangelicko-augsburskiego^[1]. Z pomocą żołnierzy i ewangelików z całej Polski doprowadził do wybudowania kościoła ewangelicko-augsburskiego w Brześciu. Za swoje osiągnięcia w pracy w Brześciu został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. W roku 1939, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, wyjechał na kurację do Ciechocinka. Zmarł w szpitalu w Warszawie 1 sierpnia w wieku 39 lat. Został pochowany 4 sierpnia 1939 roku na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie (sektor Al34-1-5)^[3].

Według niepotwierdzonych informacji został pośmiertnie awansowany do stopnia starszego kapelana^[4].

Był mężem Marii z Chałasińskich (1903–1962). Jego syn, Alfred Figaszewski (1924–2020), również został ewangelickim duchownym.

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (pośmiertnie, 3 sierpnia 1939)^[5]
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz pierwszy 11 listopada 1936^[6])
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
• Odznaka Honorowa „Orlęta”
• Odznaka pamiątkowa 36 pułku piechoty Legii Akademickiej

Zobacz też

• Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP
• kościół ewangelicko-augsburski w Brześciu
• luteranizm

Przypisy

Bibliografia

• R. Danielczyk „Ś.p. Ksiądz Alfred Figaszewski”, [w:] „Ewangelik Górnośląski”, rok VIII, nr 33, Katowice: Towarzystwo Polaków Ewangelików na Górnym Śląsku, 1939, s. 274–275.
• E. Kneifel, Die Pastoren der Evangelisch-Augsburgischen Kirche in Polen, Eging: Selbstverlag des Verfassers, s. 86–87.
• Krzysztof Jan Rej: Ewangelicka służba duszpasterska w Wojsku Polskim 1919–1950. Warszawa: Wydawnictwo Ewangelickiego Duszpasterstwa Wojskowego, 2000.