Alfred Krajewski

Alfred Krajewski

(Adam) Polesiński, Jasieńczyk

pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1896 Lwów
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 1955 Penley
Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	3 Pułk Piechoty Sztab Generalny Biuro Ścisłej Rady Wojennej Inspektorat Armii Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych 1 Pułk Strzelców Podhalańskich 24 Dywizja Piechoty
Stanowiska	oficer sztabu dowódca pułku piechoty dowódca piechoty dywizyjnej komendant bazy
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa bitwa pod Kostiuchnówką zajęcie Zaolzia II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Alfred Krajewski ps. „(Adam) Polesiński”, „Jasieńczyk” (ur. 7 lutego 1896 we Lwowie, zm. 2 stycznia 1955 w Penley^[1]) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 7 lutego 1896^[2] jako syn Wincentyny. Podjął studia na Politechnice Lwowskiej, które prowadził do 1914.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i służył w 3 pułku piechoty w składzie II Brygady. Od 1 marca do 1 maja 1916 odbył kurs w legionowej Szkole Chorążych, po czym został chorążym piechoty. Brał udział w bitwie pod Kostiuchnówką na początku lipca 1916 został wzięty do niewoli rosyjskiej.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 8 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Został skierowany do Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Ukończył II Kurs Normalny od 1921 do 1923 w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie i otrzymał dyplom naukowy oficera Sztabu Generalnego. Został mianowany majorem. Następnie był przydzielony do Oddziału IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej. Z dniem 15 marca 1927 roku został przeniesiony do Oddziału I Sztabu Generalnego^[3]. 29 stycznia 1929 roku został przeniesiony ze składu osobowego inspektora armii generała dywizji Kazimierza Sosnkowskiego do Oddziału III Sztabu Głównego^[4]. Został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty z 1 stycznia 1930. 21 stycznia 1930 roku został przeniesiony do składu osobowego inspektora armii w Warszawie^[5]. Na liście starszeństwa z 1 lipca 1933 został zweryfikowany z 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930^[6]. Od 13^[7] lutego 1938 pełnił funkcję dowódcy 1 pułku Strzelców Podhalańskich (garnizon Nowy Sącz)^[8]. Mianowany pułkownikiem piechoty 19 marca 1938. W drugiej połowie 1938 brał udział w zbrojnym zajęciu Zaolzia.

Po wybuchu II wojny światowej 1939 w okresie kampanii wrześniowej do 10 września 1939 sprawował stanowisko dowódcy 1 pspodh. W działaniach obronnych był dowódcą odcinka w rejonie Wysowej, gdzie działała 2 Brygada Górska. Po 10 września został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 24 Dywizji Piechoty w składzie Armii „Karpaty”. Na zapleczu wycofującej się Armii „Kraków” 14 września 1939 był jednym z dowódców zwycięskiej bitwy pod Boratyczami (drugim dowódcą był gen. dyw. Kazimierz Fabrycy).

W toku późniejszych walk i w obliczu niepowodzenia walki obronnej płk Krajewski z częścią swojego pułku przekroczył granicę węgierską na Przełęczy Tatarskiej w dniach 24–27 września. Trafił do Rumunii, po czym w grudniu 1939 przedostał się na Węgry, gdzie przebywał wraz z polskimi uchodźcami. Tam zaangażował się w działalność konspiracyjną w Związku Walki Zbrojnej, od stycznia do lipca 1940^[9] pełniąc na Węgrzech funkcję komendanta Wojskowej Bazy Wywiadowczo-Łącznikowej Nr 1 „Romek”^[10]. Działał pod pseudonimem „(Adam) Polesiński”, „Jasieńczyk”. Pod koniec 1940 przedostał się na teren Grecji, następnie do Turcji, gdzie nadal działał w ramach baz polskiej konspiracji. Od 1943 przebywał w Londynie, został oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w sztabie Naczelnego Wodza PSZ.

Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł.

Upamiętnienie

Pułkownik Alfred Krajewski został wymieniony na tablicy pamiątkowej, umieszczonej w kościele św. Kazimierza w Nowym Sączu w 1988, honorującej dowódców 1 Pułku Strzelców Podhalańskich^[11].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)^[12][13]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[14]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1933)^[15]
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[16]
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)

Przypisy

Bibliografia

• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Alfred Krajewski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-04-02].