Alfred Prager

Alfred Prager

podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	5 czerwca 1899 Lwów
Data i miejsce śmierci	11 listopada 1956 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	1914–1947
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 Pułk Artylerii Ciężkiej 15 Pułku Artylerii Lekkiej
Stanowiska	dowódca dywizjonu artylerii zastępca dowódcy pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Grób płk. art. Alfreda Pragera

Alfred Prager (ur. 5 czerwca 1899 we Lwowie, zm. 11 listopada 1956 w Londynie) – legionista i peowiak, podpułkownik Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej i Polskich Sił Zbrojnych, pułkownik artylerii.

Życiorys

Alfred Prager urodził się 5 czerwca 1899 roku we Lwowie, w rodzinie Adolfa i Małgorzaty z domu Nibergall.

5 sierpnia 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w szeregach I i V batalionu. Latem 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego. W lutym 1918 roku, po bitwie pod Rarańczą, został internowany w Żurawicy. Po ucieczce z internowania podjął działalność konspiracyjną w Polskiej Organizacji Wojskowej.

Z dniem 1 stycznia 1921 roku został mianowany z podoficera na podporucznika w 1 pułku artylerii ciężkiej^[1].

Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił zawodową służbę wojskową w 3 pułku artylerii ciężkiej w garnizonie Wilno^[2][3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 716. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[4]. W 1928 roku złożył maturę w gimnazjum matematyczno-przyrodniczym. 27 stycznia 1930 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[5]. Z dniem 1 kwietnia 1930 roku został przydzielony na pięciomiesięczny kurs dowódców baterii w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu^[6].

W styczniu 1931 roku otrzymał przeniesienie z 3 pac do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim^[7]. W szkole pełnił służbę na stanowiskach: oficera 2 baterii artylerii ciężkiej (1931–1932), oficera 8 baterii (1933–1934) i oficera baterii podchorążych artylerii (1934–1936)^[8]. Od sierpnia 1936 roku pełnił służbę w 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie. Początkowo na stanowisku dowódcy baterii, a następnie pełniącego obowiązki dowódcy dywizjonu. W 1938 roku został mianowany majorem w korpusie oficerów artylerii i zatwierdzony na stanowisku dowódcy II dywizjonu^[9]. Na tym samym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku^[10][11][12].

Z dniem 15 lipca 1943 roku został przydzielony czasowo z 1 pułku artylerii lekkiej do Biura Ogólno Organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej na okres 3 miesięcy^[13]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1945 roku w korpusie oficerów artylerii.

W 1945 roku wyznaczony został na stanowisko I zastępcy dowódcy 15 pułku artylerii lekkiej. 17 września 1946 roku wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. 16 kwietnia 1947 roku, po rozwiązaniu 15 pal, został przydzielony do 103 Oddziału PKPR (ang. 103 Basic Unit Polish Resettlement Corps).

Zmarł 11 listopada 1956 roku. Został pochowany na Cmentarzu Brompton w Londynie.

Alfred Prager był żonaty z Janiną Szczyrkowską, z którą miał syna Leszka Eugeniusza (ur. 23 listopada 1927). Syn pułkownika był inżynierem elektrykiem. 11 listopada 1965 roku otrzymał brytyjskie obywatelstwo^[14].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – 26 lipca 1947
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal Wojska po raz pierwszy – 1946
• łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928
• brytyjski Medal za Wojnę 1939–1945

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Rozkazy dzienne 1 Samodzielnej Brygady Strzelców i 1 Dywizji Grenadierów, sygn. R.27. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2017-01-14].
• Alfred Prager. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-04)].
• Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
• Tadeusz Łaszczewski: Lubelszczyzna; nazwiska osób na: P – R. www.stankiewicz.e.pl, 2011-04-14. [dostęp 2017-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-04)].
• Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
• Piotr Zarzycki: 5 Pułk Artylerii Ciężkiej. T. 107. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1996, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej.