Alfred Sokołowski

Alfred Sokołowski

Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1849 Włodawa
Data i miejsce śmierci	8 marca 1924 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski (kwatera 166, rząd II, grób 9)
Odznaczenia

Grób lekarza Alfreda Sokołowskiego na Starych Powązkach w Warszawie

Alfred Marcin Sokołowski (ur. 11 listopada 1849, zm. 8 marca 1924) – polski lekarz internista ftyzjatra, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Praca zawodowa

Był jednym z pionierów nowoczesnego leczenia chorób układu oddechowego. W 1908 założył Towarzystwo Przeciwgruźlicze. Przyczynił się do popularyzacji wiedzy o tej chorobie, organizował także akcje profilaktyczne. Dzięki niemu otwarte zostały sanatoria w Zakopanem. Polecał także Otwock jako miejscowość sanatoryjną. Od 1880 do końca życia pracował w redakcji „Gazety Lekarskiej”, swymi uwagami i decyzjami gwarantując wysoki poziom czasopisma. Utrzymywał znajomości z wieloma znanymi osobami, takimi jak Bolesław Prus, Ignacy Jan Paderewski, Aleksander Świętochowski. W 1914 roku Uniwersytet Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa.

W 1916 roku był członkiem Rady Nadzorczej Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej^[1]. Był również członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Mianowany członkiem Rady Stanu w 1918 roku^[2]. W tym samym roku został wybrany na rektora Wolnej Wszechnicy Polskiej i pełnił tę funkcję przez dwa lata, od 1919 był tam również profesorem medycyny społecznej (do 1920) i propedeutyki lekarskiej (do 1922).

Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 166-2-9)^[3].

Dorobek naukowy

Alfred Sokołowski pozostawił wiele prac naukowych poświęconych ftyzjatrii, w których poruszał również tematykę społeczną m.in. cykl wykładów pt. Choroby proletarjatu^[4]. Prowadząc badania doświadczalne i kliniczne wnioskował o ograniczenie stosowanego wówczas powszechnie podawania pacjentom alkoholu jako jednego z elementów terapii przeciwgruźliczej, który miał ograniczać metabolizm i wpływać na zwiększenie ukrwienia płuc u pacjentów gorączkujących oraz przyspieszać resorpcję nacieków poprzez pobudzanie mięśnia sercowego. Duży nacisk kładł na stosowanie kuracji sanatoryjnej, tlenoterapię, wdrażanie diety wysokotłuszczowej i wysokobiałkowej oraz krótkotrwałe zimne natryski. Jego nazwiskiem – puszka Sokołowskiego – została nazwana puszka sterylizacyjna podobna w konstrukcji do puszki Citocerta mająca otwory do wnikania pary w wieczku i dnie. Wyparta przez puszkę Schimmelbuscha łatwiejszą w produkcji, puszka Sokołowskiego osiągała jednak szybciej parametry umożliwiające sterylizację.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (29 grudnia 1921)^[5]

Upamiętnienie

Po II wojnie światowej od jego nazwiska nazwano wieś Sokołowsko.

Jego imię nosi Szpital Pulmonologiczny (do połączenia z SPWSZ w 2017)^[6] i ulica w Szczecinie-Zdunowie i Szpitale w Wałbrzychu oraz Złotowie.

Przypisy

Bibliografia

• Alfred Sokolowski, „Beiträge zur Klinik der Tuberkulose und spezifischen Tuberkulose-Forschung”, 37 (3), 1917, s. V, DOI: 10.1007/BF01869536, ISSN 0341-2040  (niem.).
• Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
• Reprezentanci nauk medycznych, zmarli członkowie AU w Krakowie, PAU, TNW i PAN. Katedra Historii Medycyny CM UJ
• Podręcznik dla Pielęgniarek i higienistek stomatologicznych pod redakcją prof. dr hab. Kazimierza Stawińskiego PZWL Warszawa 1979 str. 175

Linki zewnętrzne

• Publikacje Alfreda Sokołowskiego w bibliotece Polona