Alfred Theuer

Alfred Theuer
kapitan żandarmerii kapitan żandarmerii
Data urodzenia

1 października 1892

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Poland badge.jpgPolskie Siły Zbrojne

Jednostki

3 Dywizja Piechoty Legionów
7 Dywizjon Żandarmerii
6 Dywizjon Żandarmerii
1 Dywizjon Żandarmerii
Armia „Modlin”

Stanowiska

dowódca plutonu żandarmerii
oficer do zleceń
oficer śledczy
dowódca plutonu żandarmerii
referent żandarmerii

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Alfred Theuer
Ilustracja
Barbara Chachlewska i Alfred Theuer (styczeń 1935)
Data urodzenia

1 października 1892

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Polski
srebro1931
złoto1936
srebro1937

Alfred Julian Theuer (ur. 1 października 1892, zm. ?) – polski łyżwiarz figurowy, działacz i sędzia łyżwiarski, arbiter lekkoatletyczny i hokeja na lodzie, kapitan żandarmerii Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

Urodził się 1 października 1892. Kształcił się w C. K. II Szkole Realnej we Lwowie (w 1909 ukończył IV klasę)[1].

Służba wojskowa

Został przyjęty do Wojska Polskiego. Pierwotnie mianowany porucznikiem piechoty[2]. Od 30 czerwca 1920 roku był dowódcą plutonu żandarmerii 3 Dywizji Piechoty Legionów[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 2 dywizjonie żandarmerii polowej, a jego oddziałem macierzystym był dywizjon żandarmerii wojskowej Nr 7 w Poznaniu[4].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 47. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a jego oddziałem macierzystym był nadal 7 dywizjon żandarmerii w Poznaniu[5]. W 1923 roku był dowódcą plutonu Żandarmerii Kalisz[6]. W 1924 roku został przeniesiony do 6 dywizjonu żandarmerii we Lwowie[7][8]. W maju 1930 roku został przeniesiony do 1 dywizjonu żandarmerii w Warszawie na stanowisko oficera do zleceń. 30 września tego roku został przesunięty na stanowisko oficera śledczego[9][10][11]. 2 grudnia 1930 roku Prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościcki nadał mu z dniem 1 stycznia 1931 roku stopień kapitana w korpusie oficerów żandarmerii i 5. lokatą. Jednocześnie zezwolił na nałożenie oznak nowego stopnia przed 1 stycznia 1931 roku[12].

15 i 16 grudnia 1930 roku przesłuchiwał majora Kazimierza Kubalę w głośnej sprawie rozesłania przez niego anonimu oskarżającego pułkownika Ludomiła Rayskiego, a następnie był świadkiem w procesie sądowym majora[13][14][15].

W latach 1935–1939 był dowódcą Plutonu Żandarmerii Warszawa II (Cytadela Warszawska, blok 62)[3][16]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był referentem w biurze dowódcy żandarmerii Armii „Modlin”, majora Tadeusza Kurzei[17].

Od stycznia do czerwca 1940 roku był dowódcą plutonu szkolnego w Szwadronie Zapasowym Żandarmerii w obozie Coëtquidan we Francji. 18 czerwca na czele plutonu opuścił obóz udając się do Radon Maximin. 20 czerwca utracił łączność ze Szwadronem Zapasowym Żandarmerii, który odpłynął z portu rybackiego w La Turballe na wyspę Île d’Yeu[18].

Kariera sportowa

W okresie II Rzeczypospolitej był aktywnie zaangażowany w sport. Uprawiał łyżwiarstwo figurowe. Startując w konkurencji par wspólnie z lwowianką Martą Rudnicką zdobył tytuł wicemistrzów Polski w 1931[19][20], 31 stycznia 1932 oboje zdobyli mistrzostwo Warszawy[21], 8 stycznia 1933 zwyciężyli w zawodach w Zakopanem[22][23][24][25], pod koniec tego miesiąca wygrali mistrzostwa Warszawy, a w lutym 1933 zajęli drugie miejsce we Wszechsłowiańskich Mistrzostwach Łyżwiarskich w morawskiej Ostrawie[26], 12 marca 1933 wygrali zawody w Wilnie[27] (początkowo para Rudnicka / Theuer była określana jako lwowska[28], później jako warszawska[27]).

Później startował w parze z Barbarą Chachlewską: uczestniczyli w zawodach Mistrzostw Polski 1934[29][30], zajmowali drugie miejsce we Wszechsłowiańskich Mistrzostwach Łyżwiarskich w Warszawie w dniach 2–4 lutego 1934[31] oraz w międzynarodowych zawodach w Zakopanem 6 stycznia 1935[32], zajęli ostatnie ósme miejsce w mistrzostwach świata edycji 1935 w Budapeszcie[33][34], w 1936 zdobyli złoty medal mistrzostw Polski, a następnie ponownie wicemistrzostwo Polski 21 lutego 1937 w Katowicach[35][36], 23 stycznia 1938 w Zakopanem[37]. Oboje startowali w barwach Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego[38][39][40].

Zawody międzynarodowe
Zawody193019311932193319341935193619371938
Mistrzostwa Świata8
Mistrzostwa Wszechsłowiańskie22
Turniej Międzynarodowy w Zakopanem122
Zawody krajowe
Mistrzostwa Polski2222?12
Mistrzostwa Warszawy11
Krajowe Zawody w Wilnie1
* W latach 1930–1933, starty z Martą Rudnicką, przy czym niektóre źródła podają informację
o zdobyciu srebrnego medalu Mistrzostw Polski w latach 1931–1933 w duecie z Wandą Żmudzińską[41].
* W latach 1934–1938, starty z Barbarą Chachlewską.

6 grudnia 1926 został członkiem zarządu Lwowskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego[42]. Był sędzią hokeja na lodzie, będąc rozjemcą podczas meczów towarzyskich we Lwowie[43], w Katowicach[44], jak również był arbitrem podczas turnieju finałowego Mistrzostw Polski 1928/1929 rozgrywanego w Krynicy[45].

Pod kierunkiem Alfreda Theuera i trenera PZŁ Juroka w dniach 15–27 listopada 1932 został zorganizowany treningowych kurs łyżwiarski dla zaawansowanych łyżwiarzy w dniach 14–27 listopada 1932[46]. 26 kwietnia 1931 i 20 września 1936 był wybierany jednym z wiceprezesów zarządu Polskiego Związku Łyżwiarskiego[47][48][49][50]. W tej funkcji 30 listopada 1936 przedstawił plany PZŁ wobec braku sztucznych lodowisk w Polsce[51].

Był sędzią łyżwiarstwa figurowego[52], np. podczas Mistrzostw Europy par sportowych 1938 w Opawie[53][54][55], mistrzostw świata w Berlinie w dniach 17–21 marca 1938, gdzie był także kierownikiem polskiej kadry[56]. Jako przedstawiciel z ramienia PZŁ został członkiem komisji sędziowskiej podczas zawodów Mistrzostw Europy w łyżwiarstwie figurowym zaplanowanych na 3–6 lutego 1939 w Zakopanem[57][58][59].

Pod koniec 1928 został mianowany przez Polski Związek Lekkiej Atletyki sędzią okręgowym w strukturze Lwowskiego Okręgowym Związku Lekkiej Atletyki[60]. Na początku marca 1936 został wybrany członkiem komisji rewizyjnej nowego zarządu PZLA[61]. Został wyznaczony delegatem PZLA na Mistrzostwa Polski kobiet w Lekkoatletyce 1938 w dniach 30–31 lipca 1938 w Grudziądzu[62].

Przed 1939 łyżwiarstwo figurowe w barwach WTŁ uprawiała także zawodniczka Theuer-Dąbrowska[63]. W powstaniu warszawskim poległ plut. Alfred Theuer ps. „Wolski”[64][65].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1909. Lwów: 1909, s. 136.
  2. ↑ Alfred Theuer. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2017-07-18].
  3. ↑ a b Suliński 2015 ↓, s. 139.
  4. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 404, 918.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 294.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1059, 1065.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 962, 967.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 669, 677.
  9. ↑ Suliński 2015 ↓, s. 54.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 212.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 289, 791.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 335.
  13. ↑ Major Kubala przed sądem oskarżony o pisanie anonimów. „Ilustrowana Republika”. 43, s. 1, 13 lutego 1931. 
  14. ↑ Z sądów. Sprawa mjra Kubali (2-gi dzień rozpraw – c.d.). Dalsze zeznania świadków. „Kurier Warszawski”. 44, s. 6, 14 lutego 1931. 
  15. ↑ Major Kubala przyznał się do autorstwa oszczerczych anonimów. „Słowo Polskie”. 45, s. 1–2, 15 lutego 1931. 
  16. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 834.
  17. ↑ Kurzeja 1945 ↓, s. 193.
  18. ↑ Suliński 2003 ↓, s. 210, 212–213, 310.
  19. ↑ Sport w Zakopanem. Pokazy łyżwiarskie. „Zakopane”. 2, s. 4, 10 stycznia 1931. Związek Przyjaciół Zakopanego. 
  20. ↑ Komunikaty. Międzynarodowe zawody Łyżwiarskie. „Zakopiańska Lista Gości i Chwila Bieżąca”. 1, s. 7, 3 stycznia 1932. Zarząd Uzdrowiska Zakopane. 
  21. ↑ Kronika sportowa. „Słowo Polskie”. 32, s. 3, 2 lutego 1932. 
  22. ↑ Łyżwiarstwo. Międzynarodowe zawody łyżwiarskie w Zakopanem. „Nowiny Codzienne”. 6, s. 3, 5 stycznia 1933. 
  23. ↑ Sport w kilku słowach. „Echo”. 4, s. 5, 4 stycznia 1933. 
  24. ↑ Sport w kilku słowach. „Echo”. 9, s. 3, 9 stycznia 1933. 
  25. ↑ Zwycięstwo zagranicznych łyżwiarzy w Zakopanem. „Polska Zachodnia”. 15, s. 8, 15 stycznia 1933. 
  26. ↑ Teresa Drozdek-Małolepsza. Women’s sport in Poland in the light of “Przegląd Sportowy” (Sports Review) magazine (1933). „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna”. 14/2, s. 80–81, 2015. (ang.). 
  27. ↑ a b Zawody łyżwiarskie w Wilnie. „Polska Zachodnia”. 72, s. 2, 13 marca 1933. 
  28. ↑ Przegląd wydarzeń sportowych. Łyżwiarstwo. „Stadjon”. 3, s. 15, 1 lutego 1932. 
  29. ↑ Lista zgłoszeń zamknięta. Przed mistrzostwami w łyżwiarstwie. „Ilustrowana Republika”. 29, s. 7, 29 stycznia 1934. 
  30. ↑ Kpt. Theuer i Chachlewska w Łodzi. „Ilustrowana Republika”. 37, s. 11, 7 lutego 1934. 
  31. ↑ Teresa Drozdek-Małolepsza. Sport kobiet w Polsce w świetle czasopisma „Przegląd Sportowy” (1934). „Aktywność ruchowa ludzi w różnym wieku”. 29/1, s. 28, 2016. 
  32. ↑ Słynna światowa łyżwiarka w Zakopanem. „Orędownik”. 5, s. 2, 8 stycznia 1935. 
  33. ↑ Szaefer ponownie mistrzem świata. „Siedem Groszy”. 48, s. 6, 18 lutego 1935. 
  34. ↑ Alfred Theuer. gli-sport.info. [dostęp 2017-07-18]. (wł.).
  35. ↑ Mistrzostwa Polski w jeździe figurowej. „Polska Zachodnia”. 53, s. 7, 22 lutego 1937. 
  36. ↑ Breslauer mistrzem Polski w jeździe figurowej na lodzie. „Express Wieczorny Ilustrowany”. 53, s. 7, 22 lutego 1937. 
  37. ↑ Mistrzostwa Polski w jeździe figurowej. „Polska Zachodnia”. 23, s. 5, 24 stycznia 1938. 
  38. ↑ Życie sportowe. Łyżwiarze warszawscy na prowincji. „Kurier Warszawski”. 63, s. 6, 4 marca 1933. 
  39. ↑ Sport i Kultura Fizyczna. Łyżwiarstwo. Popisy łyżwiarskie. „Nowy Kurier”. 298, s. 9, 29 grudnia 1933. 
  40. ↑ Według innego źródła także w barwach Śląskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego, por. Śląskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2017-07-18].
  41. ↑ Muzeum Historii Katowic / Śląskie Towarzystwo Łyżwiarskie.
  42. ↑ Komunikat Polskiego Związku Łyżwiarskiego. „Kolarz Polski z Dodatkiem Łyżwiarskim”. 14, s. 2, 15 grudnia 1926. Związek Polski Towarzystw Kolarskich. 
  43. ↑ Hokej. „Stadjon”. 3, s. 5, 3 stycznia 1929. 
  44. ↑ Dwa zwycięstwa naszych hokeistów. „Polska Zachodnia”. 340, s. 2, 21 grudnia 1931. 
  45. ↑ Hokejowe Mistrzostwa Polski. „Stadjon”. 1, s. 6, 3 stycznia 1929. 
  46. ↑ Dziwne losy kursu łyżwiarskiego w Katowicach. „Polska Zachodnia”. 324, s. 3, 21 listopada 1932. 
  47. ↑ Sport. Naczelnik Chrzanowski prezesem Polskiego Związku Łyżwiarskiego. „Słowo Polskie”. 117, s. 11, 30 kwietnia 1931. 
  48. ↑ Walne zebranie Polskiego Związku Łyżwiarskiego. „Polska Zachodnia”. 260, s. 11, 22 września 1936. 
  49. ↑ Polski Związek Łyżwiarski. „Siedem Groszy”. 295, s. 7, 27 października 1936. 
  50. ↑ Zamierzenia Polskiego Związku Łyżwiarskiego. „Polska Zachodnia”. 329, s. 8, 30 listopada 1936. 
  51. ↑ Sport polski odczuwa dotkliwy brak sztucznych lodowisk. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. 333, s. 18, 30 listopada 1936. 
  52. ↑ Życie sportowe. Co słychać u łyżwiarzy. „Kurier Warszawski”. 47, s. 8, 17 lutego 1938. 
  53. ↑ Rodzeństwo Kalusów na mistrzostwach świata w jeździe parami. „Polska Zachodnia”. 27, s. 9, 28 stycznia 1938. 
  54. ↑ Mistrzostwa łyżwiarskie Europy odbędą się w Opawie. „Polska Zachodnia”. 30, s. 6, 31 stycznia 1938. 
  55. ↑ Jak sędziowano podczas mistrzostw Europy w Opawie?. „Polonia”. 4778, s. 11, 4 lutego 1938. 
  56. ↑ Polscy łyżwiarze na mistrzostwach świata w jeździe figurowej. „Polska Zachodnia”. 43, s. 12, 13 lutego 1938. 
  57. ↑ Maxie Weber i Ernst Beier startują w Zakopanem na łyżwiarskich mistrzostwach Europy. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. 22, s. 13, 22 stycznia 1939. 
  58. ↑ Po raz pierwszy w Zakopanem łyżwiarskie mistrzostwa Europy. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. 37, s. 11, 6 lutego 1939. 
  59. ↑ Mistrzostwa Europy w Łyżwiarstwie Figurowym w Zakopanem. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2017-07-18].
  60. ↑ Sport i Kultura Fizyczna. „Nowy Kurier”. 10, s. 7, 12 stycznia 1929. 
  61. ↑ Podział prac w zarządzie P.Z.L.A.. „Echo”. 67, s. 7, 7 marca 1936. 
  62. ↑ Nowinki lekkoatletyczne. „Siedem Groszy”. 207, s. 7, 29 lipca 1938. 
  63. ↑ Mistrzostwa łyżwiarskie w jeździe figurowej. „Warszawski Dziennik Narodowy”. 33B, s. 7, 2 lutego 1939. 
  64. ↑ Wirtualny Mur Pamięci. Alfred Theuer. 1944.pl. [dostęp 2017-07-18].
  65. ↑ Alfred Theuer. rp.pl. [dostęp 2017-07-18].
  66. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 282.
  67. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości” – jako por. Alfred Julian Threuer.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Figure skating pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Figure skating
PL Epolet kpt.svg
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Barbara Chachlewska, Alfred Theuer (1935).jpg
Barbara Chachlewska i kpt. Alfred Theuer w 1935.