Alfred Trawiński

Alfred Trawiński
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1888
Czortków

Data i miejsce śmierci

7 września 1968
Lublin

Poseł I kadencji Sejmu PRL
Okres

od 20 listopada 1952
do 20 listopada 1956

Przynależność polityczna

poseł bezpartyjny

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Alfred Trawiński (ur. 4 kwietnia 1888 w Czortkowie, zm. 7 września 1968 w Lublinie) – polski lekarz weterynarii, major Wojska Polskiego, bakteriolog, nauczyciel akademicki w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, poseł na Sejm PRL I kadencji.

Życiorys

Był jednym z uczniów prof. Józefa Nusbauma-Hilarowicza, absolwentem Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Lwowskiego i Akademii Weterynaryjnej we Lwowie. W 1912 uzyskał doktorat, w 1922 habilitację. Od 1925 był profesorem nadzwyczajnym Akademii Medycyny Weterynaryjnej, w 1938 kierownikiem Katedry Nauki o Środkach Spożywczych Pochodzenia Zwierzęcego, od 1945 profesorem zwyczajnym. Był członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Higienicznego i jednym z inicjatorów utworzenia Muzeum Higieny we Lwowie w 1937[1][2].

Brał czynny udział w pracach nad szczepionką przeciwtyfusową prof. Rudolfa Weigla i zaraziwszy się w laboratorium, chorował na ciężką postać tyfusu plamistego.

Podczas sowieckiej okupacji Lwowa w latach 1939/1940 i 1940/1941 wykładał nadal w tej samej uczelni, przekształconej wówczas w Lwiwśkyj Weterynarnyj Instytut, a potem ponownie w roku akademickim 1944/1945, po ponownym wejściu Armii Czerwonej.

Po wojnie prof. Alfred Trawiński w latach 1945–1947 był kierownikiem Katedry Higieny Żywności we Wrocławiu, potem pracował na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej, lubelskiej Wyższej Szkole Rolniczej i Akademii Rolniczej. Był też posłem na Sejm PRL I kadencji (1952–1956).

Wychowankami prof. Alfreda Trawińskiego, jeszcze ze Lwowa, byli m.in. prof. Lesław Ogielski i prof. Mieczysław Cena. W 1950 prof. Trawiński obchodził 40-lecie swojej pracy naukowej.

W 1924 był oficerem rezerwy Kadry Okręgowego Szpitala Koni Nr VI. Dziesięć lat później, w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, zajmował 21. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwy – lekarzy weterynarii i pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto.

W 1946 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. W 1951 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[4]. W 1955 otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej[5].

Grób prof. Alfreda Trawińskiego na cmentarzu przy ulicy Lipowej

Przypisy

  1. ↑ Otwarcie Muzeum Higieny. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 34 z 13 lutego 1937. 
  2. ↑ Muzeum Higieny we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 35 z 14 lutego 1937. 
  3. ↑ M.P. z 1947 r. nr 52, poz. 366.
  4. ↑ M.P. z 1951 r. nr 93, poz. 1275.
  5. ↑ M.P. z 1955 r. nr 125, poz. 1624.

Bibliografia

  • Franciszek Pawłowski, Samodzielni pracownicy naukowo-dydaktyczni Akademii Rolniczej w Lublinie w latach 1944–1996, Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Lublinie, Lublin 1998.
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1262, 1273.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 235.

Media użyte na tej stronie

Grób prof. Alfreda Trawińskiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób prof. Alfreda Trawińskiego na cmentarzu przy ulicy Lipowej