Alfred Wallner

Alfred Maksymilian Karol Wallner
Kowal, Bandera
Ilustracja
podpułkownik łączności podpułkownik łączności
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1893
Sambor

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 1948
Opole

Przebieg służby
Lata służby

1914–1934
1939–1945

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie
Polski Korpus Posiłkowy

Jednostki

7 Batalion Telegraficzny

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi
Alfred Wallner wręcza sztandar Pocztowego Przysposobienia Wojskowego

Alfred Maksymilian Karol Wallner, ps. „Kowal”[1], „Bandera”[2] (ur. 10 marca 1893 w Samborze, zm. 30 czerwca 1948 w Opolu) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego, II-wiceprezes Zarządu Okręgu Poznań Związku Legionistów Polskich w 1936 roku[3], działacz niepodległościowy.

Życiorys

Urodził się 10 marca 1893 w Samborze, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Franciszka i Albiny[4][5][1]. Uczęszczał do Zakładu Naukowo-Wychowawczego Ojców Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem[6]. W 1911 został członkiem Polowych Drużyn Sokolich.

W sierpniu 1914 wstąpił do 2 pułku piechoty Legionów Polskich[4]. 24 czerwca został mianowany chorążym łączności[7]. 1 listopada 1916 został awansowany na podporucznika[7]. Po awansie został zastępcą komendanta Oddziału Telefonicznego Komendy LP[8][9]. Po kryzysie przysięgowym służył w Polskim Korpusie Posiłkowym, dowodził I plutonem w kompanii telegraficznej[8][10]. Aresztowany i sądzony przez Austriaków po próbie przejścia części korpusu pod Rarańczą (15–16 lutego 1918)[8]. 2 października 1918, po cesarskiej abolicji, został uwolniony[8].

31 października 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[11]. 1 sierpnia 1919 objął dowództwo II batalionu telegraficznego w Puławach[12][13]. 1 grudnia 1919 został awansowany na kapitana. Pełnił wówczas służbę w Oddziale IIIa Łączności Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego[14]. Według Ordre de Bataille wojsk łączności i formacji telefonicznych z 1 i 25 kwietnia 1920 pełnił w zastępstwie obowiązki szefa łączności 4 Armii[15]. 30 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w Korpusie Wojsko Łączności, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[16]. Następnie pełnił funkcję szefa łączności 3 Armii[17].

1 maja 1921 został przeniesiony do II Batalionu Zapasowego Telegraficznego w Grudziądzu na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu[18][19]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 21. lokatą w korpusie oficerów łączności[20]. Od 20 października 1922 pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 3 pułku łączności w Grudziądzu[4][21]. W marcu 1924 został przydzielony do Obozu Szkolnego Wojsk Łączności w Zegrzu[22] na stanowisko dowódcy batalionu szkolnego[4]. W czerwcu 1924 został przeniesiony do 1 pułku łączności w Zegrzu na stanowisko kwatermistrza[23][24]. W czerwcu 1926 został przeniesiony do 7 samodzielnego batalionu łączności w Poznaniu na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy batalionu[25]. 12 kwietnia 1927 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika z dniem 1 stycznia 1927 i 2. lokatą w korpusie oficerów łączności[26]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[27]. W 1929 dowodzona przez niego jednostka została przeformowana w 7 batalion telegraficzny[28]. Z dniem 16 listopada 1932 został przydzielony na pięciomiesięczny informacyjny kurs dla oficerów sztabowych łączności przy Ministerstwie Poczt i Telegrafów[29]. Z dniem 1 kwietnia 1934 został przydzielony do dyspozycji Ministerstwa Poczt i Telegrafów na okres sześciu miesięcy[30]. Z dniem 30 września 1934 został przeniesiony do rezerwy z równoczesnym pozostawieniem w rezerwie w 7 batalionie telegraficznym[31].

Po zakończeniu służby wojskowej został zatrudniony w Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów w Wilnie na stanowisku naczelnika wydziału telegraficzno-telefonicznego[18]. W 1936 został mianowany dyrektorem Okręgu Poczt i Telegrafów w Poznaniu[18][32]. Obowiązki dyrektora pełnił do września 1939 i łączył je z funkcją prezesa Okręgu Pocztowego Przysposobienia Wojskowego w Poznaniu.

W czasie okupacji niemieckiej i powstania warszawskiego pełnił służbę w Oddziale V Komendy Głównej Armii Krajowej na stanowisku kierownika działu Odtwarzania Sił Zbrojnych[33][2]. Po kapitulacji powstania trafił do niemieckiej niewoli[2]. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[34].

Zmarł 30 czerwca 1948[2] w Opolu, w niewyjaśnionych okolicznościach, będąc zatrzymanym przez funkcjonariuszy Bezpieczeństwa Publicznego[35][36]. Został pochowany na cmentarzu w Opolu, a później ekshumowany i przeniesiony do grobu rodzinnego na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku[18].

Życie prywatne

Alfred Wallner był żonaty z Kazimierą z Kłodzianowskich (ur. 2 kwietnia 1893), z którą miał czworo dzieci: Daniłę (ur. 27 marca 1918 w Samborze), Zbigniewa (ur. 19 sierpnia 1920 w Kielcach, zm. 15 sierpnia 1932), Jerzego (ur. 19 kwietnia 1924 w Grudziądzu)[5] i Alfreda Marię (ur. 1946)[18].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-25].
  2. ↑ a b c d Powstańcze biogramy ↓.
  3. ↑ Związek Legionistów Polskich: 1936–1938 r.: sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 79.
  4. ↑ a b c d Zajączkowski 2015 ↓, s. 566.
  5. ↑ a b Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2022-07-25].
  6. ↑ Sprawozdanie 1905 ↓, s. 88, ukończył II klasę ze stopniem pierwszym.
  7. ↑ a b Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 47.
  8. ↑ a b c d Żołnierze Niepodległości ↓.
  9. ↑ Wiśniewski 1994 ↓, s. 20.
  10. ↑ Wiśniewski 1994 ↓, s. 22.
  11. ↑ Dz. Rozp. Komisji Wojskowej Nr 2 z 1 listopada 1918, poz. 21.
  12. ↑ Wallner 2020 ↓, s. 1.
  13. ↑ Wiśniewski 1994 ↓, s. 80.
  14. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 100 z 31 grudnia 1919, poz. 4413.
  15. ↑ Wiśniewski 1994 ↓, s. 77, 78, 156.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 11 sierpnia 1920, s. 692.
  17. ↑ Wiśniewski 1994 ↓, s. 77.
  18. ↑ a b c d e Wallner 2020 ↓, s. 2.
  19. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 363.
  20. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 255.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 963, 967.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 9 marca 1924, s. 109.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 57 z 21 czerwca 1924, s. 335.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 874, 884.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 5 czerwca 1926, s. 173.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 118.
  27. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 618, 620.
  28. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 267, 770.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 444.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 178.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 250.
  32. ↑ a b M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie pocztowo-telekomunikacyjnej”.
  33. ↑ Ney-Krwawicz 1990 ↓, s. 172.
  34. ↑ Straty ↓.
  35. ↑ Wallner 2020 ↓, s. 2, wg informacji przekazanej żonie miał umrzeć na zawał serca.
  36. ↑ Zajączkowski 2015 ↓, s. 566, wg autora miał zostać zamordowany.
  37. ↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 19 marca 1932, s. 195.
  39. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-25].
  40. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 267.
  41. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 1 marca 1923, s. 146.
  42. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Alfred Wallner.jpg
Alfred Wallner (1893-1948), podpułkownik łączności Wojska Polskiego, dyrektor Okręgu Poczt i Telegrafów w Poznaniu, odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Złotym Krzyżem Zasługi.
PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Alfred Wallner wręcza sztandar Pocztowego Przysposobienia Wojskowego.jpg
Alfred Wallner wręcza sztandar Pocztowego Przysposobienia Wojskowego w Poznaniu
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy