Alfred Wrzeski
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci | |||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||
| |||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
| Odznaczenia | |||||||||
 | |||||||||
Alfred Wrzeski (ur. 22 kwietnia 1940 w Katowicach[1], zm. 8 grudnia 2019[2]) – polski piłkarz ręczny, mistrz i reprezentant Polski, trener i działacz sportowy.
Życiorys
Kariera klubowa
Jest wychowankiem AZS Katowice, w którego barwach debiutował w 1956 w I lidze, a w 1957 wywalczył wicemistrzostwo Polski w odmianie 11-osobowej. Od 1961 grał w barwach Śląska Wrocław. W barwach wrocławskiego klubu zdobył sześć tytułów mistrza Polski w odmianie 7-osobowej (1962, 1963, 1965, 1967, 1972, 1973) i sześć tytułów mistrza Polski w odmianie 11-osobowej (1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966), cztery tytuły mistrza Polski w odmianie 7-osobowej (1966, 1969, 1970, 1971) oraz brązowy medal w odmianie 7-osobowej w 1968. Ponadto w 1965 i 1969 wywalczył z drużyną Puchar Polski. Karierę zakończył w 1974[3].
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Polski juniorów debiutował w 1958, w reprezentacji Polski seniorów w 1960. W 1963 i 1966 wystąpił na mistrzostwach świata w odmianie 11-osobowej, zajmując z drużyną w obu startach 4. miejsce[3]. W 1967 wystąpił na mistrzostwach świata w odmianie 7-osobowej, zajmując z drużyną 9-12. miejsce. Łącznie w I reprezentacji Polski zagrał w latach 1960–1967 w 29 spotkaniach, zdobywając 44 bramki – w odmianie 7-osobowej oraz w latach 1962–1966 w 16 spotkaniach, zdobywając 5 bramek – w odmianie 11-osobowej[1].
Kariera trenerska
Był trenerem grającej w II lidze Sparty Katowice (1974–1978), Pogoni Zabrze (1978–1981), z którą w 1979 zdobył wicemistrzostwo Polski, Grunwaldu Ruda Śląska (1983–1990), Doukas Ateny (1990–1992), GAS Kilkis Saloniki (1992–1993), żeńskich drużyn AZS Katowice (1993–1995) i Zgody Bielszowice (1995–1997) i ponownie Pogoni Zabrze (1997–1999)[1][3].
Działalność organizacyjna
W latach 1993–1996 był szefem wyszkolenia, w latach 1996–2004 wiceprezesem, w latach 2004–2016 prezesem Śląskiego Związku Piłki Ręcznej, w 2016 został honorowym prezesem ŚZPR[3].
Wyróżnienia
W 1994 otrzymał Diamentową Odznakę ZPRP, w 2012 Odznakę Diamentową z Wieńcem za Zasługi dla Piłki Ręcznej. W 2014 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[4].
Przypisy
- ↑ a b c Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918–2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 693–694
- ↑ Alfred „Alma” Wrzeski – 12-krotny mistrz Polski i 3-krotny uczestnik MŚ. zprp.pl. [dostęp 2020-06-01]. (pol.).
- ↑ a b c d Władysław Zieleśkiewicz 12-krotny mistrz Polski i 3-krotny uczestnik MŚ Alfred "Alma" Wrzeski, w: Handball Polska, nr 11–12 (115–116)/2016, s. 64–69
- ↑ M.P. z 2014 r. poz. 615.
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Handball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).