Alfred Wysocki
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 sierpnia 1873 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Chargé d’affaires RP w Niemczech | |
| Okres | od 14 października 1920 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Poseł RP w Szwecji | |
| Okres | od 18 stycznia 1924 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wiceminister spraw zagranicznych | |
| Okres | od 1 lipca 1928 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Poseł RP w Niemczech | |
| Okres | od 10 stycznia 1931 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP we Włoszech | |
| Okres | od 3 sierpnia 1933 |
| Poprzednik | Tadeusz Romer (Chargé d’affaires ad interim)[1] |
| Następca | |
| Senator V kadencji (II RP) | |
| Okres | od 13 listopada 1938 |
| Odznaczenia | |
         _GC.svg){kind=small} _GCross_BAR.svg){kind=small}   _-_Commander_Grand_Cross_BAR.png){kind=small}     .png){kind=small} | |
Alfred Wysocki (ur. 26 sierpnia 1873 w Łańcucie, zm. 3 września 1959 w Krakowie) – polski prawnik i dyplomata, senator V kadencji w II RP.
Życiorys
Syn Alfreda (1848–1904), inżyniera, właściciela majątku Polna k. Grybowa w Małopolsce, i Rozalii z Miłkowskich (1847–1903). Maturę zdał w Nowym Sączu. W 1898, po studiach na Wydziale Prawniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i dwu semestrach prawa międzynarodowego w Berlinie, uzyskał stopień doktorski. Na przełomie stuleci dziennikarz Gazety Lwowskiej i członek młodopolskiej bohemy lwowskiej[2].
Pracę rozpoczął w Namiestnictwie we Lwowie. W 1900 wstąpił do służby dyplomatycznej Austro-Węgier. W 1910 został referentem prasy polskiej w Prezydium Rady Ministrów w Wiedniu (zastąpił na stanowisku Adama Bieńkowskiego)[3]. Po odzyskaniu niepodległości – od 1919 w MSZ RP. W latach 1919–1920 radca poselstwa i chargé d’affaires w Pradze, następnie w Berlinie. W latach 1922–1923 generalny inspektor urzędów konsularnych w Paryżu. W latach 1923–1924 w centrali MSZ. W latach 1924–1928 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Sztokholmie. W 1924 odebrał (w imieniu chorego Władysława Reymonta) Nagrodę Nobla, którą następnie przekazał autorowi Chłopów.
W latach 1928–1930 wiceminister spraw zagranicznych RP (podsekretarz stanu). W latach 1931–1933 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Berlinie, w latach 1933–1938 ambasador w Rzymie (przy Kwirynale)[4]. Od 1938 na emeryturze. W latach 1938–1939 senator Rzeczypospolitej z nominacji Prezydenta RP.
W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie, po 1945 osiadł w Krakowie. Pisywał wówczas do Tygodnika Powszechnego, Życia Literackiego i Twórczości. Pozostawił pamiętniki, częściowo tylko opublikowane:
- Alfred Wysocki: Sprzed pół wieku. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1958,
- Alfred Wysocki: Tajemnice dyplomatycznego sejfu, Warszawa: Wyd. Książka i Wiedza, 1974,
- Alfred Wysocki: Na placówce dyplomatycznej w Sztokholmie, Toruń: Wyd. Adam Marszałek, 2004, ISBN 83-7322-989-2.
Zmarł w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera XIIIA-płd-po prawej Rudnickich)[5].
Był mężem Marii z domu Lange (1877–1958).
Ordery i odznaczenia
- Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)[6]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[7][8]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[9]
- Złoty Krzyż Zasługi (20 czerwca 1928)[10][9][11]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[9]
- Krzyż Wielki Orderu Chrystusa (Portugalia, 1931)[9][12][13]
- Wielka Wstęga Orderu Korony Rumunii (Rumunia)[9][13]
- Wielka Wstęga Orderu św. Sawy (Jugosławia)[9][13]
- Wielka Wstęga Orderu Zasługi Cywilnej (Bułgaria)[9][13]
- Wielka Wstęga Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania)[13]
- Wielka Wstęga Orderu Zasługi (Węgry)[9][13]
- Wielka Wstęga Orderu Korony (Belgia)[9][13]
- Wielka Wstęga Orderu Zasługi (Chile)[9][13]
- Wielka Wstęga Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja)[9]
- Wielka Wstęga Orderu Lwa Białego (Czechosłowacja)[9][13]
- Wielka Wstęga Orderu św. Olafa (Norwegia)[9][13]
- Wielka Wstęga Orderu Korony Włoch (Włochy)[13][9][14]
- Wielka Wstęga Orderu śś. Maurycego i Łazarza (Włochy)[14]
- Wielki Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)[9][13].
- Odznaka Honorowa Czerwonego Krzyża (Austria)[14]
Przypisy
- ↑ po śmierci ambasadora Stefana Przezdzieckiego 26 września 1932
- ↑ Alfred Wysocki, przyszły dyplomata, pracował wówczas w „Gazecie Lwowskiej” i jako młody odporny, zwykł być tak odprowadzać do domu z winiarni George’a Jana Kasprowicza, zawołanego zabawowicza o słabej głowie, i robił to tak, żeby Kasprowicz był przekonany, że to on Wysockiego odprowadza. Palestra 11-12/2006.
- ↑ Nowy referent prasy polskiej. „Nowości Illustrowane”. Nr 11, s. 13, 12 marca 1910.
- ↑ Gen. Wieniawa-Długoszowski ambasadorem R. P. przy Kwirynale. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 101 z 6 maja 1938.
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych, zck-krakow.pl [dostęp 2021-01-12].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za wybitne zasługi w służbie państwowej”.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za wybitne zasługi w służbie państwowej”.
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 300, 1936.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 824–825.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 145, poz. 262 „za wybitne zasługi na polu ekspansji gospodarczej Polski zagranicą”.
- ↑ Twórcy i badacze kultury zmarli w 1959 roku. Alfred Wysocki 1873–1959. „Znak”, s. 549–550, 1961.
- ↑ CIDADÃOS ESTRANGEIROS AGRACIADOS COM ORDENS PORTUGUESAS (port.). presidencia.pt. [dostęp 2011-05-02].
- ↑ a b c d e f g h i j k l Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 19, s. 262, 1932.
- ↑ a b c Alfred Wysocki – ambasador Polski we Włoszech. nac.gov.pl. [dostęp 2015-09-24].
Bibliografia
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 824–825. [dostęp 2021-01-12].
- Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (red. nauk. Jacek M. Majchrowski przy współpr. Grzegorza Mazura i Kamila Stepana). Warszawa: Wyd. BGW, 1994, s. 117. ISBN 83-7066-569-1.
- Alfred Wysocki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (krytycy). [online] [dostęp 2021-01-12].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Zasługi Chile – Krzyż Wielki (Gran Cruz) – Chile.
Autor: Arturolorioli, Licencja: CC0
Odznaka Honorowa Czerwonego Krzyża (Austria)
Baretka: Order Zasługi Węgier (przed 1945) – odmiana cywilna – Krzyż Wielki.
Ribbon of the Public Service Medal – Bulgaria