Alfried Krupp von Bohlen und Halbach

Alfried Krupp von Bohlen und Halbach

Alfried Krupp, 1946
Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1907 Essen
Data i miejsce śmierci	30 lipca 1967 Essen
Zawód, zajęcie	przemysłowiec
Rodzice	Gustaw Krupp

Alfried Krupp von Bohlen und Halbach

Dorobek medalowy
Reprezentacja  III Rzesza Igrzyska olimpijskie brąz Berlin 1936 Żeglarstwo (8 metrów)

(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F010290-0005 / CC-BY-SA 3.0

Od lewej: Berthold Beitz, Sylvanus Olympio (prezydent afrykańskiego państwa Togo), Alfried Krupp von Bohlen und Halbach – zdjęcie z 1961

Alfried Krupp von Bohlen und Halbach (ur. 13 sierpnia 1907 w Essen w Nadrenii, zm. 30 lipca 1967 tamże) – niemiecki przedsiębiorca i przemysłowiec, członek starej dynastii przemysłowców założonej przez Friedricha Kruppa, zbrodniarz nazistowski.

Życiorys

Grób Alfrieda Kruppa

Był synem Gustawa Kruppa von Bohlen und Halbach i Berty Krupp (1886–1957), której imieniem nazywano popularnie produkowane przez Kruppów moździerze M-Gerät, oraz prawnukiem Alfreda Kruppa^[1]. Od dzieciństwa był przygotowywany do roli następcy swojego ojca jako głowy rodu przemysłowców. U boku ojca pozował do zdjęć m.in. z Adolfem Hitlerem, Benito Mussolinim, Josephem Goebbelsem, Heinrichem Himmlerem i Galeazzo Ciano^[2]. W latach 1928–1934 studiował w Monachium, Berlinie i Akwizgranie. Początkowo usiłował realizować własne plany życiowe i wziął ślub z Annelise Bahr, której niski status finansowy sprawił, że na skutek ostrej dezaprobaty ojca rozwiódł się z nią.

W 1936 wystąpił na letnich igrzyskach olimpijskich w Berlinie, zdobywając brązowy medal w żeglarskiej klasie 8 metrów^[3].

Od 1932 popierał Adolfa Hitlera^[1]. W 1938 został członkiem rady nadzorczej rodzinnej firmy stalowej Friedrich Krupp AG i zapisał się do NSDAP. Podczas II wojny światowej w marcu 1943 r. przejął po sparaliżowanym ojcu firmę Friedrich Krupp AG, publicznie okazując sympatię do reżimu nazistowskiego i współpracując z jego władzami. W 1943 Adolf Hitler wydał w podzięce za poparcie Alfrieda Kruppa „Lex Krupp(niem.)”, który zapewnił ochronę interesów rodzinnych w liczącej 132 lata firmie^[1][4].

Po zakończeniu II wojny światowej Alfred Krupp w 1945 został aresztowany, po czym zasiadł w ławie oskarżonych w procesie zbrodniarzy wojennych przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Towarzyszyło temu wiele niejasności, gdyż prawdziwym oskarżonym miał być wspomagający hitlerowski przemysł wojenny Gustav Krupp, lecz jego choroba uniemożliwiła postawienie go przed trybunałem. Sędzia Robert Houghwout Jackson pragnął skazać Alfreda w miejsce ojca, gdyż w prowadzeniu wojny Hitlerowi pomagał de facto nie konkretny członek, a cała rodzina. Nieusatysfakcjonowany tym brytyjski prokurator generalny Hartley Shawcross odsuwał jednak w czasie rozprawę przeciwko Kruppom^[5]. W 1947 Alfried Krupp został skazany na 12 lat więzienia za zatrudnianie w swych zakładach w niehumanitarnych^[1] warunkach pracy przymusowych nieniemieckich robotników. Prawdopodobnie^[1] pracowali dla niego więźniowie z obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

W 1948 Alfried Krupp stawił się ponownie przed trybunałem, składając przysięgę niewyprodukowania nigdy więcej nawet jednej strzelby myśliwskiej. Uniewinniono go mimo braku zaufania ze strony niektórych sędziów, jednak sąd wojskowy wyznaczony przez amerykańskiego prezydenta Harry’ego Trumana skazał Alfrieda Kruppa na 12 lat pozbawienia wolności i konfiskatę całego majątku. Dzięki kilku amnestiom wyszedł z więzienia w 1951 za sprawą władz Republiki Federalnej Niemiec, które zapewniły mu wolność^[1]. W 1953 przeszedł do innych gałęzi przemysłu po tym, jak wszelkie inwestycje w przemyśle wydobywczo-metalurgicznym upadły. Odbudował straconą pozycję ekonomiczną, ponownie zakładając imperium przemysłowe w ramach Wspólnego Rynku, przez co w znacznym stopniu przyczynił się do odbudowy gospodarki Republiki Federalnej Niemiec^[1], lecz nie zapobiegło to kłopotom finansowym po jego śmierci: od 1966 rozpoczęło się bankructwo firmy Kruppów, a jego potomkowie musieli zastawić majątek co sprawiło, że znaczący status dynastii Kruppów stał się historią.

Przypisy

Bibliografia

• P. Batty, The House of Krupp, 1968
• José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata tłum. Agata Ciastek, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2006, s. 281–282
• W. L. Manchester, The Arms of Krupp, 1968
• Alan Palmer, Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860, Wydawnictwo Magnum, Warszawa, 1998, przeł. Wiesław Horabik, Tadeusz Szafrański, s. 230