Algebra dyskowa
Algebra dyskowa – w analizie funkcjonalnej i zespolonej zbiór funkcji holomorficznych (zwykle oznaczany )
gdzie jest otwartym kołem jednostkowym w płaszczyźnie zespolonej a przedłuża się do funkcji ciągłej na domknięciu tego okręgu [1]. Inaczej mówiąc,
gdzie oznacza przestrzeń Banacha funkcji ograniczonych, analitycznych na kole jednostkowym (tzw. przestrzeń Hardy’ego). Innymi słowy jest to przestrzeń funkcji holomorficznych na otwartym kole jednostkowym i ciągłych na domkniętym kole jednostkowym[2]. Jeśli dodatkowo wyposażymy tę przestrzeń w punktowe dodawanie dane wzorem oraz mnożenie przestrzeń ta staje się algebrą nad ponieważ jest zamknięta na dodawanie i mnożenie.
Definiując na algebrze dyskowej normę supremum:
tak skonstruowana algebra jest przemienną algebrą Banacha będącą algebrą jednostajną[2].
Z konstrukcji algebry dyskowej wynika, że jest ona domkniętą podalgebrą przestrzeni Hardy’ego wystarczy bowiem zauważyć, że oraz jest to przestrzeń domknięta (bo jest przestrzenią Banacha), więc tym samym z zamkniętości na dodawanie i mnożenie jest domkniętą podalgebrą przestrzeni Hardy’ego.
Przypisy
- ↑ Wojtaszczyk 1991 ↓, s. 22.
- ↑ a b Wojtaszczyk 1991 ↓, s. 181.
Bibliografia
- Przemysław Wojtaszczyk: Banach spaces for analysts. Cambridge University Press, 1991. ISBN 0-521-35618-0. (ang.).