Alice Pike Barney

Alice Pike Barney
Ilustracja
Autoportret, ok. 1895, Smithsonian American Art Museum
Data i miejsce urodzenia14 stycznia 1857
Cincinnati
Data i miejsce śmierci12 października 1931
Los Angeles
Narodowośćamerykańska
Dziedzina sztukimalarstwo
Alice Pike Barney w 1912

Alice Pike Barney (ur. 14 stycznia 1857 w Cincinnati, zm. 12 października 1931 w Los Angeles) – amerykańska malarka działająca w Waszyngtonie. Jej córkami były Natalie Clifford Barney i Laura Clifford Barney[1].

Życiorys

Ojciec Alice, Samuel Napthali Pike, zbił fortunę na produkcji whiskey. Był również patronem sztuk w Cincinnati w stanie Ohio, gdzie wybudował Pike's Opera House. Jego ojciec był niemieckim Żydem, matka Holenderką. Matka Alice była z kolei Francuzką[2]. W 1866 rodzina przeprowadziła się do Nowego Jorku, gdzie ojciec wybudował Grand Opera House. Alice była najmłodszym z czworga dzieci i jako jedyna podzielała kulturalne zainteresowania ojca. Jako dziecko przejawiała talenty śpiewaczki i pianistki[3].

W wieku 17 lat została zaręczona z Henrym Mortonem Stanleyem. Ponieważ Alice była prawie dwa razy młodsza od narzeczonego (Stanley miał wówczas 33 lata), jej matka naciskała, aby narzeczeni zaczekali ze ślubem. W czasie kiedy Stanley wyruszył na wyprawę do Afryki Alice poślubiła Alberta Clifforda Barneya, syna producenta wagonów kolejowych z Dayton w stanie Ohio[4].

W 1882 państwo Barney spędzali lato w Nowym Jorku. W hotelu Long Beach spotkali pisarza Oscara Wilde’a. Następnego dnia Wilde, Alice i jej najstarsza córka Natalie wybrali się na spacer na plażę. Przeprowadzona wówczas rozmowa skłoniła Alice do studiowania malarstwa, mimo braku aprobaty ze strony męża[5].

Natalie in Fur Cape, portret córki z 1896 r.

W 1887 r. Alice wyjechała do Paryża, aby być bliżej córek, które uczyły się wówczas w Les Ruches. Podczas pobytu we Francji Alice studiowała malarstwo u Carlosa-Durana. Alice powróciła do Paryża w 1896, kiedy jej córka Laura leczyła kontuzję nogi. Ponownie podjęła wówczas studia u Durana oraz u hiszpańskiego malarza Claudio Castelucho. Była również jedną z pierwszych studentek akademii Jamesa McNeilla Whistlera[6]. W 1899 otworzyła salon w wynajętym domu przy Avenue Victor Hugo. Regularnymi gośćmi byli w nim symboliści: Lucien Lévy-Dhurmer, John White Alexander i Edmond Aman-Jean. Wkrótce malarstwo Alice zaczęło nabierać cech symbolizmu[7].

Waterlily (1900), jedna z ilustracji Barny do książki jej córki. Modelką była jej kuzynka, Ellen Goin

Kiedy Natalie Barney wydała tomik poezji Quelques Portraits-Sonnets de Femmes Alice wykonała ilustracje do tego tomiku. Nie zdawała sobie sprawy, że wiersze miłosne są adresowane do kobiet a trzy z czterech modelek to kochanki jej córki. Kiedy Albert Barney dowiedział się o lesbijskich wątkach z twórczości córki przybył do Paryża, wykupił niesprzedane egzemplarze tomiku i je zniszczył. Nalegał także aby żona i córka powróciły z nim do Stanów. Wkrótce jednak opublikowano pierwszy waszyngtoński Social Register. Opisanie Alice Barney jako córki producenta whiskey i wnuczki żydowskiego imigranta podkopało nieco społeczną pozycję Barneyów. Albert uznał to za katastrofę. Zaczął więcej pić i po dwóch miesiącach doznał zawału serca[8]. Stan jego zdrowia pogarszał się w dalszym stopniu i Albert zmarł w 1902[9]

W tym czasie Alice Barney miała indywidualne wystawy w wielu galeriach, m.in. w Corcoran Gallery of Art[10]. Działała na rzecz uczynienia z Waszyngtonu centrum sztuki. Wiele jej obrazów znajduje się obecnie w zbiorach Smithsonian American Art Museum.

Pracownia Alice Pike Barney w Waszyngtonie, obecnie siedziba ambasady łotewskiej

Ok. 1900 r. przeszła na bahaizm[11]. W 1911, mając 53 lata, poślubiła 23-letniego Christiana Hemmicka. Związek ten stał się obiektem zainteresowania światowej prasy. Małżeństwo to zakończyło się rozwodem w 1920[12].

Przypisy

  1. Suzanne Rodriguez: Wild Heart: A Life: Natalie CLifford Barney and the Decadence of Literary Paris. s. 163.
  2. Suzanne Rodriguez: Wild Heart: A Life: Natalie CLifford Barney and the Decadence of Literary Paris. s. 1–10.
  3. Jean L. Kling: Alice Pike Barney: Her Life and Art. s. 23–44.
  4. Suzanne Rodriguez: Wild Heart: A Life: Natalie CLifford Barney and the Decadence of Literary Paris. s. 15–22.
  5. Suzanne Rodriguez: Wild Heart: A Life: Natalie CLifford Barney and the Decadence of Literary Paris. s. 30–31.
  6. Jean L. Kling: Alice Pike Barney: Her Life and Art. s. 87–89, 107, 116–129.
  7. Jean L. Kling: Alice Pike Barney: Her Life and Art. s. 87–89, 107, 131–132.
  8. Jean L. Kling: Alice Pike Barney: Her Life and Art. s. 136–149.
  9. Jean L. Kling: Alice Pike Barney: Her Life and Art. s. 173.
  10. Smithsonian Institute Archives: SIA RU007473, Barney, Alice Pike 1857-1931, Alice Pike Barney Papers and Related Materials, circa 1889-1995 (ang.). [dostęp 2013-01-27].
  11. Suzanne Rodriguez: Wild Heart: A Life: Natalie CLifford Barney and the Decadence of Literary Paris. s. 141.
  12. Suzanne Rodriguez: Wild Heart: A Life: Natalie CLifford Barney and the Decadence of Literary Paris. s. 209–210, 236.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Natalie Barney in Fur Cape.jpg
A portrait of the writer and salonist Natalie Clifford Barney. - Note: although the Smithsonian website says "c. 1905", Jean Kling's biography of Alice Pike Barney dates this painting to 1896 and identifies it as having hung in the 1897 Paris Salon and appeared in the Salon's Catalogue Illustré. (Smithsonian Institution Press, ISBN 1-56098-344-2, p. 118.)
Alice Pike Barney in 1912.jpg
Alice Pike Barney, full-length portrait, facing left