Alicja Halicka

Alicja Halicka
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1889
Kraków

Data i miejsce śmierci

30 grudnia 1974
Paryż

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

kubizm

Ważne dzieła

Martwa natura kubistyczna Pasterz kóz Dziewczynka w fotelu Dziewczynka z lalką Handlarz odzieżą Kubistyczna martwa natura z gitarą

Obraz przedstawia prawdopodobnie Marię Fredro-Boniecką, jej siostrę Alicję Halicką, a trzecia z młodych kobiet to prawdopodobnie ich kuzynka, Karola.
Obraz Olgi Boznańskiej ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie przedstawia prawdopodobnie Marię Fredro-Boniecką, jej siostrę Alicję Halicką, a trzecia z młodych kobiet to prawdopodobnie ich kuzynka, Karola.

Alicja Halicka, z domu Rosenblatt[1] (ur. 20 grudnia 1889 w Krakowie, zm. 30 grudnia 1974 w Paryżu) – polska malarka, scenografka, projektantka kostiumów, ilustratorka[2].

Życiorys

Alicja pochodziła z bogatej krakowskiej rodziny[3]. Jej ojciec był lekarzem. W wieku 7 lat, po śmierci matki zamieszkała z siostrą Marią u dziadków w Wiedniu, a potem wraz z ojcem w Krakowie[1]. Dzieciństwo i wczesną młodość spędziła w Austrii i Szwajcarii. Lekcje malarstwa i rysunku brała u Wyczółkowskiego, Weissa i Pankiewicza w Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet Marii Niedzielskiej. W 1912 kontynuowała naukę w Monachium, następnie w Paryżu w Académie Ranson.

W Paryżu przyjaźniła się m.in. z Apollinaire'em, znała Georges'a Braque'a, André Bretona, Maxa Ernsta i Jeana Arpa. Utrzymywała kontakty z twórcami École de Paris – Eugeniuszem Zakiem, Moïsem Kislingiem, Keesem van Dongenem i Jules'em Pascinem. W 1913 poślubiła malarza Louisa Marcoussisa.

Od lat dwudziestych pracowała głównie jako scenografka i projektantka kostiumów. Realizowała projekty dla najważniejszych teatrów operowych i baletowych w Europie i Stanach Zjednoczonych[2]. Przebywając w Stanach Zjednoczonych, współpracowała z czasopismami „Harper's Bazaar” i „Vogue”, ilustrowała książki[2]. W 1946 w Paryżu ukazały się jej wspomnienia zatytułowane Hier (Souvenirs). Na język polski zostały przetłumaczone przez Wandę Błońską i wydane w 1971 pt. Wczoraj. Polska wersja wspomnień Halickiej została wzbogacona o jej wrażenia z podróży do Indii (1952), gdzie wystawiała swoje prace, oraz szkic o kulturze polskiej po październiku 1956.

We wspomnieniach Halickiej nie znajdziemy wzmianki o portrecie, jaki namalowała Olga Boznańska około 1909–1910 roku, choć Halicka wspomina w nich z nutą złośliwości samą Boznańską. Według opinii ekspertów na obrazie zatytułowanym Portret trzech sióstr ciemnowłosa Halicka znajduje się po lewej stronie, kobieta na pierwszym planie to siostra Halickiej – Maria Rosenblatt (w późniejszym okresie używała nazwiska Fredro-Boniecka), a po prawej prawdopodobnie kuzynka Karola[3].

Wystawy

  • 1922 Ghetto de Cracovie, Galerie Berthe Weill, Paryż
  • 1923: Bernheim
  • 1924: Druet
  • 1925: Romances Capitonnées, Le Grande Maison du Blanc, Paryż
  • 1926: Galerie de Centaure, Bruksela
  • 1927: Romances Capitonnées, Galerie Myrbor, Paryż
  • 1935: Leicester Gallery
  • 1937: Levy Gallery
  • 1956: Warszawska Zachęta
  • 1968: Bramy Paryża, Kordegarda, Warszawa
  • 1988: Alice Halicka, Salle de la Restauration, Vichy
  • 2011: Mistrzowie École de Paris • Alicja Halicka – Villa La Fleur, Konstancin

Przypisy

  1. ↑ a b Magdalena Winograd, Łatwy start czy walka przeciwnościami losu? – pierwsze pokolenie malarek polsko-żydowskich (1900-1939), [w:] Magdalena Winograd i inni, Nasze – obce – wspólne dziedzictwo kulturowe, Białystok: Wydział Historyczno-Socjologiczny Uniwersytetu w Białymstoku, 2016, s. 79, ISBN 978-83-942895-3-9, OCLC 982618009 [dostęp 2022-03-31].
  2. ↑ a b c polswissart.pl/files/auctions/2016/AUKCJA_DZIEL_SZTUKI_31_MAJA_2016/Aukcja_Dziel_Sztuki_31_05_2016_Polswiss_Art.pdf
  3. ↑ a b Polki na Montparnassie » Niezła sztuka, Niezła sztuka, 21 maja 2021 [dostęp 2022-03-31] (pol.).

Linki zewnętrzne

Artyści związani z École de Paris

Media użyte na tej stronie