Alicja Solska-Jaroszewicz
 | |
 podpułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1 września 1992 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | Warszawski Sztab AL |
| Stanowiska | kierownictwa kolportażu gazet ZWM, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | dziennikarka |
| Odznaczenia | |
      | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Małżonka premiera Rzeczypospolitej Polskiej Ludowej | |
| Okres | od 23 grudnia 1970 |
| Małżonek | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Alicja Solska-Jaroszewicz z domu Duchińska (ur. 6 października 1925 w Warszawie[1], zm. 1 września 1992 tamże) – polska dziennikarka, żona premiera Piotra Jaroszewicza, uczestniczka powstania warszawskiego, podpułkownik.
Dzieciństwo
Była córką Antoniego Duchińskiego i Marii z domu Pomianowskiej[1].
Okupacja
Porucznik Alicja Duchińska podczas II wojny światowej walczyła, pod pseudonimem „Inka”, w szeregach Związku Walki Młodych i Armii Ludowej. W okresie powstania warszawskiego w stopniu podporucznika była łączniczką i kanałami przedostała się ze Starówki do Śródmieścia, a następnie na Górny Czerniaków. Służyła w Sztabie Głównym Armii Ludowej. W nocy z 13 na 14 września 1944 przepłynęła, wraz z Ewą Prauss-Płoską z Armii Krajowej, przez Wisłę na Saską Kępę, by poinformować dowództwo Armii Czerwonej i sztab 1 Armii Wojska Polskiego o sytuacji w walczącej Warszawie[1][2][3].
Dziennikarstwo
Była dziennikarką Walki Młodych, następnie Głosu Ludu (organu KC PPR). Od 1948 – roku powstania tej gazety – do 1979 była dziennikarką Trybuny Ludu[4]. Specjalizowała się w tematyce ekonomicznej, w sprawach gospodarczych, zwłaszcza w handlu zagranicznym. Swoje małżeństwo z Piotrem Jaroszewiczem wykorzystywała do tego, aby docierać do interesujących danych, które dla innych były niedostępne[5].
Rodzina
Jej pierwszym mężem był funkcjonariusz szefostwa transportu wojskowego, Paweł Solski, z którym miała dwójkę dzieci. W latach pięćdziesiątych została żoną ówczesnego wicepremiera Piotra Jaroszewicza, który od 23 grudnia 1970 do 18 lutego 1980 był premierem Polski. Z małżeństwa z Jaroszewiczem miała syna Jana[5].
Zabójstwo
Alicja Solska-Jaroszewicz i jej mąż zostali zamordowani w ich domu w warszawskim Aninie przy ulicy Zorzy 19 w nocy z 31 sierpnia na 1 września 1992. Pochowano ich 10 września tego roku w grobie rodzinnym Jaroszewiczów na Powązkach (kwatera A2-7-12/13/14)[6]. W imieniu współtowarzyszy walki w szeregach Armii Ludowej zmarłą pożegnał generał dywizji (w stanie spoczynku) Edwin Rozłubirski.
Odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1976)[7]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[4].
- Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy - 3 stycznia 1945
- Krzyż Partyzancki
- Warszawski Krzyż Powstańczy
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
i inne
Przypisy
- ↑ a b c Powstańcze Biogramy – Alicja Duchińska. 1944.pl. [dostęp 2012-12-01].
- ↑ Anna Marcinkiewicz-Kaczmarczyk, Żeńskie oddziały sabotażowo-dywersyjne w strukturach armii podziemnej w latach 1940–1944 na podstawie relacji i wspomnień ich członkiń. [W:] Pamięć i Sprawiedliwość, 2 (26), 2015, IPN, Warszawa, ISSN 1427-7476, s. 134.
- ↑ Andrzej Golimont, Piotr i Alicja Jaroszewicze zamordowani. Rabunek, zemsta czy polityka..., Trybuna z 3 września 1992, s. 1 i 3
- ↑ a b Nekrolog od redakcji, Trybuna z 8 września 1992, s. 2
- ↑ a b Zygmunt Broniarek, Wspomnienie o pani Jaroszewiczowej, Trybuna z 4 września 1992, s. 2
- ↑ Marian B. Michalik (red.): Kronika 1992. Warszawa: Wydawnictwo Kronika, 1993, s. 98 i 100
- ↑ Odznaczenia państwowe dla dziennikarzy, „Echo Dnia”, 3 czerwca 1976, s. 2 [dostęp 2021-07-22].
Media użyte na tej stronie
Alicja Solska-Jaroszewicz ps. „Inka”. Porucznik Armii Ludowej, uczestniczka powstania warszawskiego. Po wojnie pracowała jako dziennikarka. Żona premiera PRL Piotra Jaroszewicza. Zamordowana wraz z mężem 1 września 1992.
Naramiennik podpułkownika Wojsk Lądowych RP.
Baretka: Warszawski Krzyż Powstańczy
Baretka: Krzyż Partyzancki
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Autor: Cezary p, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Piotra Jaroszewicza i Alicji Solskiej-Jaroszewicz na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach