Alison Van Uytvanck

Alison Van Uytvanck

Państwo	Belgia
Data i miejsce urodzenia	26 marca 1994 Vilvoorde
Wzrost	173 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2009
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Ann Devries
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	5 WTA, 3 WTA 125, 13 ITF
Najwyżej w rankingu	37 (13 sierpnia 2018)
Australian Open	2R (2021, 2022)
Roland Garros	QF (2015)
Wimbledon	4R (2018)
US Open	2R (2019, 2022)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2 WTA, 2 ITF
Najwyżej w rankingu	66 (16 maja 2022)
Australian Open	1R (2016, 2018–2022)
Roland Garros	2R (2020, 2022)
Wimbledon	3R (2015)
US Open	3R (2021)

Alison Van Uytvanck (ur. 26 marca 1994 w Vilvoorde) – belgijska tenisistka, reprezentantka kraju w Pucharze Federacji.

Kariera tenisowa

W 2011 wygrała cztery turnieje rangi ITF, w 2012 – dwa, a w 2013 – trzy. Reprezentowała Belgię w Fed Cup 2012 w deblu.

Wygrała w pierwszej rundzie Brussels Ladies Open 2011 po przejściu kwalifikacji. W następnym roku dostała się do ćwierćfinału Brussels Open 2012 w singlu, tym razem po otrzymaniu dzikiej karty, gdzie przegrała z najwyżej rozstawioną w turnieju Agnieszką Radwańską 2:6, 1:6.

W 2013 roku otrzymała dziką kartę do zawodów w Brukseli, gdzie przegrała w pierwszej rundzie. W Birmingham przeszła przez kwalifikacje i pokonała rozstawioną Ayumi Moritę, by w drugim meczu ulec innej kwalifikantce, Marii Sanchez. W Budapeszcie przegrała pierwsze spotkanie. W sezonie osiągnęła drugą rundę kwalifikacji do wielkoszlemowego Wimbledonu i trzecią do US Open. W zawodach kategorii WTA 125K series w Tajpej zwyciężyła w grze pojedynczej i zanotowała finał w grze podwójnej.

W sezonie 2014 awansowała do ćwierćfinału turnieju we Florianópolis.

W zawodach cyklu WTA Tour Belgijka wygrała pięć turniejów w grze pojedynczej, w grze podwójnej natomiast zwyciężyła w dwóch turniejach z czterech rozegranych finałów. Triumfowała też w trzech turniejach singlowych w cyklu WTA 125 z czterech osiągniętych finałów, w deblu zaś osiągnęła dwa finały zawodów tej kategorii.

Życie prywatne

Prywatnie związana z belgijską tenisistką Greet Minnen^[1].

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Występy w grze podwójnej

Występy w grze mieszanej

Alison Van Uytvanck nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTA

Gra pojedyncza 5 (5–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	17 września 2017	Québec	Dywanowa (hala)	Tímea Babos	5:7, 6:4, 6:1
Zwyciężczyni	2.	25 lutego 2018	Budapeszt	Twarda (hala)	Dominika Cibulková	6:3, 3:6, 7:5
Zwyciężczyni	3.	24 lutego 2019	Budapeszt	Twarda (hala)	Markéta Vondroušová	1:6, 7:5, 6:2
Zwyciężczyni	4.	28 września 2019	Taszkent	Twarda	Sorana Cîrstea	6:2, 4:6, 6:4
Zwyciężczyni	5.	2 października 2021	Nur-Sułtan	Twarda (hala)	Julija Putincewa	1:6, 6:4, 6:3

Gra podwójna 4 (2–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	15 lutego 2015	Antwerpia	Twarda (hala)	An-Sophie Mestach	Anabel Medina Garrigues Arantxa Parra Santonja	4:6, 6:3, 5–10
Zwyciężczyni	1.	20 października 2018	Luksemburg	Twarda (hala)	Greet Minnen	Wiera Łapko Mandy Minella	7:6(3), 6:2
Finalistka	2.	21 maja 2021	Belgrad	Ceglana	Greet Minnen	Aleksandra Krunić Nina Stojanović	0:6, 2:6
Zwyciężczyni	2.	18 września 2021	Luksemburg	Twarda (hala)	Greet Minnen	Erin Routliffe Kimberley Zimmermann	6:3, 6:3

Finały turniejów WTA 125

Gra pojedyncza 4 (3–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	10 listopada 2013	Tajpej	Dywanowa (hala)	Yanina Wickmayer	6:4, 6:2
Finalistka	1.	4 sierpnia 2019	Karlsruhe	Ceglana	Patricia Maria Țig	6:3, 1:6, 2:6
Zwyciężczyni	2.	19 grudnia 2021	Limoges	Twarda (hala)	Ana Bogdan	6:2, 7:5
Zwyciężczyni	3.	19 czerwca 2022	Gaiba	Trawiasta	Sara Errani	6:4, 6:3

Gra podwójna 2 (0–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	10 listopada 2013	Tajpej	Dywanowa (hala)	Anna-Lena Friedsam	Caroline Garcia Jarosława Szwiedowa	3:6, 3:6
Finalistka	2.	15 maja 2022	Karlsruhe	Ceglana	Jana Sizikowa	Majar Szarif Panna Udvardy	7:5, 4:6, 2–10

Wygrane turnieje rangi ITF

Gra pojedyncza

	Data	Turniej	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	13/02/2011	Vale Do Lobo	10 000	twarda	Elica Kostowa	6:4, 4:6, 6:2
2.	13/03/2011	Dijon	10 000	twarda	Claire Feuerstein	6:2, 6:3
3.	08/05/2011	Edynburg	10 000	ziemna	Justyna Jegiołka	6:7(5), 6:4, 6:2
4.	06/11/2011	Sunderland	10 000	twarda	Tara Moore	6:4, 6:1
5.	15/01/2012	Glasgow	10 000	twarda	Francesca Stephenson	6:3, 6:0
6.	11/11/2012	Equeurdreville	25 000	twarda	Julie Coin	6:1, 3:6, 6:3
7.	27/01/2013	Andrézieux-Bouthéon	25 000	twarda	Ana Vrljić	6:1, 6:4
8.	28/04/2013	Chiasso	25 000	ziemna	Katarzyna Kawa	7:6(2), 6:3
9.	22/09/2013	Shrewsbury	25 000	twarda	Marta Sirotkina	7:5, 6:1
10.	17/07/2016	Stockton	50 000	twarda	Anastasija Piwowarowa	6:3, 3:6, 6:2
11.	02/10/2016	Las Vegas	50 000	twarda	Sofia Kenin	3:6, 7:6(4), 6:2
12.	20/06/2021	Nottingham	100 000	trawiasta	Arina Rodionowa	6:0, 6:4
13.	05/06/2022	Surbiton	100 000	trawiasta	Arina Rodionowa	7:6(3), 6:2

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2022-09-02]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2022-09-02]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2022-09-02]  (ang.).