Allopurynol

Allopurynol
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	3,5,7,8-tetrazabicyklo[4.3.0]nona-3,5,9-trien-2-on
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. allopurinolum
inne	allopurinol
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C5H4N4O
Masa molowa	136,11 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	315-30-0
PubChem	2094
DrugBank	DB00437
SMILES
	C1=C2C(=NC=NC2=O)NN1
InChI
	InChI=1S/C5H4N4O/c10-5-3-1-8-9-4(3)6-2-7-5/h1-2H,(H2,6,7,8,9,10)
	InChIKey
	OFCNXPDARWKPPY-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	1,635 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	bardzo trudno
	w innych rozpuszczalnikach
	etanol: bardzo trudno; eter etylowy: bardzo trudno
Temperatura topnienia	350 °C
Kwasowość (pKa)	9,4
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Niebezpieczeństwo
Zwroty H	H301, H317
Zwroty P	P280, P301+P310
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
	Toksyczny; (T)
Zwroty R	R25, R43
Zwroty S	S28, S36/37, S45
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 2 0
Numer RTECS	UR0785000
Dawka śmiertelna	LD50 78 mg/kg (mysz, doustnie)
	Podobne związki
Pochodne	oksypurynol
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	M04AA01, M04AA51
Farmakokinetyka
Procent wchłaniania	80–90% (doustnie)
Okres półtrwania	1–3 h
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	0%
Metabolizm	wątrobowy
Wydalanie	20% z kałem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustnie

Allopurynol, allopurinol (łac. allopurinolum) – organiczny związek chemiczny, izomer hipoksantyny. Stosowany jako lek. Jest inhibitorem oksydazy ksantynowej, zmniejsza wytwarzanie ksantyn i kwasu moczowego.

Mechanizm działania

Mechanizm działania allopurynolu polega na blokowaniu aktywności oksydazy ksantynowej^[4]. Enzym ten w szlaku katabolizmu puryn^[5] utlenia hipoksantynę do ksantyny, a potem ksantynę do kwasu moczowego. Allopurynol powoduje zahamowanie powstawania kwasu moczowego, a co za tym idzie, zmniejszenie stężenia kwasu moczowego we krwi i moczu.

Efektem działania allopurynolu jako leku jest ograniczenie ryzyka tworzenia złogów w nerkach, a także zapobieganie tworzeniu się złogów (kamieni) szczawianowo-wapniowych w drogach moczowych.

Własności farmakokinetyczne

Allopurynol wchłania się dobrze z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 1 godzinie. Biologiczny okres półtrwania w osoczu wynosi 2–3 godziny, natomiast jego podstawowego metabolitu – oksypurynolu – średnio 18 godzin. Pozostałe metabolity allopurynolu to: rybozyd allopurynolu i 7-rybozyd oksypurynolu.

Wskazania

Allopurynol jest stosowany w:

leczeniu pierwotnej i wtórnej dny moczanowej
leczeniu wtórnej hiperurykemii spowodowanej chemio- i radioterapią niektórych chorób nowotworowych (zespół ostrego rozpadu guza)
w zespole Lescha-Nyhana
redukcji ryzyka powstawania złogów (kamieni) moczanowych w drogach moczowych.

Przeciwwskazania

Przeciwwskazany jest w ciąży oraz u dzieci (z wyjątkiem zespołu Lescha-Nyhana i hiperurykemii wtórnej w leczeniu chorób nowotworowych). Bezwzględnym przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na ten lek, a także występowanie ciężkich zmian skórnych w przeszłości.

Działania niepożądane

Podczas stosowania allopurynolu może dochodzić do występowania skutków niepożądanych. Są one zwykle łagodne, najczęściej są to zmiany skórne (występujące z częstością ok. 2%), a także zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (brak łaknienia, nudności, biegunka), bóle głowy oraz hipertermia polekowa.

Bardzo rzadko mogą wystąpić alergiczne odczyny skórne, niektóre z nich potencjalnie zagrażające życiu, na przykład: zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka^[6] oraz zespół nadwrażliwości na allopurynol, za który odpowiedzialny jest metabolit allopurynolu – oksypurynol. W przebiegu tego zespołu występują: rumieniowe złuszczające wykwity skórne, gorączka, objawy zapalenia wątroby, eozynofilia, a także śródmiąższowe zapalenie nerek.

Występowanie zespołu nadwrażliwości na allopurynol jest zwiększone u osób leczonych tiazydowymi lekami moczopędnymi^[7].

Leczenie

Lek stosowany jest doustnie, zwykle w pojedynczej dawce, jednak kiedy dawki dobowe przekraczają 300 mg lub kiedy pojawiają się zaburzenia przewodu pokarmowego allopurynol można podawać w kilku dawkach. Początkowo (przez pierwsze 5–7 dni) podaje się 100 mg na dobę, następnie – jeśli to konieczne – dawki się zwiększa. Dawki dobowe w ciężkich przypadkach mogą wynosić 900 mg. W pierwszym tygodniu leczenia allopurynol podaje się razem z kolchicyną lub niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym, co zapobiega występowaniu ostrych napadów dny. Jeżeli ostry napad dny wystąpi już w czasie stosowania allopurynolu, nie należy go odstawiać, lecz zastosować lek przeciwzapalny.

Preparaty allopurynolu dostępne są w Polsce pod następującymi nazwami handlowymi: Allupol, Milurit, Zyloric.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3 .
↑ ^a ^b Department of Chemistry, The University of Akron: Allopurinol. [dostęp 2012-02-09]. (ang.).
↑ Allopurinol, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB00437 (ang.).
↑ Allopurynol (opis profesjonalny). [w:] Lekarze pacjentom – aktualne informacje o lekach [on-line]. bazalekow.mp.pl. [dostęp 2014-06-22].
↑ Robert K. Murray, Daryl K. Granner, Peter A. Mayes, Victor William Rodwell, Harold A. Harper: Biochemia Harpera. Wyd. VI uakt.. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 369. ISBN 978-83-200-3573-5.
↑ J.C. Roujeau, J.P. Kelly, L. Naldi, B. Rzany i inni. Medication use and the risk of Stevens-Johnson syndrome or toxic epidermal necrolysis. „N Engl J Med”. 333 (24), s. 1600–1607, Dec 1995. DOI: 10.1056/NEJM199512143332404. PMID: 7477195.
↑ Markel A. Allopurinol-induced DRESS syndrome.. „Isr Med Assoc J”. 7 (10), s. 656–660, 2005. PMID: 16259349. (ang.).

Bibliografia

Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy pod redakcją Wojciecha Kostowskiego i Zbigniewa S. Hermana. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 263. ISBN 978-83-200-3725-8. (tom I)
Jan Kazimierz Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz: Leki współczesnej terapii. Warszawa: Split Trading, 2005, s. 221. ISBN 83-85632-82-4.
Allopurynol, [w:] Indeks Leków MP [online], opis substancji, Medycyna Praktyczna [dostęp 2012-06-04] .
Allupol – charakterystyka produktu leczniczego. [dostęp 2012-06-04].

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[FP6-1] Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3 .

[AKRON-2] Department of Chemistry, The University of Akron: Allopurinol. [dostęp 2012-02-09]. (ang.).

[DB-3] Allopurinol, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB00437 (ang.).

[mp-4] Allopurynol (opis profesjonalny). [w:] Lekarze pacjentom – aktualne informacje o lekach [on-line]. bazalekow.mp.pl. [dostęp 2014-06-22].

[Murray-5] Robert K. Murray, Daryl K. Granner, Peter A. Mayes, Victor William Rodwell, Harold A. Harper: Biochemia Harpera. Wyd. VI uakt.. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 369. ISBN 978-83-200-3573-5.

[pmid7477195-6] J.C. Roujeau, J.P. Kelly, L. Naldi, B. Rzany i inni. Medication use and the risk of Stevens-Johnson syndrome or toxic epidermal necrolysis. „N Engl J Med”. 333 (24), s. 1600–1607, Dec 1995. DOI: 10.1056/NEJM199512143332404. PMID: 7477195.

[pmid16259349-7] Markel A. Allopurinol-induced DRESS syndrome.. „Isr Med Assoc J”. 7 (10), s. 656–660, 2005. PMID: 16259349. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne