Almirante Condell (1890)

Almirante Condell
„Almirante Condell” w 1891 r.
Klasa	kanonierka torpedowa
Typ	Almirante Lynch
Historia
Stocznia	Cammell Laird, Birkenhead
Położenie stępki	1889
Wodowanie	1890
Armada de Chile
Nazwa	„Almirante Condell” → „Alcahuano” (od 1910)
Wejście do służby	1890
Wycofanie ze służby	1919
Los okrętu	złomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 713 ton
Długość	70,1 m między pionami
Szerokość	8,38 m
Zanurzenie	2,53 m
Materiał kadłuba	stal
Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4275 KM 4 kotły lokomotywowe, 2 śruby
Prędkość	20,6 węzła
Uzbrojenie
3 działa kal. 76 mm (3 x I) 4 działka kal. 47 mm (4 x I)
Wyrzutnie torpedowe	5 × 356 mm
Opancerzenie
pokład: 25,4 mm wieża dowodzenia: 25,4 mm
Załoga	87

Almirante Condell – chilijska kanonierka torpedowa z końca XIX wieku, druga jednostka typu Almirante Lynch. Okręt został zwodowany w 1890 roku w stoczni Cammell Laird w Birkenhead, a w skład Armada de Chile wszedł w tym samym roku. W 1910 roku nazwę kanonierki zmieniono na „Alcahuano”. Jednostka została wycofana ze służby w 1919 roku i następnie złomowana.

Projekt i budowa

Kanonierki torpedowe typu Almirante Lynch zostały zamówione przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii^[1][2]. Okręty miały stalowy kadłub, taranowy dziób, podniesioną część dziobową i rufową, dwa maszty i dwa kominy^[1][2].

„Almirante Condell” zbudowany został w stoczni Cammell Laird w Birkenhead^[1][3]. Stępkę okrętu położono w 1889 roku, a zwodowany został w 1890 roku^[2][4].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był kanonierką torpedową o długości między pionami 70,1 metra, szerokości 8,38 metra i zanurzeniu 2,53 metra^[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 713 ton^[1][2][a]. Siłownię okrętu stanowiły dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4275 KM, do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe^[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 20,6 węzła^[1]. Okręt zabierał zapas 150 ton węgla^[1].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się trzy pojedyncze działa kalibru 76 mm L/40 Armstrong (3 cale) i cztery pojedyncze 3-funtowe działka kal. 47 mm L/40 Hotchkiss ^[1][2]. Broń torpedową stanowiło pięć pojedynczych wyrzutni kal. 356 mm: jedna stała na dziobie i cztery obracalne na pokładzie^[1][2].

Kanonierka miała stalowy pancerz pokładowy oraz opancerzoną wieżę dowodzenia, o grubości 1 cala (25,4 mm)^[1][2].

Załoga okrętu składała się z 87 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1][2][b].

Służba

Okręt został przyjęty w skład Armada de Chile w 1890 roku^[2][c]. W 1900 roku jednostkę poddano modernizacji, podczas której wymieniono kotły lokomotywowe na kotły wodnorurkowe typu Belleville, a także zdemontowano w całości uzbrojenie artyleryjskie, instalując w zamian sześć pojedynczych dział 6-funtowych kal. 57 mm L/50 Vickers^[1][2]. W 1910 roku nazwę okrętu zmieniono na „Alcahuano”^[1][2]. Jednostkę wycofano ze służby w 1919 roku i następnie złomowano^[2][5].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.)
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
• Ivan Gogin: ALMIRANTE LYNCH torpedo gunboats (1890) (ang.). Navypedia. [dostęp 2018-12-09].
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.)
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.)