Almirante Lynch (1912)

Almirante Lynch
Bliźniaczy niszczyciel „Almirante Condell”
Klasa	niszczyciel
Typ	Almirante Lynch
Historia
Stocznia	J. Samuel White, Cowes
Położenie stępki	listopad 1911
Wodowanie	28 września 1912
Armada de Chile
Wejście do służby	1913
Wycofanie ze służby	grudzień 1945
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 1430 ton pełna: 1850 t
Długość	100,8 metra całkowita 97,5 m między pionami
Szerokość	9,9 m
Zanurzenie	maksymalne: 3,35 m
Napęd
3 zespoły turbin parowych Parsonsa o łącznej mocy 30 000 KM 6 kotłów, 3 śruby
Prędkość	31 węzłów
Zasięg	2750 Mm przy prędkości 15 węzłów
Uzbrojenie
6 dział kal. 102 mm (6 x I) 4 km kal. 7,7 mm (4 x I)
Wyrzutnie torpedowe	4 × 450 mm (4 x I)
Załoga	160

Almirante Lynch – chilijski niszczyciel z początku XX wieku, pierwsza jednostka typu Almirante Lynch. Okręt został zwodowany 28 września 1912 roku w brytyjskiej stoczni J. Samuel White w Cowes, a w skład Armada de Chile wszedł w 1913 roku. Jednostka została skreślona z listy floty po ponad 30-letniej służbie w grudniu 1945 roku.

Projekt i budowa

Niszczyciele typu Almirante Lynch zostały zamówione przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii na początku 1911 roku^[1]. W momencie budowy okręty te należały do największych i najsilniej uzbrojonych jednostek tej klasy na świecie^[1][2]. Z zamówionych sześciu niszczycieli tylko dwa zostały ukończone do wybuchu I wojny światowej i odebrane przez Armada de Chile; pozostałe cztery zostały zarekwirowane przez rząd brytyjski i wcielone do Royal Navy jako HMS „Faulknor”, HMS „Broke”, HMS „Botha” i HMS „Tipperary”^[1][2][a].

„Almirante Lynch” zbudowany został w stoczni J. Samuel White w Cowes^[1][2]. Stępkę okrętu położono w listopadzie 1911 roku, a zwodowany został 28 września 1912 roku^[1].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był dużym niszczycielem o długości całkowitej 100,8 metra (97,5 metra między pionami), szerokości 9,9 metra i maksymalnym zanurzeniu 3,35 metra^[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 1430 ton, zaś pełna 1850 ton^[2][3]. Siłownię okrętu stanowiły trzy zestawy turbin parowych Parsonsa o łącznej mocy 30 000 KM, do których parę dostarczało sześć kotłów White-Forster^[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego trzema śrubami okrętu wynosiła 31 węzłów^[2][3]. Okręt zabierał zapas 427 ton węgla i 80 ton paliwa płynnego, co zapewniało zasięg wynoszący 2750 Mm przy prędkości 15 węzłów^[1][2].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składało się sześć pojedynczych dział kalibru 102 mm (4 cale) L/40 Armstrong i cztery pojedyncze karabiny maszynowe kal. 7,7 mm L/94^[1][2]. Broń torpedową stanowiły cztery pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm (18 cali)^[1][2][b].

Załoga okrętu składała się z 160 oficerów, podoficerów i marynarzy^[2][3].

Służba

Okręt został przyjęty w skład Armada de Chile w 1913 roku^[1]. Podczas 6-godzinnej próby prędkości „Almirante Lynch” osiągnął 31,8 węzła^[2][3]. 7 lutego 1914 roku niszczyciel wraz z bliźniaczym „Almirante Condell” wypłynął w rejs do Chile, docierając na miejsce 22 kwietnia 1914 roku^[1]. W 1930 roku okręt poddano modernizacji: przystosowano kotły do opalania wyłącznie paliwem płynnym (co powiększyło zasięg do 4200 Mm przy prędkości 15 węzłów), a także zdemontowano pojedyncze wyrzutnie torpedowe kal. 450 mm, instalując w zamian dwa podwójne aparaty kal. 533 mm^[1]. Jednostkę wycofano po 32 latach służby w grudniu 1945 roku^[1][5].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Tony DiGiulian: Torpedoes of the United Kingdom/Britain (ang.). www.navweaps.com. [dostęp 2018-12-09].
• Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.)
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
• Ivan Gogin: ALMIRANTE LYNCH destroyers (1913-1914) (ang.). Navypedia. [dostęp 2018-12-09].
• John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.)