Alojzy II

Alojzy II Liechtenstein Aloys II Maria Josef Johann Baptista Joachim Philipp Nerius
— Jego Najjaśniejsza Wysokość książę Liechtensteinu, książę opawski i karniowski, hrabia Rietbergu, suweren Domu Liechtenstein —
Portret pędzla Friedricha Schilchera (1858)
Książę Liechtensteinu
Okres	od 20 kwietnia 1836 do 12 listopada 1858
Poprzednik	Jan I
Następca	Jan II Dobry
Dane biograficzne
Dynastia	Liechtensteinowie
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1796 Wiedeń
Data i miejsce śmierci	12 listopada 1858 Lednice
Miejsce spoczynku	Krypta rodowa Liechtensteinów w Vranov
Ojciec	Jan I Liechtenstein
Matka	Józefa Fürstenberg-Weitra
Małżeństwo	Franciszka Kinsky von Wchinitz und Tettau od 8 sierpnia 1831 do 12 listopada 1858
Dzieci	Maria, Karolina, Zofia, Alojza, Ida, Jan II Dobry, Franciszka, Henrietta, Anna, Teresa, Franciszek I
Odznaczenia

Alojzy II Liechtenstein, właśc. Aloys II Maria Josef Johann Baptista Joachim Philipp Nerius von Liechtenstein (ur. 25 maja 1796 w Wiedniu, zm. 12 listopada 1858 w Lednicach) – książę Liechtensteinu w latach 1836-1858, tytularny książę karniowski i opawski, hrabia Rietbergu.

Życiorys

Alojzy Józef przyszedł na świat w Wiedniu 25 maja 1796 roku jako pierwszy syn księcia Jana I i jego żony Józefy Zofii von Fürstenberg-Weitra^[1]. Edukację młodego księcia powierzono najpierw księdzu Abbému Wernerowi, a w późniejszych latach kształcili go znani uczeni agronom Leopold Trautmann oraz filozof i językoznawca Friedrich von Schlegel^[2][3]. Po ukończeniu nauki wybrał się na podróż po Europie, odwiedzając Sycylię i Maltę^[2]. Rok później wybrał się do Szwajcarii oraz po raz pierwszy do Liechtensteinu, gdzie spędził kilka dni na polowaniu^[2]. W następnych latach odwiedził jeszcze Anglię i Szkocję.

8 sierpnia 1831 wziął ślub z Franciszką Kinsky von Wchinitz und Tettau^[2][4]. Miał z nią jedenaścioro dzieci, w tym dwóch synów^[5]:

• księżniczka Maria (ur. 1834)
• księżniczka Karolina (ur. 1836)
• księżniczka Zofia (ur. 1837)
• księżniczka Alojza (ur. 1838)
• księżniczka Ida (ur. 1839)
• książę Jan II Dobry (ur. 1840) – książę Liechtensteinu w latach 1858-1929.
• księżniczka Franciszka (ur. 1841)
• księżna Henrietta (ur. 1843) – żona księcia Alfreda Liechtensteina, matka Alojzego Liechtensteina.
• księżniczka Anna (ur. 1846)
• księżniczka Teresa (ur. 1850) – księżniczka bawarska.
• książę Franciszek I (ur. 1853) – książę Liechtensteinu w latach 1929-1938.

Po śmierci jego ojca Jana I 20 kwietnia 1836 roku przejął władzę jako Alojzy II, w wieku 40 lat^[2]. Zajmował się przede wszystkim sprawami gospodarczymi a w szczególności rolnictwem. Przez lata zyskał renomę specjalisty w dziedzinie gospodarki^[2][3]. Należał do towarzystwa rolniczego w Wiedniu w latach 1849-1858 i pod jego przewodnictwem został ono zreorganizowane^[2].

Od kiedy Liechtenstein został przyjęty do Związku Reńskiego w 1806 roku, wzrosło zainteresowanie książąt ich suwerenną ziemią, co było widoczne również podczas panowania Alojzego II. Angażował się w sprawy społeczne m.in. otwierając sierociniec i fundusz dla ubogich^[2]. Ponadto za jego panowanie we współpracy z kantonem Sankt Gallen uregulowano Ren. W 1852 roku zawarł umowę celną z Austrią, co zakończyło izolację gospodarczą niewielkiego Księstwa^[2]. W 1842 roku jako pierwszy panujący monarcha w historii odwiedził Liechtenstein^[2][3]. Po powodzi z 1846 odwiedził swój kraj ponownie i zaangażował się w pomoc poszkodowanym^[2].

W polityce wewnętrznej Liechtensteinu prezentował postawę raczej konserwatywną i nie był zwolennikiem reformowania kraju. Odrzucił postulaty delegacji Petera Kaisera w 1840 roku. Kiedy jednak w 1848 roku w Związku Niemieckim wybuchła rewolucja marcowa, Alojzy był zmuszony do podjęcia rokowań, aby nie wybuchły zamieszki^[6]. Rozlewowi krwi zapobiegły również działania lokalnego działacza Petera Kaisera^[7]. Efektem było wydanie tymczasowej bardziej liberalnej konstytucji 7 marca 1849 r., jednak kiedy sytuacja się uspokoiła po niespełna trzech latach zniósł nowy dokument i powrócił do starego absolutystycznego prawa^[3][7][8]. W latach pięćdziesiątych Liechtensteińczycy dalej domagali się zmian, ale najważniejsze problemy rozwiązał dopiero syn Alojzego Jan II, który z mniej konserwatywnym podejście zreformował kraj.

Jako suweren Domu Książęcego Alojzy II wzbogacił zbiory książęce o wiele dzieł austriackich^[2]. Był ważnym mecenasem sztuki, wspierając finansowo wiele stowarzyszeń kulturalnych. Angażował się w pomoc ofiarom klęsk żywiołowym na Węgrzech, w Czechach, Lombardii-Wenecji i Hamburgu^[2]. Wyremontował niektóre rezydencje książęce m.in. Pałac Liechtensteinów w Wiedniu czy zamek w Lednicach. Jednymi z jego największych zainteresowań były wyścigi konne i polowania^[2].

Przez dziesięć ostatnich lat życia ciężko chorował i przebywał w uzdrowiskach. Ostatecznie zmarł 12 listopada 1858 roku w Lednicach na chorobę pęcherza^[2], przekazując władzę swojemu synowi Janowi II.

Przypisy