Alon Mizrachi

Alon Mizrachi
‏אלון מזרחי‎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1971
Tel Awiw-Jafa

Wzrost

178 cm

Pozycja

środkowy napastnik

Kariera juniorska
LataKlub
1984–1989Bene Jehuda Tel Awiw
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1989–1993Bene Jehuda Tel Awiw66(46)
1990–1991→ Hapoel Tel Awiw (wyp.)18(4)
1993–1994Maccabi Hajfa38(28)
1994Maccabi Tel Awiw10(1)
1994–1999Maccabi Hajfa53(35)
1995→ Maccabi Ironi Aszdod (wyp.)14(9)
1995–1997→ Bene Jehuda Tel Awiw (wyp.)44(31)
1999OGC Nice18(4)
1999–2001Beitar Jerozolima50(21)
2001–2003Hapoel Kefar Sawa50(22)
2003Maccabi Ahi Nazaret7(1)
2003–2005Hapoel Beer Szewa45(16)
2004→ Bene Jehuda Tel Awiw (wyp.)9(0)
2005–2006Maccabi Amiszaw Petach Tikwa
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1990 Izrael U-181(1)
1992–1993 Izrael U-2113(15)
1992–2001 Izrael37(17)
2007 Izrael (beach soccer)
Kariera trenerska
LataDrużyna
2008–2009Hapoel Mahane Jehuda
2013Hapoel Petach Tikwa

Alon Mizrachi (hebr. ‏אלון מזרחי‎, ang. Alon Mizrahi; ur. 22 listopada 1971 w Tel Awiw-Jafa) – izraelski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Izraela w latach 1992–2001, trener piłkarski.

Czterokrotny król strzelców i najlepszy strzelec w historii Ligat ha’Al (206 bramek)[1][2], najskuteczniejszy piłkarz izraelski w europejskich rozgrywkach klubowych (15 goli)[3][4]. Członek Galerii Sław Izraelskiej Piłki Nożnej[5]. Szacuje się, iż w ogółem w karierze zdobył on 339 goli[1]. Nosił przydomek boiskowy Aeron (pol. Samolot), gdyż celebrując zdobycie bramki biegł po boisku z rozłożonymi ramionami, naśladując w ten sposób brazylijskiego napastnika Carecę[6][7].

Kariera klubowa

Grę w piłkę nożną rozpoczął w wieku 13 lat w szkółce klubu Bene Jehuda Tel Awiw[3][8]. Na początku 1989 roku decyzją trenera Gijjory Spiegla włączono go po raz pierwszy do składu zespołu seniorów[8]. 11 lutego 1989 zadebiutował w izraelskiej ekstraklasie w zremisowanym 0:0 meczu z Hapoelem Tel Awiw. W sezonie 1989/90, w którym rozegrał 3 spotkania, zdobył mistrzostwo kraju[9]. W sezonie 1990/91 grał na wypożyczeniu w Hapoelu Tel Awiw, gdzie zanotował 4 gole w 18 meczach[3]. Po powrocie do Bene Jehuda rozpoczął regularne występy i stworzył formację ataku wraz z Mykołą Kudryckim i Chajjimem Rewiwo, uznawaną za najlepszą w historii klubu[10]. W sezonach 1991/92 i 1992/93 zdobył tytuł króla strzelców ligi izraelskiej oraz wywalczył Puchar Ligi 1991/92[3][11].

Latem 1993 roku za sprawą Gijjory Spiegla przeniósł się do Maccabi Hajfa[3]. W sezonie 1993/94 wywalczył z tym klubem mistrzostwo kraju, nie ponosząc w trakcie rozgrywek ani jednej porażki[12], a także strzelił co najmniej jedną bramkę każdemu z 13 ligowych przeciwników, co było pierwszym tego typu przypadkiem w historii[8]. Ponadto osiągnął zwycięstwo w Pucharze Ligi oraz zdobył tytuły króla strzelców Liga Leumit i Pucharu Zdobywców Pucharów 1993/94[11][13]. 27 listopada 1993 w meczu przeciwko Maccabi Tel Awiw (1:1) otrzymał czerwoną kartkę w 1. minucie spotkania, co jest rekordem ligi izraelskiej[8].

Z powodu konfliktu ze sztabem szkoleniowym i kolegami z zespołu latem 1994 roku odszedł do Maccabi Tel Awiw, gdzie zaliczył 10 spotkań i strzelił 1 gola[8]. Pod koniec tego samego roku powrócił do Maccabi Hajfa, jednak ze względów proceduralnych nie mógł zostać zgłoszony do rozgrywek[8]. Z tego względu został wypożyczony na pół roku do Maccabi Ironi Aszdod, gdzie zdobył 9 bramek w 14 występach, co jednak nie uchroniło jego drużyny przed degradacją[8][14]. W czerwcu 1995 roku Mizrachi powrócił do Maccabi Hajfa[8]. Z powodu braku możliwości regularnej gry w podstawowym składzie po jednej rundzie został wypożyczony na półtora roku do macierzystego Bene Jehuda Tel Awiw, dla którego zdobył 31 ligowych goli i zwyciężył w Pucharze Ligi 1996/97[8]. Grając w barwach Maccabi Hajfa w sezonie 1997/98 po raz czwarty w karierze został najskuteczniejszym strzelcem izraelskiej ekstraklasy a także wywalczył krajowy puchar[11][15]. Od 1998 roku pełnił funkcję kapitana drużyny. W Pucharze Zdobywców Pucharów 1998/99 dotarł ze swoim zespołem do ćwierćfinału, a on sam z 7 bramkami został najskuteczniejszym zawodnikiem rozgrywek[13][16].

W styczniu 1999 roku odszedł do francuskiego klubu OGC Nice (Ligue 2), gdzie zanotował 4 gole w 18 występach[8][17]. W październiku tego samego roku podpisał umowę z Beitarem Jerozolima. W połowie 2000 roku popadł w konflikt z trenerem Eli Guttmanem, w konsekwencji czego został zawieszony na miesiąc[18]. W spór zaangażował się również reprezentujący zawodników kapitan zespołu Josi Abukasis, w konsekwencji czego w styczniu 2001 roku ogłoszono zakończenie współpracy z Mizrachim[19]. W wyniku przeprowadzonych mediacji i wsparcia ze strony selekcjonera Richarda Møllera Nielsena ostatecznie przywrócono go do drużyny[20].

Po zakończeniu sezonu 2000/01 rozwiązał polubownie swój kontrakt i został graczem drugoligowego Hapoelu Kefar Sawa[21]. Rok później awansował z tym klubem do Ligat ha’Al, z której spadł w kolejnym sezonie, po czym przeniósł się na okres 3 miesięcy do Maccabi Ahi Nazaret[22]. Jesienią 2003 roku związał się kontraktem z Hapoelem Beer Szewa. 10 kwietnia 2004 w meczu z Bene Sachnin (1:0) zdobył 197 ligową bramkę, co oznaczało wyprzedzenie przezeń Odeda Machnesa w klasyfikacji najlepszych strzelców Ligat ha’Al[9][23]. W połowie 2004 roku wypożyczono go na okres jednej rundy do Bene Jehuda Tel Awiw[24]. Po sezonie 2004/05 wraz z Hapoelem Beer Szewa spadł z izraelskiej ekstraklasy i w konsekwencji opuścił zespół[25]. Z powodu niemożności znalezienia zatrudnienia w zawodowym klubie, podpisał umowę z czwartoligowym Maccabi Amiszaw Petach Tikwa[26], gdzie po uzyskaniu awansu do Liga Alef w sezonie 2005/06 zakończył karierę zawodniczą[25][27].

Kariera reprezentacyjna

W 1990 roku zaliczył jeden mecz w reprezentacji Izraela U-18 przeciwko Portugalii (1:3), w którym zdobył gola. W latach 1992–1993 występował w kadrze U-21, dla której rozegrał 13 spotkań i zdobył 15 bramek.

2 grudnia 1992 zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Izraela prowadzonej przez Szelomo Szarfa w spotkaniu z Bułgarią (0:2) w eliminacjach Mistrzostw Świata 1994[9]. 24 marca 1993 zdobył dwie pierwsze bramki w drużynie narodowej w towarzyskim meczu przeciwko Rosji (2:2). W eliminacjach Mistrzostw Europy 2000 strzelił on 5 goli i wywalczył z Izraelem prawo udziału w barażach, w których ostatecznie nie wystąpił[28]. Ogółem w latach 1992–2001 Mizrachi rozegrał w reprezentacji 37 spotkań w których zdobył 17 bramek[3][9].

Bramki w reprezentacji

LPDataMiejscePrzeciwnikBramkaRezultatRanga meczu 
1.24 marca 1993Kiryat Eliezer Stadium, Hajfa Rosja1:22:2Mecz towarzyski
2.24 marca 1993Kiryat Eliezer Stadium, Hajfa Rosja2:22:2Mecz towarzyski
3.5 sierpnia 1997Stadion Dynama Mińsk, Mińsk Białoruś3:13:2Mecz towarzyski
4.18 lutego 1998Stadion Ramat Gan, Ramat Gan Turcja3:04:0Mecz towarzyski
5.18 lutego 1998Stadion Ramat Gan, Ramat Gan Turcja4:04:0Mecz towarzyski
6.18 marca 1998Stadion Ghencea, Bukareszt Rumunia1:01:0Mecz towarzyski
7.17 maja 1998Stadion Daugava, Ryga Łotwa5:05:1Mecz towarzyski
8.10 października 1998Stadion Olimpijski, Serravalle San Marino3:05:0Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
9.10 stycznia 1999Stadion Ramat Gan, Ramat Gan Estonia5:07:0Mecz towarzyski
10.28 marca 1999Stadion Ramat Gan, Ramat Gan Cypr2:03:0Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
11.28 marca 1999Stadion Ramat Gan, Ramat Gan Cypr3:03:0Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
12.6 czerwca 1999Stadion Ramat Gan, Ramat Gan Austria4:05:0Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
13.8 września 1999Stadion Ramat Gan, Ramat Gan San Marino2:08:0Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
14.3 września 2000Stadion Ramat Gan, Ramat Gan Liechtenstein1:02:0Eliminacje Mistrzostw Świata 2002
15.17 stycznia 2001Stadion Miejski, Bet Sze’an Uzbekistan2:02:0Mecz towarzyski
16.24 kwietnia 2001Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi Gruzja1:12:3Mecz towarzyski
17.24 kwietnia 2001Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi Gruzja2:22:3Mecz towarzyski

Kariera trenerska

W sezonie 2008/09 objął trzecioligowy klub Hapoel Mahane Jehuda, który opuścił w marcu 2009 roku z powodu niezadowalających wyników i konfliktu z zarządem[29]. Następnie pracował przez krótki okres jako dyrektor generalny swego byłego klubu Hapoelu Kefar Sawa (Liga Leumit)[21]. W styczniu 2013 roku objął Hapoel Petach Tikwa[30], który opuścił po niespełna kwartale po tym, jak klub stracił możliwość awansu do Ligat ha’Al[31].

Beach soccer

W latach 2007–2010 Mizrachi występował w Israeli Beach Soccer League, której był współzałożycielem[32][33]. Jest zdobywcą pierwszej bramki w historii reprezentacji Izraela, którą strzelił 1 czerwca 2007 w towarzyskim meczu przeciwko Anglii (6:5) w Netanji[33].

Kariera medialna

W latach 2006–2007 prowadził autorski talk-show pod nazwą Na pokładzie samolotu (hebr. ‏בסלון עם האווירון‎) na kanale Ego[6][9]. W latach 2006–2008 występował w telenoweli Mistrz (hebr. ‏האלופה‎) grając rolę trenera drużyny piłkarskiej. Jako aktor epizodyczny wcielił się w serialu Danny Hollywood (hebr. ‏דני הוליווד‎) w postać anonimowego dawcy nerki[25]. Pracował jako komentator piłkarski kanału Sport 5 oraz felietonista portalu sportowego ONE[25]. W listopadzie 2018 roku wystąpił w reklamie telewizyjnej firmy telekomunikacyjnej Bezeq[34].

Życie prywatne

Urodził się w 1971 roku w rodzinie mizrachijskich Żydów[35]. Jego ojciec był pochodzenia irackiego, natomiast matka marokańskiego[36]. Miał starszą siostrę i dwoje młodszych braci, z których jeden z nich Gideon w 2009 roku zginął w wypadku samochodowym[36]. Dzieciństwo spędził w Tel Awiwie, Jokne’am oraz w Południowej Afryce[8][35]. Żonaty z Vered (ur. 1976), z którą ma trójkę dzieci: dwie córki oraz syna[37]. Jego ojciec Amos również był piłkarzem, który ma na koncie zdobycie Pucharu Izraela w 1968 roku z Bene Jehuda Tel Awiw.

W 2001 roku w książce Wyrwane z kontekstu (hebr. ‏הוצא מהקשרו‎) wydano zbiór jego lapsusów językowych i zabawnych wypowiedzi[38]. We wrześniu 2008 roku wstąpił do partii politycznej Tzedek Chewrami, z ramienia której kandydował do Rady Miasta Tel-Awiw[25][39]. W kwietniu 2013 roku z powodu posiadania długów na kwotę 1,1 mln szekli złożył w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej[40]. W 2016 roku zaangażował się w działalność polityczno-społeczną mającą na celu promowanie pokojowej egzystencji Żydów i Arabów w Izraelu[35].

Sukcesy

Zespołowe

Bene Jehuda Tel Awiw
Maccabi Hajfa

Indywidualne

Przypisy

  1. ↑ a b מזרחי: "כשהוא יגיע ל-339, אשתחווה". זהבי: "לאחרים לא קל מול קונוסים". sport1.maariv.co.il. [dostęp 2019-09-01]. (hebr.).
  2. ↑ ערן זהבי עקף את אלון מזרחי והכניס גם את אלקסון ללחץ. sport1.maariv.co.il. [dostęp 2019-09-01]. (hebr.).
  3. ↑ a b c d e f הנפילה של אלון מזרחי. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-19]. (hebr.).
  4. ↑ אלון מזרחי: "נכנסתי להיסטוריה של הכדורגל הישראלי". ynet.co.il. [dostęp 2019-08-17]. (hebr.).
  5. ↑ רביבו וברקוביץ' בחמישייה הפותחת של הכדורגל. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-17]. (hebr.).
  6. ↑ a b באנו לעשות שמח: מצעד החגיגות של ישראל. sport5.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  7. ↑ רד אלינו אווירון. makorrishon.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  8. ↑ a b c d e f g h i j k אלון מזרחי - חלוץ. mhaifafc.com. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  9. ↑ a b c d e אלון מזרחי מציג: "בסלון עם האווירון". globes.co.il. [dostęp 2019-08-18]. (hebr.).
  10. ↑ האוקראיני האלמוני שהפך לגאוות שכונת התקווה, וגם לטרגדיה שלה. haaretz.co.il. [dostęp 2019-08-19]. (hebr.).
  11. ↑ a b c Israel - Ligat ha’Al: Top scorers. worldfootball.net. [dostęp 2019-08-13]. (ang.).
  12. ↑ הבלתי מנוצחים: כוכבי חיפה 93/94 על מכבי. sport5.co.il. [dostęp 2019-08-19]. (hebr.).
  13. ↑ a b Cup Winners Cup Topscorers. rsssf.com. [dostęp 2019-08-13]. (ang.).
  14. ↑ Israel 1994/95. rsssf.com. [dostęp 2019-08-28]. (ang.).
  15. ↑ Israel Cup 1997/98. rsssf.com. [dostęp 2019-09-01]. (ang.).
  16. ↑ הכי רחוק שאפשר: 20 שנה לעלייתה של מכבי חיפה לרבע גמר גביע המחזיקות. sport1.maariv.co.il. [dostęp 2019-09-01]. (hebr.).
  17. ↑ אלון מזרחי: ההצלחה בחיפה הכניסה אותי לסחרור. mhaifafc.com. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  18. ↑ אלון מזרחי: הייתי מפגין נגד גוטמן. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  19. ↑ מזרחי מחוץ לבית"ר. news.walla.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  20. ↑ סופית: מזרחי הוחזר לבית"ר ירושלים. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  21. ↑ a b פרסום ראשון: אלון מזרחי מונה למנג'ר הפועל כפ"ס. sport5.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  22. ↑ אלון מזרחי: אברג'יל שחקן של קבוצות קטנות. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  23. ↑ ב'ש ניצחה את סכנין. מזרחי מלך שערי הליגה הישראלית. kaktus.co.il. [dostęp 2019-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-06)]. (hebr.).
  24. ↑ סופית: אלון מזרחי סיכם בהפועל ב"ש. makorrishon.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  25. ↑ a b c d e כשהאוירון המריא לשיא מבסיסו בבאר שבע. tapuz.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  26. ↑ אלון מזרחי ישחק בליגה ב'. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  27. ↑ "פרשתי, אבל אמשיך לשחק". sports.walla.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  28. ↑ Record-breaking Alon Mizrahi still finds the pond too small. haaretz.com. [dostęp 2019-08-18]. (ang.).
  29. ↑ הפועל יהוד מתנדנדת, אלון מזרחי עזב. sports.walla.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  30. ↑ אלון מזרחי חתם כמאמן הפועל פתח תקווה. sport5.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  31. ↑ הפועל פ"ת: אלון מזרחי יעזוב, ניסן יחזקאל יחליפו. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  32. ↑ כדורגל חופים: נפרדו מ"האווירון" אלון מזרחי, וקיבלו מפציץ צחי אילוז. kanisrael.co.il. [dostęp 2019-08-29]. (hebr.).
  33. ↑ a b Israel farewell top star. beachsoccer.com. [dostęp 2019-08-13]. (ang.).
  34. ↑ מכה שנית: הפרסומת החדשה בכיכובו של עומר אדם. mako.co.il. [dostęp 2019-08-19]. (hebr.).
  35. ↑ a b c בשם ויקטור. mida.org.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  36. ↑ a b השינוי של אלון מזרחי: כך הפך הימני שתיעב שמאלנים למתנגד לכיבוש. mekomit.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  37. ↑ בבית ובארון של ורד ואלון מזרחי: "לנשים מלאות חסר ביטחון בבגד ים". xnet.ynet.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  38. ↑ מדבר בעד עצמו. המשפטים הגדולים של אלון מזרחי. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  39. ↑ אלון מזרחי הצטרף לצדק חברתי. makorrishon.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  40. ↑ אלון מזרחי הכריז כי פשט רגל, חייב 1.1 מיליון ש"ח. one.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).

Linki zewnętrzne

Królowie strzelców Pucharu Zdobywców Pucharów

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of Liechtenstein.svg
Flag of Liechtenstein
Flag of Georgia (1990–2004).svg
Flag of Georgia used from 1990 to 2004, with slightly different proportions than the 1918 to 1921 flag.
Alon Mizrahi.jpg
אלון מזרחי "האווירון" אחרי גול במשחק בליגת הכדורגל חופים נתניה 2007