Alonzoa
![]() Alonsoa meridionalis | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | eukarionty |
---|---|
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | rośliny zielone |
Nadgromada | rośliny telomowe |
Gromada | rośliny naczyniowe |
Podgromada | rośliny nasienne |
Nadklasa | okrytonasienne |
Klasa | Magnoliopsida |
Nadrząd | astropodobne |
Rząd | jasnotowce |
Rodzina | trędownikowate |
Rodzaj | alonzoa |
Nazwa systematyczna | |
Alonsoa Ruiz et Pavón Syst. Veg. Fl. Peruv. Chil. 150. Dec (sero) 1798[3] | |
Typ nomenklatoryczny | |
A. cauliatata Ruiz et Pavón[3] |
Alonzoa, czernipłoń[4] (Alonsoa Ruiz et Pavón) – rodzaj roślin z rodziny trędownikowatych. Obejmuje według różnych ujęć i źródeł 11[5], 14[6] lub 16[7] gatunków. Występują one głównie w Ameryce Środkowej i Południowej (najbardziej zróżnicowane są w Peru i Chile)[7], ale też dwa gatunki rosną w południowej Afryce[5]. Zajmują głównie siedliska podmokłe – na brzegach strumieni i na źródliskach[7]. Kilka gatunków (zwłaszcza alonzoa południowa Alonsoa meridionalis) uprawianych jest jako rośliny ozdobne, zarówno na rabatach letnich, jak i w pojemnikach[7][5].
Morfologia
- Pokrój
- Byliny i półkrzewy osiągające zwykle do 50 cm wysokości[7].
- Liście
- Naprzeciwległe lub w okółkach po trzy, ale też górne zwykle skrętoległe, pojedyncze, całobrzegie lub ząbkowane[7].
- Kwiaty
- Wyrastają w szczytowych, wąskich gronach. Działek kielicha jest pięć i zrośnięte są tylko u nasady. Płatki korony zrośnięte są u nasady w bardzo krótką rurkę. Trzy płatki tworzą dolną wargę. Dwa płatki górne wykształcają krótkie, woreczkowate ostrogi. Płatki mają barwę różową do pomarańczowej. Pręciki są cztery, w dwóch parach. Zalążnia górna, dwukomorowa, z licznymi zalążkami i pojedynczą szyjką słupka zakończoną główkowatym znamieniem[7].
- Owoce
- Torebki zawierające liczne, ciemne nasiona[7].
Systematyka
Jeden z rodzajów z rodziny trędownikowatych Scrophulariaceae w jej wąskim ujęciu[2].
- Wykaz gatunków[6]
- Alonsoa acutifolia Ruiz & Pav.
- Alonsoa albiflora G.Nicholson
- Alonsoa auriculata Diels
- Alonsoa caulialata Ruiz & Pav.
- Alonsoa hirsuta (Spreng.) Steud.
- Alonsoa honoraria Grau
- Alonsoa linearifolia Steud.
- Alonsoa linearis (Jacq.) Ruiz & Pav.
- Alonsoa meridionalis (L.f.) Kuntze – alonzoa południowa[4]
- Alonsoa minor Edwin
- Alonsoa pallida Edwin
- Alonsoa peduncularis (Kuntze) Wettst.
- Alonsoa quadrifolia G.Don
- Alonsoa serrata Pennell
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2019-01-26] (ang.).
- ↑ a b Alonsoa. W: Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-01-26].
- ↑ a b Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina botanica, 2008, s. 21. ISBN 978-83-925110-5-2.
- ↑ a b c David J. Mabberley: Mabberley's Plant-Book. Cambridge University Press, 2017, s. 34. ISBN 978-1-107-11502-6.
- ↑ a b Alonsoa. W: The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2019-01-26].
- ↑ a b c d e f g h Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 259. ISBN 0-333-74890-5.
Media użyte na tej stronie
Autor: Salicyna, Licencja: CC BY-SA 4.0
Alonsoa meridionalis, Ogród Botaniczny UMCS w Lublinie.