Alphonse Juin

Alphonse Juin

Alphonse Juin (1952)
Marszałek Francji
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1888 Annaba
Data i miejsce śmierci	27 stycznia 1967 Paryż
Przebieg służby
Lata służby	1912–1952
Siły zbrojne	Francuskie Siły Zbrojne (III Republika) Armia Rozejmowa Siły Wolnych Francuzów Francuska Armia Wyzwolenia Francuskie Siły Zbrojne (IV Republika)
Jednostki	15 Dywizja Zmotoryzowana Francuski Korpus Ekspedycyjny we Włoszech
Stanowiska	dowódca dywizji, dowódca korpusu, szef sztabu generalnego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna o Rif, II wojna światowa kampania francuska kampania włoska
Odznaczenia

Alphonse Juin (ur. 16 grudnia 1888 w Annabie, zm. 27 stycznia 1967 w Paryżu) – marszałek Francji.

Alphonse Juin był jednym z dowódców francuskich podczas II wojny światowej. W latach 1951–1956 dowódca sił lądowych NATO w środkowej Europie.

Do II wojny światowej

Urodził się w Annabie, w rodzinie żandarma^[1]. W 1912 ukończył słynną Szkołę wojskową Saint-Cyr. W 1914 został wysłany do Maroka^[1].

Po wybuchu I wojny światowej został wysłany na front zachodni, gdzie w 1915 został poważnie ranny w prawą rękę. W wyniku odniesionej rany miał poważny niedowład prawej ręki^[1]. Od 1918 był członkiem francuskiej misji wojskowej w armii amerykańskiej^[1]. Od 1921 służył w wojskach kolonialnych w Tunezji, a następnie został ponownie wysłany do Maroka i walczył w wojnie o Rif^[1].

W 1938 otrzymał awans na generała brygady, a w 1939 mianowano go dowódcą 15 Dywizji Zmotoryzowanej^[1].

II wojna światowa

W 1940 dostał się do niewoli niemieckiej po tym, jak jego dywizja została okrążona pod Lille^[1]. Do 1941 przebywał w Oflagu IV B Königstein^[1]. W 1941 został zwolniony z niewoli i mianowany naczelnym dowódcą wojsk francuskich w Afryce Północnej^[1]. W 1942 po wylądowaniu w Algierii wojsk aliantów został aresztowany przez członków ruchu oporu w Algierze i następnie przeszedł na ich stronę^[1]. W efekcie tego zdarzenia został mianowany dowódcą Francuskiego Korpusu Ekspedycyjnego, który był częścią amerykańskiej 5 armii, która brała udział w inwazji na Włochy w 1943 roku^[1]. Doświadczenie korpusu w walkach górskich było kluczowe przy przełamaniu Linii Gustawa. Po walkach żołnierze Korpusu, w zdecydowanej większości Marokańczycy, dopuścili się wielu przestępstw na miejscowej ludności, jak grabieże, podpalenia, gwałty, a nawet morderstwa. Juina oskarżono o to, że pozwolił na to, po tym jak dał 50 godzin odpoczynku swoim żołnierzom. W latach 1944–1947 szef sztabu generalnego.

Alphonse Juin tak powiedział o bierności Francji podczas klęski wrześniowej Polski w 1939:

Lata powojenne

W 1946 został wysłany do Indochin, by negocjować wycofanie wojsk chińskich, okupujących północne Indochiny^[1]. W 1947 został generałem rezydentem Francji w Rabacie^[1]. W 1951 objął wysokie stanowisko w wojskowych strukturach NATO, którą pełnił do 1956^[1]. W międzyczasie w 1952 został mianowany marszałkiem Francji.

Był zdecydowanym przeciwnikiem przyznania niepodległości Maroku i Algierii. Odszedł z wojska w 1962 w proteście przeciwko przyznaniu niepodległości Algierii.

Był ostatnim jak dotąd żyjącym marszałkiem Francji. Po śmierci pochowany został w kościele Inwalidów.

Odznaczenia

• Krzyż Wielki Legii Honorowej^[1]
• Medal Wojskowy^[1]
• Krzyż Wojenny 1914–1918^[1]
• Krzyż Wojenny 1939–1945^[1]
• Krzyż Wojenny TOE^[1]
• Medal Kolonialny^[1]
• Order Krzyża Grunwaldu I klasy^[3]

Przypisy