Amanda Coetzer
Amanda Coetzer, 2000 | |
Państwo | Południowa Afryka |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 22 października 1971 Hoopstad |
Wzrost | 158 cm |
Masa ciała | 54 kg |
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | styczeń 1988 |
Zakończenie kariery | czerwiec 2004 |
Trener | Lori McNeil |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 9 WTA, 4 ITF |
Najwyżej w rankingu | 3 (30 stycznia 1995) |
Australian Open | SF (1996, 1997) |
Roland Garros | SF (1997) |
Wimbledon | 4R (1994) |
US Open | QF (1994, 1996, 1998) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 9 WTA, 2 ITF |
Najwyżej w rankingu | 15 (27 września 1993) |
Australian Open | QF (2002) |
Roland Garros | SF (1993, 1994) |
Wimbledon | 3R (1998, 2001) |
US Open | F (1993) |
Amanda Coetzer (ur. 22 października 1971 w Hoopstadzie) – południowoafrykańska tenisistka.
Kariera tenisowa
Jedna z najniższych zawodniczek (1,58 m) w kobiecym cyklu rozgrywek, wyróżniająca się dobrą pracą nóg i regularnością uderzeń. Od stycznia 1988 tenisistka zawodowa, od 1989 nieprzerwanie w czołowej setce rankingu; w 1992 awansowała do pierwszej dwudziestki, w listopadzie 1997 osiągnęła swoją najwyższą pozycję na liście światowej – nr 3.
Sezony 1992–2001 kończyła w czołowej dwudziestce na świecie; 2002–2003 tuż za dwudziestką (21 i 25). W latach 1993–2001 uczestniczyła w turniejach WTA Finals, bez większych sukcesów (dwukrotnie awans do ćwierćfinału). Dwukrotnie występowała także w WTA Finals deblistek (1993 i 2001).
W turniejach wielkoszlemowych trzykrotnie półfinalistka w grze pojedynczej – 1996 w Australian Open wyeliminowała wschodzącą gwiazdę, Szwajcarkę Martinę Hingis i uległa w półfinale Niemce Anke Huber; rok później w Australian Open w półfinale przegrała z Hingis. Na French Open w 1997 w półfinale przegrała z późniejszą triumfatorką, Chorwatką Ivą Majoli. W latach 1994, 1996 i 1998 dochodziła do ćwierćfinału na US Open, w 2001 była w ćwierćfinale Australian Open. Na Wimbledonie zaszła najwyżej do czwartej rundy, w 1994.
Wygrała dziewięć imprez rangi WTA Tour w grze pojedynczej, m.in. Acapulco 2001 i 2003, Hilton Head 1998, Praga 1994. Również dziewięć turniejów wygrała w deblu – m.in. Amelia Island i Berlin 1995 (w parze z Inés Gorrochategui z Argentyny) oraz Oklahoma City i Bahia w 2001 (z Lori McNeil, USA).
Reprezentantka RPA w Fed Cup oraz na igrzyskach olimpijskich 1992, 1996 i 2000[1]. Zwyciężczyni Pucharu Hopmana 2000, w parze z Wayne’em Ferreirą.
Była jedną z najtrudniejszych przeciwniczek dla Niemki Steffi Graf; jeden z ich pojedynków, na kortach w Berlinie, zakończył się zwycięstwem Coetzer 6:0, 6:1 i był najdotkliwszą porażką w karierze Graf[2]. Coetzer wyeliminowała także Graf w Australian Open 1997 i wielokrotnie stawiała jej zdecydowany opór.
Finały turniejów WTA
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
1988 – 2008 | |
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V |
Gra pojedyncza (9–12)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 27 października 1991 | Dorado | Twarda | Julie Halard | 5:7, 5:7 |
Zwyciężczyni | 1. | 16 stycznia 1993 | Melbourne | Twarda | Naoko Sawamatsu | 6:2, 6:3 |
Finalistka | 2. | 28 lutego 1993 | Indian Wells | Twarda | Mary Joe Fernández | 6:3, 1:6, 6:7 |
Zwyciężczyni | 2. | 26 września 1993 | Tokio | Twarda | Kimiko Date | 6:3, 6:2 |
Finalistka | 3. | 27 lutego 1994 | Indian Wells | Twarda | Steffi Graf | 0:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 3. | 15 maja 1994 | Praga | Ceglana | Åsa Carlsson | 6:1, 7:6 |
Finalistka | 4. | 20 sierpnia 1995 | Toronto | Twarda | Monica Seles | 0:6, 1:6 |
Finalistka | 5. | 22 października 1995 | Brighton | Dywanowa | Mary Joe Fernández | 4:6, 5:7 |
Finalistka | 6. | 25 lutego 1996 | Oklahoma | Twarda | Brenda Schultz-McCarthy | 3:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 4. | 27 kwietnia 1997 | Budapeszt | Ceglana | Sabine Appelmans | 6:1, 6:3 |
Finalistka | 7. | 28 września 1997 | Lipsk | Dywanowa | Jana Novotná | 2:6, 6:4, 3:6 |
Zwyciężczyni | 5. | 26 października 1997 | Luksemburg | Dywanowa | Barbara Paulus | 6:4, 3:6, 7:5 |
Zwyciężczyni | 6. | 5 kwietnia 1998 | Hilton Head | Ceglana | Irina Spîrlea | 6:3, 6:4 |
Finalistka | 8. | 7 lutego 1999 | Tokio | Dywanowa | Martina Hingis | 2:6, 1:6 |
Finalistka | 9. | 28 lutego 1999 | Oklahoma | Twarda | Venus Williams | 4:6, 0:6 |
Finalistka | 10. | 14 maja 2000 | Berlin | Ceglana | Conchita Martínez | 1:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 7. | 21 maja 2000 | Antwerpia | Ceglana | Cristina Torrens Valero | 4:6, 6:2, 6:3 |
Zwyciężczyni | 8. | 4 marca 2001 | Acapulco | Ceglana | Jelena Diemientjewa | 2:6, 6:1, 6:2 |
Finalistka | 11. | 15 kwietnia 2001 | Amelia Island | Ceglana | Amélie Mauresmo | 4:6, 5:7 |
Finalistka | 12. | 22 lutego 2003 | Memphis | Twarda | Lisa Raymond | 3:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 9. | 2 marca 2003 | Acapulco | Ceglana | Mariana Díaz-Oliva | 7:5, 6:3 |
Gra podwójna (9–14)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 3 maja 1992 | Tarent | Ceglana | Inés Gorrochategui | Rachel McQuillan Radka Zrubáková | 4:6, 6:3, 7:6 |
Finalistka | 1. | 12 lipca 1992 | Kitzbühel | Ceglana | Wiltrud Probst | Florencia Labat Alexia Dechaume | 3:6, 3:6 |
Finalistka | 2. | 4 października 1992 | Tajpej | Twarda | Cammy MacGregor | Jo-Anne Faull Julie Richardson | 6:3, 3:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 2. | 1 listopada 1992 | San Juan | Twarda | Elna Reinach | Gigi Fernández Kathy Rinaldi | 6:2, 4:6, 6:2 |
Finalistka | 3. | 11 kwietnia 1993 | Amelia Island | Ceglana | Inés Gorrochategui | Manuela Maleewa Leila Meschi | 6:3, 3:6, 4:6 |
Finalistka | 4. | 12 września 1993 | US Open | Ceglana | Inés Gorrochategui | Arantxa Sánchez Vicario Helena Suková | 4:6, 2:6 |
Finalistka | 5. | 26 września 1993 | Tokio | Twarda | Linda Harvey Wild | Lisa Raymond Chanda Rubin | 4:6, 1:6 |
Finalistka | 6. | 7 listopada 1993 | Oakland | Dywanowa | Inés Gorrochategui | Patty Fendic Meredith McGrath | 2:6, 0:6 |
Finalistka | 7. | 10 kwietnia 1994 | Amelia Island | Ceglana | Inés Gorrochategui | Łarysa Sawczenko-Neiland Arantxa Sánchez Vicario | 2:6, 7:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 3. | 15 maja 1994 | Praga | Ceglana | Linda Harvey-Wild | Kristie Boogert Laura Golarsa | 6:4, 3:6, 6:2 |
Zwyciężczyni | 4. | 9 kwietnia 1995 | Amelia Island | Ceglana | Inés Gorrochategui | Nicole Arendt Manon Bollegraf | 6:2, 3:6, 6:2 |
Zwyciężczyni | 5. | 21 maja 1995 | Berlin | Ceglana | Inés Gorrochategui | Łarysa Sawczenko-Neiland Gabriela Sabatini | 4:6, 7:6, 6:2 |
Finalistka | 8. | 24 września 1995 | Tokio | Twarda | Linda Wild | Lindsay Davenport Mary Joe Fernández | 3:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 6. | 22 września 1996 | Tokio | Twarda | Mary Pierce | Park Sung-hee Wang Shi-ting | 6:3, 7:6 |
Zwyciężczyni | 7. | 27 kwietnia 1997 | Budapeszt | Ceglana | Alexandra Fusai | Eva Martincová Elena Wagner | 6:3, 6:1 |
Finalistka | 9. | 10 maja 1998 | Rzym | Ceglana | Arantxa Sánchez Vicario | Virginia Ruano Pascual Paola Suárez | 6:7, 4:6 |
Finalistka | 10. | 28 lutego 1999 | Oklahoma | Twarda | Jessica Steck | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 3:6, 4:6 |
Finalistka | 11. | 2 maja 1999 | Hamburg | Ceglana | Jana Novotná | Arantxa Sánchez Vicario Łarysa Sawczenko-Neiland | 2:6, 1:6 |
Finalistka | 12. | 26 września 1999 | Tokio | Twarda | Jelena Dokić | Conchita Martínez Patricia Tarabini | 7:6, 4:6, 2:6 |
Finalistka | 13. | 14 maja 2000 | Berlin | Ceglana | Corina Morariu | Conchita Martínez Arantxa Sánchez Vicario | 6:3, 2:6, 6:7 |
Zwyciężczyni | 8. | 25 lutego 2001 | Oklahoma | Twarda | Lori McNeil | Janet Lee Wynne Prakusya | 6:3, 2:6, 6:0 |
Finalistka | 14. | 26 maja 2001 | Strasburg | Ceglana | Lori McNeil | Iroda Tulyaganova Silvia Farina Elia | 1:6, 6:7(0) |
Zwyciężczyni | 9. | 16 września 2001 | Bahia | Twarda | Lori McNeil | Nicole Arendt Patricia Tarabini | 6:7(8), 6:2, 6:4 |
Przypisy
- ↑ Amanda Coetzer Bio, Stats, and Results, Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-18] (ang.).
- ↑ Tennis: 'Nervous' Graf tripped up again by Coetzer, „The Independent”, 4 czerwca 1997 [dostęp 2017-12-18] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 18 grudnia 2017].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 18 grudnia 2017].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 18 grudnia 2017].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
bendera Indonesia
Autor: Hhst, Licencja: CC BY-SA 3.0
Amanda Coetzer takes part in an exhibition match with Ai Sugiyama at Nagoya Rainbow Hall in February 7, 2000.