Ambasada RP w Oslo

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Oslo
Republikken Polens Ambassade i Oslo
Ilustracja
Budynek ambasady
Państwo

 Norwegia

Siedziba

Oslo

Ambasador

Iwona Woicka-Żuławska

Adres
Olav Kyrres plass 1, 0244 Oslo
Położenie na mapie Oslo
Mapa konturowa Oslo, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Oslo”
Położenie na mapie Norwegii
Mapa konturowa Norwegii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Oslo”
Ziemia59°55′08,3″N 10°41′46,4″E/59,918972 10,696222
Strona internetowa

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Oslo (nor. Republikken Polens Ambassade i Oslo) – polska misja dyplomatyczna w stolicy Królestwa Norwegii. Obecnie od stycznia 2018 ambasadorem jest Iwona Woicka-Żuławska.

Struktura placówki

  • Wydział polityczno-ekonomiczny
  • Wydział konsularny
  • Wydział Promocji Handlu i Inwestycji (Uranienborg terrasse 11, 0351 Oslo)
  • Referat ds. administracyjno-finansowych
  • Ataszat obrony

Historia

Polska nawiązała stosunki dyplomatyczne z Norwegią w okresie międzywojennym w 1919[1]. Pierwszy Poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny RP w Królestwie Norwegii, Czesław Pruszyński złożył listy uwierzytelniające na ręce Króla Haakona VII 25 sierpnia 1919. W Norwegii pełnił misję do 1 kwietnia 1921. W 1920 r. powstała Norwesko-Polska Izba Handlowa. Następnie stworzone zostały podstawy traktatowe dla dwustronnych stosunków gospodarczych i handlowych, m.in. w 1926 podpisano dwustronną umowę o handlu i żegludze, w 1929 traktat koncyliacyjno-arbitrażowy, w 1935 układ taryfowy, a w 1937 porozumienie celne. 7 czerwca 1940 poseł RP w Oslo Władysław Neuman opuścił Norwegię wraz z królem Haakonem VII i jego rządem. Po zakończeniu II wojny światowej rząd norweski, po uprzednim wycofaniu uznania dla rządu polskiego w Londynie, uznał komunistyczne władze w Warszawie i nawiązał z nimi stosunki dyplomatyczne[2]. W 1946 podpisano umowę o wymianie towarowej i umowę płatniczą[3]. Polski minister spraw zagranicznych Adam Rapacki złożył oficjalną wizytę w Norwegii w 1958. W tym samym roku przebywała w Warszawie pierwsza w historii delegacja Stortingu i nawiązany został dialog polityczny. W latach 1959 i w 1967 oficjalne wizyty w Polsce złożył norweski minister spraw zagranicznych Halvard Lange. W latach 1960 i 1968 delegacje Sejmu przebywały z wizytami w Norwegii. W 1965 r. miała miejsce wymiana wizyt ministrów kultury i oświaty[4].

Przedstawiciele dyplomatyczni Polski w Norwegii

Konsulaty honorowe RP w Norwegii[5]

Konsulaty honorowe RP w Norwegii znajdują się w:

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Norwegia - Polska w Norwegii - Portal Gov.pl, Polska w Norwegii [dostęp 2020-03-12] (pol.).
  2. ↑ Polska i Norwegia podczas II wojny światowej, oslo.msz.gov.pl [dostęp 2018-05-14] (pol.).
  3. ↑ Emilia Denkiewicz-Szczepaniak, Polsko-norweskie kontakty handlowe w latach 1945-1949, „Dzieje najnowsze”, Rocznik XXXVIII, 2006, ISSN 0419-8824.
  4. ↑ Michał Przepierski, Dyplomacja na peryferiach. „Specjalne kontakty” polsko-norweskie w latach 60. XX wieku, „STUDIA SCANDINAVICA”, 2(22)/2018.
  5. ↑ Informacje konsularne, oslo.msz.gov.pl [dostęp 2020-03-12].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie