Ambasadorowie Hiszpanii w Wielkiej Brytanii

Karol V Habsburg wysyłał do Anglii ambasadorów reprezentujących zarówno Austrię i cesarstwo, jak i Hiszpanię. Gdy rozpoczęła się reformacja katolicka Hiszpania była w przeciwnym obozie niż umiarkowanie protestancka (anglikanizm) Anglia. Symbolem ówczesnej wrogości między obu państwami jest hiszpańska Wielka Armada, zatopiona przez Anglików w 1588 roku.

W drugiej połowie XVII wieku Hiszpania czasem popierała Anglików, ponieważ jak oni obawiała się hegemonii w europie, którą po pokoju pirenejskim (1659) osiągnęła Francja i jej król Ludwik XIV.

Po 1715 roku, gdy gen. James Stanhope począł montować z Francuzami i Holandią sojusz mający pacyfikować Europę, Hiszpania kontestująca postanowienia pokoju Utrechckiego (1713) w oczywisty sposób stała się wrogiem i próbowała wówczas zbliżyć się do Austrii (Johan Willem Ripperda – 1725). Od lat trzydziestych XVIII wieku Hiszpania znów stanęła po stronie Francji (Pakt Familijny), nadal pozostając przeciwnikiem Wielkiej Brytanii. Dopiero rewolucja francuska pogodziła oba konserwatywne kraje Hiszpanię i Wielką Brytanię przeciw rewolucjonistom.

Hiszpańscy ambasadorowie, posłowie i ministrowie pełnomocni w Anglii (1514-1707)

  • 1514–1522 Bernardo de Mesa
  • 1522–1525 Louis of Praet
  • 1525–1525 Jean de le Sauch
  • 1525–1526 Jean Jonglet
  • 1526–1527 George of Theimseke
  • 1526–1529 Iñigo López de Mendoza y Zúñiga
  • 1529–1545 Eustace Chapuys
  • 1539–1540 Philippe Maioris
  • 1544–1550 François van der Delft
  • 1550–1553 Jean Scheyfve
  • 1553–1555 Simon Renard
  • 1604-? Carlos Coloma
  • 1613–1622 Diego Sarmiento de Acuña, hrabia de Gondomar

Hiszpańscy ambasadorowie, posłowie i ministrowie pełnomocni w Wielkiej Brytanii

  • 1712 (co najmniej do 1717) Isidor de Monteleone
  • 1713–1714 Patrick Lolles (chargé d’affaires)
  • 1714–1718 Antonio Casado y Velasco, markiz Monteléon
  • 1720–1727 Jacinto de Pozobeuno
  • 1731–1735 Cristóbal Gregorio Portocarrero Osorio Villalpando y Guzmán, 5. hrabia Montijo
  • 1735–1739 Tomás Geraldino (poseł)
  • 1739–1739 sir Thomas Fitzgerald
  • 1739–1747 przerwa w kontaktach dyplomatycznych między obu krajami
  • 1747–1754 Ricardo Wall
  • 1754–1760 Felix Abreu
  • 1760–1762 Juan Joaquín Atanasio Pignatelli
  • 1762–1763 przerwa w kontaktach dyplomatycznych między obu krajami
  • 1763–1777 Vittorio Filippo Ferrero Fieschi
  • 1778–1779 Pedro Francisco Ximénez de Góngora y Luján, książę Almodóvar
  • 1779–1783 przerwa w kontaktach dyplomatycznych między obu krajami
  • 1783–1795 markiz Bernardo del Campo y Pérez de la Serna
  • 1795–1796 Simón de las Casas y Aragorri
  • 1826–1828 Narciso Heredia y Begines de los Ríos
  • 1828 Carlos Cruzmayor
  • 1824 i 1828-1832 Francisco de Zea Bermúdez Buzo
  • 1832-1833 Antonio López de Córdoba
  • 1833-1834 Juan N. de Vial Eydeli
  • 1834 i 1838 Manuel Pando Fernández de Pinedo
  • 1834-1835 i 1835-1836 Ignacio de Jabat
  • 1834-1835, 1838-1841 Miguel Ricardo de Álava
  • 1836-1838 Manuel María de Aguilar
  • 1841 Luis de Flores
  • 1841-1844 Vicente Sancho del Castillo
  • 1844 Fernando Rodríguez Ribas
  • 1844 i 1847-1848 Miguel Tacón y Rosique
  • 1844 Juan González de la Pezuela
  • 1844-1847 Ignacio Jaime de Sotomayor y Zatrillas
  • 1856-1858 Luis González Bravo
  • 1847-1848, 1850-1854 i 1858-1862 Francisco Istúriz Montero
  • 1862-1863 Augusto Conte Lerdo de Tejada
  • 1841, 1854-1856 i 1862-1863 Antonio González y González
  • 1854, 1856-1857, 1863-1865 i 1873-1875 Juan Tomás Comyn
  • 1868-1869 Gorgonio Petano Mazariegos
  • 1869 Gabriel García de Tassara
  • 1872-1873 Segismundo Moret Prendergast
  • 1873 José Argaiz Vildósola
  • 1873 Federico Rubio Gali
  • 1875 Enrique Vallés Soler
  • 1888-1890 José Luis Albareda
  • 1869-1872, 1875-1886 i 1890-1893 Manuel Rancés y Villanueva
  • 1886-1888 i 1892-1895 Cipriano del Mazo Gherardi
  • 1897-1900 Juan Antonio Rascón Navarro
  • 1900-1905 Fermín Lasala Collado
  • 1905-1906 Luis Polo de Bernabé Pilón
  • 1905-1913 Wenceslao Ramírez de Villa-Urrutia
  • 1913-1931 Alfonso Merry del Val
  • 1931-1936 Ramón Pérez y de Ayala
  • 1936 Julián López y Oliván
  • 1936–1939 Pablo Azcárate y Flórez
  • 1939–1945 Stuart Fitz-James, 17. książę Alba (1878-1953)[1]
  • 1945-1948 Domingo de las Bárcenas
  • 1948-1951 José Ruiz de Arana
  • 1951-1958 Miguel Primo de Rivera
  • 1958-1972 José Fernández-Villaverde
  • 1972–1973 Jaime de Piniés
  • 1973–1975 Manuel Fraga Iribarne
  • 1975-1976 Manuel Gómez-Acebo e Igartua
  • 1976-1981 Luis Guillermo de Perinat y Elío
  • 1981-1983 Fernando Arias-Salgado y Montalvo
  • 1983-1990 José Joaquín Puig de la Bellacas
  • 1990-1992 Felipe de la Morena y Calve
  • 1992-1999 Alberto Aza y Arias
  • 1999-2004 Santiago de Mora-Figueroa y Williams
  • 2004-2008 Carlos Miranda y Elío
  • 2008-2009 Carles Casajuana i Palet
  • 2009-2012 José Ignacio Carbajal Gárate
  • od 2012 Federico Trillo-Figueroa[2]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Jacobo Fitz-James Stuart y Falcó, 17th Duke of Alba - Person - National Portrait Gallery, npg.org.uk [dostęp 2018-08-07] (ang.).
  2. ↑ https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/263519/LDL_December_2013.pdf

Bibliografia