Amfilochiusz (Siergijewski-Kazancew)

Amfilochiusz

Pawieł Siergijewski-Kazancew
Biskup uglicki
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	20 czerwca 1818 Lubice
Data i miejsce śmierci	20 lipca 1893 Rostów
Miejsce pochówku	Rostów
Biskup uglicki
Okres sprawowania	1888-1893
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	eparchia jarosławska i rostowska
Śluby zakonne	1842
Prezbiterat	1 sierpnia 1844
Chirotonia biskupia	1 maja 1888

Amfilochiusz, imię świeckie Pawieł Iwanowicz Siergijewski-Kazancew (ur. 20 czerwca 1818 w Lubicach, zm. 20 lipca 1893 w Rostowie) – rosyjski biskup prawosławny. Prowadził badania z zakresu paleografii słowiańskiej oraz greckiej.

Życiorys

Był synem sługi cerkiewnego. Ukończył seminarium duchowne w Kałudze w 1844. Następnie podjął wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej. W ich czasie złożył 14 listopada 1842 wieczyste śluby mnisze, zaś 1 sierpnia 1844 został wyświęcony na hieromnicha. W tym samym roku ukończył studia jako kandydat nauk teologicznych i został skierowany do pracy w charakterze nadzorcy niższej szkoły duchownej w Suzdalu. Osiem lat później otrzymał godność archimandryty i został nadzorcą szkół duchownych w Rostowie oraz przełożonym monasteru św. św. Borysa i Gleba w Rostowie^[1].

W 1858 został przełożonym monasteru Nowe Jeruzalem, jednak już na początku kolejnej dekady wymieniany jest jako zwykły mnich monasteru św. Mikołaja na Ugrieszy, a następnie monasteru Opieki Matki Bożej w Moskwie. W obydwu wspólnotach zajmował się swoimi badaniami naukowymi z zakresu paleografii. W 1874 ponownie mianowano go przełożonym monasteru, tym razem został skierowany do Monasteru Daniłowskiego^[1].

1 maja 1888 przyjął chirotonię na biskupa pomocniczego eparchii jarosławskiej i rostowskiej z tytułem biskupa uglickiego, na stałe przebywał jednak w Rostowie. Kontynuował swoje badania paleograficzne i prace nad publikacją zabytków piśmiennictwa słowiańskiego^[1].

Praca naukowa i wydawnicza

Amfilochiusz (Siergijewski-Kazancew) prowadził samodzielne badania w dziedzinie paleografii. Niezwykle pracowity, nie miał jednak profesjonalnego przygotowania filologicznego, co zmniejsza wartość jego prac^[1]. Zgromadził obszerne kolekcje rękopisów, które następnie przekazywał bibliotekom^[1].

Przeprowadził badania tekstu i wydał odpisy Ewangeliarza halickiego, Ewangeliarza Archangielskiego, Oktoichu Strumickiego, Apostoła Karpińskiego oraz Apokalipsy Rumiancewa. Opublikował również kazania i pouczenia św. Dymitra z Rostowa, napisał żywoty św. Irynarcha Rostowskiego i św. carewicza Dymitra^[1].

Jego najważniejszą pracą z zakresu paleografii greckiej jest Paleograficzeskoje opisanije grieczeskich rukopisiej c IX po XVII w. opriedielonnych let^[1]. Za pracę o Pandektach Antiocha otrzymał Nagrodę Diemidowską, zaś Nagrodę Łomonosowa Cesarskiej Petersburskiej Akademii Nauk - za całokształt prac w zakresie paleografii greckiej, wydanie Ewangeliarza Halickiego oraz tekstów i wariantów Księgi Psalmów^[1].

Przypisy