Amfion i Zetos – w mitologii greckiej bliźniacy, synowie Zeusa i tebańskiej królewny Antiopy. W dzieciństwie zostali skrzywdzeni przez stryja Likosa, po czym byli wychowywani przez pasterzy w górach. Gdy dorośli, stanęli w obronie Antiopy, dręczonej przez żonę Likosa, Dirke i uwięzionej przez stryja, i pomścili jej krzywdę. Likosa zabili, a jego żonę przywiązali do rogów byka, który ją stratował (scenę tę przedstawia grupa rzeźbiarska Byk Farnezyjski, kopia rzymska dzieła Apolloniosa i Tauriskosa z Tralles z III w.).
Amfion był poetą oraz muzykiem. Pliniusz uważał go za wynalazcę muzyki[1]. Posiadał nieprzeciętne zdolności gry na lirze (podarowanej mu przez Apollina). Swoją grą oczarował kamienie, które same ułożyły się w mur o siedmiu bramach (odpowiadających siedmiu strunom liry). Był mężem Niobe. Miał z nią 7 córek i 7 synów, a po ich utracie, z rozpaczy odebrał sobie życie.
Zetos był rolnikiem, pasterzem i żołnierzem. Jego małżonką była Aedon, córka Pandareosa. Zazdrościła ona Niobe licznego potomstwa i przy próbie zabicia jej najstarszego syna, omyłkowo zabiła swojego.
Amfion i Zetos w starożytności uosabiali dwie strony ludzkiej natury, refleksyjną i praktyczną.
Przypisy
