Amiral Bourgois

Amiral Bourgois (Q82)

Klasa	okręt podwodny
Historia
Stocznia	Arsenal de Rochefort
Położenie stępki	maj 1908
Wodowanie	25 listopada 1912
Marine nationale
Wejście do służby	sierpień 1914
Wycofanie ze służby	12 listopada 1919
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	556 ton 735 t
Długość	56,2 m
Szerokość	5,5 m
Zanurzenie	3,6 m
Zanurzenie testowe	40 m
Rodzaj kadłuba	dwukadłubowy
Napęd
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1400 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1000 KM 2 śruby
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	13,85 węzła 8,65 w.
Zasięg	powierzchnia: 2500 Mm przy 10 w. zanurzenie: 100 Mm przy 5 w.
Uzbrojenie
8 torped; od 1917: 1 działo kal. 65 mm
Wyrzutnie torpedowe	4 × 450 mm
Załoga	25

Amiral Bourgois (Q82) – francuski eksperymentalny oceaniczny okręt podwodny z okresu I wojny światowej. Został zwodowany 25 listopada 1912 roku w stoczni Arsenal de Rochefort, a do służby w Marine nationale wszedł w sierpniu 1914 roku. Podczas wojny operował na wodach kanału La Manche, a w listopadzie 1919 roku został skreślony z listy floty.

Projekt i budowa

„Amiral Bourgois” zamówiony został na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1906 roku^[1][2]. Jednostkę zaprojektował inż. M. Bourdelle^[1][3]. Problemy z silnikami Diesla spowodowały znaczne opóźnienie w przyjęciu okrętu do służby^[3].

„Amiral Bourgois” zbudowany został w Arsenale w Rochefort^[1]. Stępkę okrętu położono w maju 1908 roku^[4], został zwodowany 25 listopada 1912 roku^[1][3], a do służby przyjęto go w sierpniu 1914 roku^[4]. Okrętowi nadano nazwę na cześć jednego z konstruktorów pierwszego francuskiego okrętu podwodnego, późniejszego wiceadmirała Siméona Bourgoisa. Jednostka otrzymała numer burtowy Q82^[1].

Dane taktyczno–techniczne

„Amiral Bourgois” był średniej wielkości dwukadłubowym, oceanicznym okrętem podwodnym. Długość całkowita wynosiła 56,2 metra, szerokość 5,5 metra i zanurzenie 3,6 metra^[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 556 ton, a w zanurzeniu 735 ton^[1][3]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa czterosuwowe silniki wysokoprężne Schneider o łącznej mocy 1400 koni mechanicznych (KM)^[1][3][a]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne SEE o łącznej mocy 1000 KM^[1][3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 13,85 węzła na powierzchni i 8,65 węzła w zanurzeniu^[1][2]. Zasięg wynosił 2500 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym oraz 100 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą^[1][2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 40 metrów^[4].

Okręt wyposażony był w cztery wewnętrzne wyrzutni torped kalibru 450 mm: dwie na dziobie jednostki i dwie na rufie, z łącznym zapasem 8 torped^[1][2][b]. W sierpniu 1917 roku na okręcie zamontowano działo pokładowe kal. 65 mm^[3].

Załoga okrętu składała się z 25 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1][3].

Służba

„Amiral Bourgois” podczas wojny pełnił służbę na wodach kanału La Manche^[3]. Okręt został skreślony z listy floty 12 listopada 1919 roku^[1][3].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: AMIRAL BOURGOIS submarine (1914). Navypedia. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
• Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
• Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
• John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
• Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).

Zobacz też

• Lista francuskich okrętów podwodnych