Amunicja wskaźnikowa

Nabój PZ (пристрелочно-зажигательная пуля, pocisk wskaźnikowo-zapalający) do naboju 7,62 × 54 mm R
Pocisk APCBC do 381 mm działa z ładunkiem barwiącym (czerwonym – RED) w czepcu balistycznym i dodatkowym zapalnikiem rozpraszającym barwnik

Amunicja wskaźnikowa – amunicja do broni strzeleckiej lub artyleryjskiej z ładunkiem wybuchowym lub dymnym, która w momencie trafienia daje wyraźnie widoczny obłoczek dymu, wskazujący miejsce trafienia, co pozwala skorygować celowanie broni[1].

Pociski wskaźnikowe do broni strzeleckiej przypominają w przekroju zmniejszone zapalniki uderzeniowe pocisków artyleryjskich. Wypełnione są silnym materiałem wybuchowym, za którym znajduje się spłonka i zabezpieczona iglica. W chwili strzału zabezpieczenie cofa się pod wpływem przeciążenia, odbezpieczając iglicę. Gdy pocisk uderza w cel, iglica uderza w spłonkę, powodując eksplozję materiału wybuchowego. Powstający obłoczek dymu i błysk jest wyraźnie widoczny, co używa się do korygowania ognia, zwłaszcza przy prowadzeniu ostrzału na duży dystans[2].

Przykładem pocisku wskaźnikowego jest niemiecki B-Patrone (niem. Beobachtung – obserwacyjny) do naboju 7,92 × 57 mm Mauser. Przed II wojną światową podobne naboje wskaźnikowe 7,92 × 57 mm były produkowane w Polsce z oznaczeniem W (wybuchowy)[3].

Podobną funkcję – ułatwienia celowania przez oznaczenie miejsca upadku pocisku – pełniły umieszczane w czepcach balistycznych ciężkich pocisków okrętowych woreczki z barwnikiem. Zabarwiając słup wody lub dym wybuchu na określony kolor pozwalały identyfikować, gdzie upadły pociski konkretnego okrętu, który strzelał pociskami z przypisanym sobie kolorem. Było to szczególnie istotne dla korygowania ognia okrętów operujących w eskadrze[4][5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Stanisław Torecki: Wskaźnikowy pocisk. W: Encyklopedia techniki wojskowej. Wydawnictwo MON, 1978, s. 507.
  2. ↑ Michał Kochański: Współczesna broń strzelecka. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1963, s. 33-34, seria: Sowa.
  3. ↑ Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki: Polskie konstrukcje broni strzeleckiej. Warszawa: Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych SIGMA NOT, 1993, s. 34. ISBN 83-85001-69-7.
  4. ↑ John Jordan: French battleships, 1922-1956. Annapolis, Md: Naval Institute Press, 2009, s. 36. ISBN 978-1-59114-416-8. (ang.).
  5. ↑ John Campbell: Naval Weapons of World War Two. 1985, s. 6, seria: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-459-4.

Media użyte na tej stronie

7.62 PZ.jpg
Autor: Asally, Licencja: CC BY-SA 3.0
7.62x54R explosive bullet (HEI)
BL8inchSAPKMkIBNTShell1943Diagram.jpg

Diagram of British SAPC (semi-armour-piercing capped) shell for BL 8 inch Mk VIII gun, Naval service, World War II.
Explanation of markings on shell, top to bottom ,left to right :-

  • RED - colour of dye.
  • K denotes it contains a coloured dye bag for identifying fall of shot. Note nose fuze for dispersing dye.
  • B denotes 6 c.r. head.
  • NT denotes the shell has a night tracer in the base. Hence the base fuze is not flush with the shell base, but is recessed into the shell.
  • GNB denotes the filling contractors initial. 7/43 denotes date shell filled.
  • EXPL PEL C.E. 3 1/4 oz : denotes the exploder is "Composition Exploding", 3 1/4 oz.
  • T inside the semi-circle segment indicates type of tracer shell has fitted.
  • FZD346 denotes serial number of fuze is 346. 6 above 7/43 applies to the fuze : denotes lot number 6, filled July 1943. BL/1 denotes the fuze maker's initial and mark of fuze.
  • The white band above the red band, just below the ballistic cap, denotes SAPC shell.
  • Red band denotes shell is filled.
  • 93/7 denotes filling percentages : 93% TNT, 7% beeswax.
  • Green band denotes primary filling is TNT.
  • N denotes intended for Naval use.