An-124 Rusłan
 An-124 Rusłan nad lotniskiem w Luksemburgu | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | Zakład Lotniczy Aviant, zakłady lotnicze w Uljanowsku |
| Konstruktor | biuro konstrukcyjne Antonowa |
| Typ | ciężki samolot transportowy |
| Konstrukcja | metalowa |
| Załoga | 6-7 osób (2 pilotów, nawigator, radiotelegrafista, inżynier pokładowy, inżynier elektryk, technik urządzeń desantowych) |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | od 1985 |
| Liczba egzemplarzy | 56 [stan: koniec 2007] |
| Liczba wypadków • w tym katastrof |
|
| Dane techniczne | |
| Napęd | 4 x dwuprzepływowe, silniki odrzutowe Łotariew D-18T |
| Ciąg | 4 × 229,75 kN (4 × 23 430 kG) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 73,3 m |
| Długość | 69,1 |
| Powierzchnia nośna | 628 m² |
| Masa | |
| Własna | 175 000 kg |
| Startowa | 392 000 kg |
| Do lądowania | 330 000 kg |
| Paliwa | 213 740 kg |
| Zapas paliwa | 270 000 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 850 km/h |
| Prędkość przelotowa | 750 km/h |
| Prędkość minimalna | 245 km/h |
| Pułap | 12 000 m |
| Pułap praktyczny | 9500 m |
| Zasięg | 16 090 km |
| Długotrwałość lotu | 20 godz. |
| Dane operacyjne | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| długość – 36,5 m szerokość – 6,40-6,68 m wysokość – 4,40 m | |
| Rzuty | |
 | |
An-124 Rusłan (kod NATO: Condor) – czterosilnikowy, odrzutowy, strategiczny samolot transportowy produkcji radzieckiej, zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Antonowa. W chwili oblotu 26 grudnia 1982 roku i późniejszej oficjalnej prezentacji podczas paryskiego salonu lotniczego (Paris Air Show) 28 maja 1985 był największym produkowanym samolotem transportowym świata, odbierając palmę pierwszeństwa amerykańskiemu Lockheed C-5 Galaxy.
Historia
Prototyp o numerze (SSSR 82002, Nr 318)[1] oblatano 26 grudnia 1982 roku w Kijowie. Produkcję seryjną rozpoczęto, według różnych źródeł, w 1982 lub 1984 roku, w dwóch zakładach: Aviant w Kijowie (obecnie Ukraina) (w latach 1982–2003) oraz Aviastar w Uljanowsku (obecnie Rosja) (w latach 1984–2004). Maszyna weszła do służby w radzieckich wojskowych siłach transportowych w styczniu 1987 roku. Wraz z rozpadem Związku Radzieckiego zaprzestano wytwarzania samolotu; niektóre źródła mówią o zakończeniu produkcji w połowie lat 90. XX wieku. W latach od 2000 do 2004 ukończono 5 egzemplarzy, których produkcji nie doprowadzono do końca wcześniej. W latach 2001 i 2002 dostarczono klientom po 1, a w roku 2004 – 3 egzemplarze maszyn w wersji An-124-100. Od tego czasu zaczęto rozważać ponowne uruchomienie produkcji wersji ze zmodernizowaną awioniką i ładownością podwyższoną o 30 t do 150 t. Pierwotnie wznowienie produkcji planowano na lata 2007/2008. Na przeszkodzie stanęły problemy natury formalno-prawnej, m.in. spór o miejsce produkcji pomiędzy – obecnie ukraińskimi zakładami Antonowa a Rosją jako prawnym następcą ZSRR. W 2009 roku, na rosyjskich targach lotniczych MAKS w Moskwie, rosyjskie ministerstwo obrony miało podać, według agencji RIA Novosti, że zapadły decyzje dotyczące wznowienia produkcji[2][3]. 10 grudnia 2009 roku Dmitrij Miedwiediew podjął decyzję o transakcji dotyczącej dostaw 20 sztuk An-124 do roku 2020 dla sił powietrznych Federacji Rosyjskiej, za podpisanie umów do dnia 10 czerwca 2010 roku miał odpowiadać Władimir Putin[4].
Największy cywilny użytkownik An-124 (10 sztuk), linie lotnicze Volga-Dnepr Airlines, czarterowy przewoźnik cargo, wyraziły zainteresowanie nabyciem od 20 do 40 (zależnie od źródeł)[3] nowych egzemplarzy w latach 2011–2020.
Konstrukcja
Półskorupowa, w układzie górnopłatu, wykonana z duraluminium. Kabina dla sześcioosobowej załogi hermetyzowana. W nowszych wersjach, np. An-124-100, kabina planowana jako czteroosobowa. Za nią znajduje się kabina socjalna, przeznaczona do wypoczynku i snu załogi zamiennej, w dalszej części górnego pokładu, przewidziano również hermetyzowaną kabinę dla ekipy obsługi ładowni lub do 88 osób.
Duża, częściowo hermetyzowana ładownia, ma wymiary 36,5 × 6,4 × 4,4 m (dł. x szer. x wys.) i kubaturę 1160 m³ (w porównaniu ładownia Lockheed C-5 Galaxy: 36,91 × 5,79 × 4,09 m i kubatura 880 m³). Wrota ładowni znajdują się w hydraulicznie unoszonej sekcji dziobowej oraz w części ogonowej kadłuba. Komora ładunkowa wyposażona w dwie suwnice o łącznej nośności 20 000 kg. Podwozie 24-kołowe, chowane do kadłuba, w układzie trójpodporowym: podwozie główne składa się dwóch zespołów po pięć dwukołowych goleni po obu stronach kadłuba, podwozie przednie z dwóch dwukołowych goleni. Dzięki niezwykle solidnej konstrukcji podwozia samolot może lądować na lotniskach o słabej infrastrukturze i na nieprzygotowanych, bądź nieutwardzonych pasach lub na zmrożonym śniegu. Specyficzna konstrukcja przedniego podwozia z podwójną golenią umożliwia jego częściowe wciągnięcie na ziemi, pochylenie całego kadłuba do przodu i załadunek np. pojazdów, mogących wjeżdżać do ładowni wprost z płyty lotniska, bez użycia dodatkowych ramp i podnośników. Znajdujące się na wyposażeniu dwa agregaty APU umożliwiają samodzielne uruchomienie silników maszyny, nawet w przypadku braku urządzeń rozruchowych na danym lotnisku. Taka konstrukcja samolotu zapewnia mu znaczną niezależność od wyposażenia docelowych lotnisk, istotnie zwiększając jego uniwersalność i zakres zastosowania.
Wersje
- An-124 Rusłan
- Ciężki strategiczny samolot transportowy (wersja wojskowa)
- An-124-100
- Ciężki cywilny samolot transportowy
- An-124-100M-150
- Ciężki cywilny samolot transportowy z zachodnią awioniką
- An-124-102
- Ciężki cywilny samolot transportowy z kokpitem wyposażonym w nowoczesną awionikę typu EFIS
- An-124-130
- Planowana wersja rozwojowa
- An-124-135
- An-124-150
- Nowa wersja rozwojowa
- An-124-200
- Planowana wersja rozwojowa z silnikami General Electric CF6-80C2, o ciągu 263 kN każdy
- An-124-210
- Wersja planowana wspólnie z Air Foyle, mająca spełnić wymogi brytyjskiego programu Short Term Strategic Airlifter (STSA) z silnikami Rolls-Royce RB211-524H-T, o ciągu 264 kN każdy oraz awioniką Honeywell; program STSA przerwano w sierpniu 1999 r., po wznowieniu wygrał go Boeing C-17A.
Użytkownicy
Użytkownicy wojskowi
Użytkownicy cywilni
- AirCargo Bulgaria (1)
- Russian Cargo (1)
- Libyan Arab Air Cargo (2)
- Volga-Dnepr (10)
- Polet Airlines (8)
- Antonov Airlines (7)
Rekordy
„Rusłanem” ustanowiono kilka rekordów:
- osiągnięcie pułapu 10 750 m z ładunkiem 171 219 kg
- przelot bez międzylądowania na trasie 20 150 km w ciągu 25,5 godziny
- 1993 rok – najcięższy pojedynczy ładunek: ważący 135,2 t wraz ze stelażem transportowym generator Siemensa (sam generator 124 t). Rekord pobity dopiero 11 sierpnia 2009 przez An-225 Mrija.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Historia i konstrukcja AN-124 na globalsecurity.org (ang.) [dostęp 2011-03-19].
- ↑ „Wznowienie produkcji Antonowa An-124”. airliners.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-06)]., artykuł w portalu www.airliners.de z dn. 21.08.2009 (niem.) [dostęp 2011-03-17].
- ↑ a b AN-124 trafi do seryjnej produkcji, Lotnicza Polska, 8 grudnia 2009 [dostęp 2011-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2010-01-14] (pol.).
- ↑ rusłanów „20 Rusłanów dla WWS do 2020” artykuł w portalu wydawcy „Skrzydlatej Polski” www.altair.com.pl z dn. 25.12.2009 (pol.) [dostęp 2016-10-15].
Linki zewnętrzne
- An-124, Antonov [dostęp 2020-03-17] (ang.).
- An-124-100 Ruslan / Ruslan heavy transport and its modifications, Antonov [dostęp 2014-12-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-21] (ang.).
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe | |
| Samoloty obserwacyjne rozpoznawcze i dowodzenia | |
| Samoloty szturmowe | |
| Samoloty szkolno-treningowe | |
| Samoloty transportowe i szybowce desantowe | |
| Śmigłowce | |
| Prototypy i konstrukcje doświadczalne |
|
Media użyte na tej stronie
An Antonov An-124 transport aircraft unloads Kibo at Kennedy Space Center.
On the Shuttle Landing Facility at NASA's Kennedy Space Center in Florida, a flatbed trailer holds two components of the Japan Aerospace Exploration Agency's Kibo laboratory that will be added to the International Space Station. The components will be transported to the Space Station Processing Facility. The components are the Kibo Exposed Facility, or EF, and the Experiment Logistics Module Exposed Section, or ELM-ES. The EF provides a multipurpose platform where science experiments can be deployed and operated in the exposed environment. The payloads attached to the EF can be exchanged or retrieved by Kibo's robotic arm, the JEM Remote Manipulator System. The ELM-ES will be attached to the end of the EF to provide payload storage space and can carry up to three payloads at launch. In addition, the ELM-ES provides a logistics function where it can be detached from the EF and returned to the ground aboard the space shuttle. The two JEM components will be carried aboard space shuttle Endeavour on the STS-127 mission targeted for launch in May 2009.
Antonov An-124 ( 3 sides view )
Antonov 124 i mniejsze samoloty na lotnisku we Wrocławiu-Strachowicach, sierpień 2008