Anakici

Anakici, Anakim (hebr. עֲנָקִים „Synowie Anaka”) – zgodnie z przekazem biblijnym lud zamieszkujący tereny południowego Kanaanu przed przybyciem Izraelitów.

Przywódcami Anakitów byli Szeszaj, Achiman i Talmaj (Lb 13,22); zostali oni zwyciężeni przez Kaleba (Joz 15,14)[1][2]. Zgodnie z relacją biblijną Anakici mieli wywodzić się od dawnych olbrzymów (Nefilim) i cechować się gigantycznym wzrostem:

Widzieliśmy tam nawet olbrzymów – Anakici pochodzą od olbrzymów – a w porównaniu z nimi wydaliśmy się sobie jak szarańcza i takimi byliśmy w ich oczach

Lb 13,33

Gdzież pójdziemy? Nasi bracia napełnili nam serce strachem, mówiąc: Lud to jest liczniejszy i wyższy wzrostem od nas, miasta ogromne, obwarowane aż do nieba. Widzielismy tam nawet synów Anaka.

Pwt 1,28

Słuchaj, Izraelu, ty dzisiaj masz przejść przez Jordan, aby wydziedziczyć narody większe i mocniejsze od ciebie, miasta ogromne i umocnione pod niebo,
lud mocny i wysoki, synów Anaka, znanych ci, o których słyszałeś: Któż się ostoi wobec synów Anaka?

Pwt 9,1-2

Anakici zostali pokonani przez Jozuego, który zdobył ich twierdze Hebron, Debir i Anab. Ich niedobitki schroniły się w filistyńskich miastach Gaza, Gat i Aszdod (Joz 11,21-22)[1][2].

Izraelski archeolog Mosze Dotan (1919-1999) identyfikował Anakitów jako jeden z Ludów Morza, zaś hebrajską nazwę עֲנָקִים wywodził od mykeńskiego wanaks „przywódca, dowódca okrętu”[3]. Imiona Szeszaja, Achimana i Talmaja mają prawdopodobnie huryckie pochodzenie[4]. W pochodzących z pierwszej połowy II tysiąclecia p.n.e. egipskich „tekstach złorzeczeń” pojawia się wzmianka o ludzie Iy-ʻnq, utożsamianym niekiedy z biblijnymi Anakitami[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Catholic Bible Dictionary. edited by Scott Hahn. New York: Doubleday, 2009, s. 42-43.
  2. ↑ a b Eerdmans Dictionary of the Bible. edited by David Noel Freedman. Grand Rapids: Wm. B. Eerdmans Publishing, 2000, s. 58-59.
  3. ↑ Peter Machinist: Biblical Traditions: The Philistines and Israelite History. W: The Sea Peoples and Their World. A Reassessment. edited by Eliezer D. Oren. Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 2000, s. 66.
  4. ↑ a b Encyclopedia Judaica. T. 2. Farmington Hills: Peter Publishing House, 2007, s. 126.