Analcym

Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Analcym

Analcym
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	uwodniony glinokrzemian sodu (Na[AlSi2O6] x H2O)
Twardość w skali Mohsa	5,5
Przełam	muszlowy
Łupliwość	brak
Układ krystalograficzny	trójskośny[1][2], a także regularny, rombowy lub tetragonalny[2]
Gęstość minerału	2,2–2,3 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	bezbarwny, biały, szary, żółtawy, czerwonawy, zielonawy
Rysa	biała
Połysk	szklisty

Analcym (biały) z egirynem i natrolitem; pochodzenie: Mont Saint-Hilaire, Quebec (wymiary: 7,8 × 6,5 × 5,3 cm)

Analcym – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów (oraz ze względu na wiele cech wspólnych także do grupy skaleniowców). Jest minerałem bardzo pospolitym, jego prawidłowe kryształy należą jednak do rzadkości.

Nazwa pochodzi od gr. analkis = słaby, bezsilny; nawiązuje do słabych możliwości naelektryzowania się tego minerału podczas pocierania.

Charakterystyka

Właściwości

Zazwyczaj tworzy kryształy izomertyczne o postaci dwudziestoczterościanów deltoidowych. Tworzy kryształy wrosłe i narosłe. Występuje w skupieniach zbitych i ziemistych. Jest kruchy i przezroczysty.

Występowanie

Jest produktem niskotemperaturowych procesów hydrotermalnych. Spotykany też w skałach powstałych w późnych procesach krystalizacji magmy – w bazaltach (razem z prehnitem, kalcytem, i innymi zeolitami); cieszynitach i syenitach oraz w skałach metamorficznych – (amfibolitach).

Czasem jest spotykany jako minerał wtórny powstały w procesie analcymizacji, czyli przeobrażania skaleni w ów minerał. W odpowiednich warunkach jest zdolny do tworzenia skał monomineralnych zwanych analcymitami^[3].

Miejsca występowania:

• Na świecie: Włochy, Niemcy, Wielka Brytania, Francja, Czechy, USA, Kanada.

• W Polsce: występuje w okolicach Żywca i Bielska-Białej, spotykany na Dolnym Śląsku (okolice Strzegomia, Jeleniej Góry i w Górach Izerskich) i w okolicach Opola.

Zastosowanie

• ma znaczenie naukowe,
• wyjątkowo cenny okaz dla kolekcjonerów i na ich potrzeby bywa szlifowany.

Przypisy

Bibliografia

• Leksykon Przyrodniczy. Minerały i kamienie szlachetne. Horyzont, 2002.
• O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały. Świat Książki, 1996.
• R. Hochleitner: Minerały i kryształy. Muza, 1994.
• W. Schumann: Minerały świata. Alma-Press, 2003.
• J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały. Multico, 1997.