Analfabetka, która potrafiła liczyć

Zawartość tej strony może naruszać prawa autorskie. Tekst źródłowy prawdopodobnie pochodzi z: Patrz raport [1] Nie usuwaj tego szablonu. Zostanie on usunięty, jeżeli prawa autorskie tego artykułu zostaną wyjaśnione. Jeżeli potrafisz, napisz artykuł tak, aby nie naruszał praw autorskich. Jeżeli masz prawa autorskie do tej treści lub masz zgodę na publikację zgodną z naszą licencją, prosimy, napisz o tym na stronie dyskusji tego artykułu i na stronie Wikipedia:Lista NPA oraz zastosuj procedurę zamieszczania haseł wcześniej opublikowanych. Artykuł zostanie usunięty, jeżeli status praw autorskich do zawartych w nim treści nie zostanie wyjaśniony. Powielanie materiałów chronionych prawami autorskimi – bez zezwolenia właściciela tych praw – jest pogwałceniem obowiązującego prawa, jest też sprzeczne z ustaleniami Wikipedii. Osobom, które regularnie wstawiają takie materiały, może zostać odebrane uprawnienie edytowania Wikipedii.

Analfabetka, która potrafiła liczyć (szw. Analfabeten som kunde räkna) – druga powieść szwedzkiego pisarza Jonasa Jonassona wydana w 2013 r. przez wydawnictwo Piratförlaget^[1].

Fabuła

„Statystyczne prawdopodobieństwo, że mała analfabetka z Soweto lat siedemdziesiątych dorośnie i pewnego dnia znajdzie się w samochodzie do przewozu ziemniaków wraz z królem i premierem Szwecji, wynosi jeden do czterdziestu pięciu miliardów siedmiuset sześćdziesięciu sześciu milionów dwustu dwunastu tysięcy ośmiuset dziesięciu. Tak wynika z wyliczeń tejże analfabetki.”^[2]

Bohaterką książki jest Nombeko Mayeki, pochodząca z Soweto, biednej i niebezpiecznej dzielnicy Johannesburga, w sercu apartheidu. Jest analfabetką jak większość otaczających ją ludzi, ale ma niezwykły talent do liczb. Dodaje, odejmuje, mnoży, dzieli bez pomocy kalkulatora, dzięki czemu zostaje prawą ręką kierownika wydziału toalet publicznych, który sam nie radzi sobie z matematyką. Gdy wreszcie udaje się nakłonić kogoś, by udzielał jej lekcji czytania i opanowuje tę umiejętność, świat staje dla niej otworem^[3].

Pragnie jednak nauczyć się czytać, wyrusza więc pieszo do stolicy, aby dostać się do biblioteki narodowej. Na rogatkach miasta potrąca ją pijany inżynier. Dziewczyna jest czarna, inżynier biały. Zniszczyła mu samochód, musi zatem zapłacić mu odszkodowanie, a że nie ma pieniędzy, powinna odpracować za darmo. Siedem lat. Wyrok nie wydaje się aż tak okrutny dla piętnastoletniej Nombeko, która planuje ucieczkę, gdy tylko zrosną jej się połamane w wypadku kości. Los sprawia, że trafia do tajnej, pilnie strzeżonej bazy, zajmującej się konstruowaniem bomby atomowej^[4]. Po wielu perypetiach dociera do Szwecji wraz z wielotonową bombą, którą pragnie przekazać w dobre ręce, dzięki temu przyszło jej jeść kolację z królem i premierem Szwecji, zanim jednak do nich dotrze, po drodze doświadcza szeregu zabawnych, czasem absurdalnych i niebezpiecznych, przygód. Międzynarodowa polityka, skomplikowane zagadki matematyki i fizyki, los chińskich emigrantów, podrabianie starożytnych dzieł sztuki, fanatycy szwedzkiej monarchii oraz ludzie, którzy teoretycznie nie istnieją, bo nie figurują w żadnych urzędowych rejestrach, pomimo że można z nimi porozmawiać i ich dotknąć, to tylko część przewijających się wątków, ukazanych z humorem typowym dla Jonasa Jonassona^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Jonas Jonasson: Analfabetka, która potrafiła liczyć. Warszawa: Wydawnictwo: W.A.B., 2015. ISBN 978-83-280-1510-4.