Analiza portfelowa

Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem metody portfelowe. Nie opisano powodu propozycji integracji.

Analiza portfelowa – możliwości zilustrowania uzyskanych pozycji strategicznych z zakresu działania przez przedsiębiorstwo, które zostało utworzone przez kombinacje struktur produkt-Rynek. Analiza ta polega na umieszczeniu w układzie współrzędnych czynników jakościowych oraz na stworzeniu siatki współrzędnych dla trzeciego parametru wyrażonego za pomocą średnicy albo powierzchni koła. Za pomocą tego układu rozważane są różne możliwości oraz dokonania wyboru rozwiązania, które jest najlepsze i opracowanie strategii postępowania dla tego rozwiązania.

W innym znaczeniu analiza portfelowa to dobór optymalnych akcji do portfela inwestora giełdowego. Celem tego doboru jest zapewnienie możliwie dużego spodziewanego zysku przy jednocześnie możliwie małym ryzyku.

Wybrane metody analizy portfelowej

• macierz BCG (ang. Boston Consulting Group matrix)

Jest to czteropolowa macierz, która pozwala wyodrębnić cztery zasadnicze kategorie produktów: "Znaki zapytania", "Dojne krowy", "Gwiazdy", "Psy".

Analizy portfela BCG należy dokonać z dwóch punktów widzenia – rozwojowego i stopnia zrównoważenia portfela. Portfel rozwojowy oznacza, że przedsiębiorstwo zapewniło sobie "odmładzanie" i przyszłe dochody poprzez stopniowe zastępowanie starych produktów. Portfel zrównoważony oznacza, że przychody generowane przez produkty rentowe i dojrzałe pozwolą na inwestowanie w produkty młode i niemające jeszcze dużego udziału w rynku.

• macierz GE (ang.GE matrix) inaczej macierz Mc Kinseya

Jest to dziewięciopolowa macierz, której konstrukcja opiera się na założeniach:

a) działalność w sektorach najbardziej atrakcyjnych, likwidować zaś produkty z sektorów mniej atrakcyjnych.

b) skupienie uwagi się na inwestowaniu w produkty o mocnej pozycji konkurencyjnej i wycofywanie się z tych, których pozycja konkurencyjna jest słaba.

Na osi rzędnych mierzącej poziom atrakcyjności przemysłu oznaczamy wyniki pomiaru atrakcyjności każdego z przemysłów, w którym działa przedsiębiorstwo. Na osi odciętych, na podstawie badania czynników sukcesu dla każdego z przemysłów, oznaczamy pozycję strategiczna jaką w nim zajmuje przedsiębiorstwo.

Zastosowanie macierzy GE pozwala na wyodrębnienie silnych stron portfela produktów i jednocześnie jest wytyczną dla strategii przedsiębiorstwa.

• macierz ADL (ang.Arthur D. Little matrix)

Jest to dwudziesto-, a w niektórych wersjach nawet trzydziestopolowa macierz.

Na osi rzędnych mierzącej zaznaczamy poziom konkurencyjności w sektorze. Na osi odciętych, dojrzałość danego sektora.

W polach macierzy w postaci kół umieszczone są produkty pochodzące z tego samego sektora lub jednorodne grupy asortymentowe. Według tej metody źródłem sukcesu rynkowego przedsiębiorstwa są innowacje produktowe, gdyż stawiają one na rozwój firmy, jako całości.

• macierz Ch. Hofera

Jest to piętnastopolowa macierz, w której w postaci kół umieszczone są poszczególne strategiczne jednostki organizacyjne. Wielkość kół przedstawiających poszczególne jednostki jest proporcjonalna do ich udziału w przychodach przedsiębiorstwa.

Oś rzędnych oznacza fazę rozwoju przemysłu. Oś odciętych pozycję na rynku (konkurencyjność).

Macierz Ch. Hofera daje obraz portfela wyrobów w różnych fazach cyklu życia produktu. Na jej podstawie można prognozować przyszłość poszczególnych sektorów i podejmować działania w celu zbilansowania portfela produkcji.

Linki zewnętrzne

• Analiza portfelowa produktów dla potrzeb określenia pozycji konkurencyjnej przedsiębiorstwa. (Praca magisterska autorstwa I. Żydek pod kierunkiem dr inż. Lilli Knop)