Analiza strukturalna sektora

Model pięciu sił Portera

Analiza strukturalna sektora (analiza pięciu sił Portera, model pięciu sił Portera) – metoda analizy i oceny natężenia sił konkurencyjnych w sektorze ekonomicznym lub segmencie rynkowym, opracowana i opisana przez Michaela Portera w 1979 roku.

Analiza jako jedna z metod analizy sektorowej stanowi część analizy strategicznej wykorzystywanej w procesie formułowania strategii organizacji. Zgodnie z jej założeniami atrakcyjność sektora wynika z różnego kształtowania się pięciu sił konkurencyjnych, które występują w każdym sektorze:

• rywalizacja w sektorze między istniejącymi konkurentami,
• groźba wejścia nowych konkurentów,
• siła przetargowa nabywców,
• siła przetargowa dostawców,
• zagrożenie ze strony substytutów.

Zgodnie z tą koncepcją istnieje zależność pomiędzy natężeniem sił konkurencyjnych w sektorze a potencjałem rentowności tego sektora. Im mniejsze natężenie sił konkurencyjnych, tym większy potencjał rentowności i odwrotnie.

Model Portera ułatwia usystematyzowanie i uporządkowanie sposobu patrzenia przez kierownictwo przedsiębiorstwa na sektor i otoczenie konkurencyjne. Dzięki swojej uniwersalności model może być stosowany do analizy niemal wszystkich sektorów gospodarki. Dzięki temu ocena atrakcyjności obecnych lub potencjalnych obszarów działalności przedsiębiorstwa jest w większym stopniu zobiektywizowana, co pozwala przeprowadzać dokładniejsze porównania międzysektorowe.

Zobacz też

• Macierz Ansoffa
• makrootoczenie
• grupa strategiczna

Bibliografia

• M.E. Porter, Strategia konkurencji. Metody analizy sektorów i konkurentów, PWE, Warszawa 1992.
• M. Romanowska, Planowanie strategiczne w przedsiębiorstwie, PWE, Warszawa 2015.
• D. Faulkner, C. Bowman, Strategie konkurencji, Felberg SJA, Warszawa 1999.
• K. Obłój, Strategia organizacji, PWE Warszawa 2001