Analog 1,2
| Producent | OBR FSO |
|---|---|
| Okres produkcji | 1982 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Typy nadwozia | 3-drzwiowy hatchback |
| Silniki | 1,2 l |
| Napęd | |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
Analog 1,2 − prototyp polskiego samochodu osobowego zbudowany na początku lat 80. XX wieku w PIMOT[1]. Auto miało zastąpić Polskiego Fiata 125p.
Historia
Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku wśród opinii publicznej zaczęły pojawiać się sygnały, że Polski Fiat 125p się starzeje oraz że przydałby się jego godny nowocześniejszy następca.
Ośrodek Badawczo Rozwojowy Fabryki Samochodów Osobowych w Warszawie wraz z Przemysłowym Instytutem Motoryzacji rozpoczął prace w 1981 roku nad nowym samochodem, planowym następcą Polskiego Dużego Fiata. Projektowane auto nazwano roboczo Analog 1,2, gdyż jednym z założeń było zastosowanie w podstawowej wersji silnika o pojemności 1,2 l.
W 1982 roku w halach PIMOT-u powstał pierwszy prototypowy egzemplarz. Tak szybkie tempo udało się zyskać dzięki opieraniu się na pojazdach dostępnych już na rynku. Zastosowano m.in. płytę podłogową z Fiata Ritmo wraz z układem przeniesienia napędu i przednim zawieszeniem.
Polscy konstruktorzy zbudowali natomiast karoserię pojazdu oraz inne układy pojazdu. Niestety po pewnym czasie w związku z sytuacją społeczno-polityczną oraz podupadającą gospodarką państwa projekt utknął w martwym punkcie.
Na początku lat 80. popularny telewizyjny program naukowy Sonda na antenie TVP poświęcił dwa odcinki prototypowi samochodu Analog 1,2. Twórcy programu Zdzisław Kamiński i Andrzej Kurek przy współpracy z PIMOT-em szczegółowo przedstawili pojazd oraz jego założenia konstrukcyjne[2].
Przypisy
- ↑ Sławomir Drążkiewicz: Małolitrażowe samochody popularne FSO. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2016, s. 126. ISBN 978-83-7339-164-2.
- ↑ Tomasz Szczerbicki, Prototyp 1,2. Ten samochód miał zastąpić Polskiego Fiata 125p, Interia, 30 maja 2015 [dostęp 2020-03-15] (pol.).
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).