Ananiasz z Edessy

Ananiasz z Edessy (I w. n.e.) – wysłannik króla Edessy Abgara V, chorego na trąd, do Jezusa z prośbą o przybycie i uleczenie (według legend i tekstów apokryficznych, takich jak Nauka Addaja).

Istnieje kilka przekazów na ten temat, które różnią się od siebie. Jedna z wersji wspomina Ananiasza, który miał dostarczyć list Abgara do Jezusa z prośbą o przybycie, a jeżeli Jezus nie mógłby przybyć, Ananiasz miał sporządzić portret Jezusa i dostarczyć go Abgarowi. Według tej wersji Abgar po ujrzeniu portretu został cudownie uzdrowiony.

Kolejna mówi o tym iż, Ananiaszowi nie udało się sporządzić portretu, dlatego też Jezus obmył twarz, a wizerunek pozostawiony na płótnie (ręczniku) Ananiasz dostarczył do Edessy i tam po jego ujrzeniu Abgar został uleczony.

Jeszcze inna wersja wspomina iż, Jezus wysłał odpowiedź, że nie może przybyć, ale obiecał wysłać po swojej śmierci jednego ze swych uczniów (wspomina się Tadeusza – Addai), który miał go uzdrowić. Jezus obmył twarz ręcznikiem i dał go Tadeuszowi, polecając dostarczyć go Abgarowi. Abgar po zobaczeniu wizerunku miał cudownie wyzdrowieć.

Wszystkie te wersje legendy o Ananiaszu i jego podróży odwołują się do historii Całunu Turyńskiego oraz Mandylionu z Edessy.

Bibliografia

  • Pierluigi Baima Bollone, Całun Turyński. 101 pytań i odpowiedzi, Krzysztof Stopa (tłum.), Kraków: WAM, 2002, ISBN 83-7097-915-7, OCLC 749346430.
  • Stanisław Waliszewski, Całun Turyński dzisiaj, WAM, Kraków 1987, ​ISBN 83-85032-19-3​
  • Z. Ziółkowski, Spór o Całun Turyński. Relikwia Męki Pańskiej w świetle najnowszych badań, Warszawa 1993
  • Ian Wilson, Całun Turyński, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1985, ​ISBN 83-211-0445-2​
  • A. Marion, A. Courage, Całun Turyński. Nowe odkrycia nauki, Kraków 2000
  • Treppa Z., Całun turyński. Fotografia Niewidzialnego?, Warszawa 2004.
  • Marinelli E., Całun obraz "niemożliwy"?, Wrocław 1999.
  • Pyszkowski W., Święty Całun jako fenomen naukowy, historyczny i religijny, Gniezno 1946.
  • Resch A., Oblicze Chrystusa. Od Całunu Turyńskiego do Chusty z Manoppello, Radom 2006.
  • Petrosillo O, Marinelli E., Całun Turyński - relikwia czy falsyfikat? Krytyka ostatniego datowania, Warszawa 1993.
  • Nickell J., Śledztwo w sprawie cudów. Całun Turyński, 1997.
  • Siliato G. M., Całun turyński. Tajemnica odbicia sprzed dwóch tysięcy lat, Kraków 1999.
  • Euzebiusz z Cezarei, Historia Kościelna o męczennikach palestyńskich, Kraków 1993.
  • Badde P., Boskie Oblicze. Całun z Manoppello, Radom 2006.
  • Moretto G., Całun - Przewodnik, Warszawa 1998.
  • Antonacci M., Zmarchwystanie Całunu, Warszawa 2002.
  • Ballosino N., Wizerunek na Całunie. Analiza fotograficzna i informatyczna, Warszawa 1988.
  • Zbigniew Blania-Bolnar, "Jak został zrobiony Całun Turyński"
  • Alfred J. Palla, Całun Turyński jednak autentykiem, Wydawnictwo Betezda, Rybnik 2003