Anastasis (album)

Anastasis
Wykonawca albumu studyjnego
Dead Can Dance
Wydany

13 sierpnia 2012 (Wielka Brytania)[1][a]

Nagrywany

nagrany i wyprodukowany w Quivvy Church

Gatunek

World music, worldbeat, dark wave

Długość

55:59

Wydawnictwo

PIAS Recordings

Producent

Brendan Perry,
Lisa Gerrard

Oceny
Przejdź do sekcji „Odbiór”
Album po albumie
Memento
(2005)
Anastasis
(2012)
In Concert
(2013)

Anastasis – ósmy studyjny album zespołu Dead Can Dance, wydany 13 sierpnia 2012 roku[1]. Jest pierwszym albumem wydanym po tym jak Brendan Perry i Lisa Gerrard rozwiązali w 1998 swój zespół. Album ukazał się 16 lat po siódmym studyjnym albumie grupy, Spiritchaser[2][3][4][5].

Tytuł albumu oznacza w języku greckim „zmartwychwstanie” („ανάστασης”).

Album

Okoliczności powstania

Brendan Perry stwierdził, iż oboje z Lisą Gerrard rozmawiali o kolejnym albumie Dead Can Dance podczas światowej trasy zespołu w 2005 roku. Ponieważ długa trasa okazała się wyczerpująca, więc zabrakło motywacji i decyzję odłożono na później, aż uda się dobrać terminy, co nie było łatwe, od kiedy Perry zamieszkał w Irlandii (kraju swoich przodków) i gdzie Anastasis został nagrany[b], a Lisa Gerrard nadal mieszkała w południowej Australii. Ostatecznie do ich współpracy doszło dzięki wytwórni PIAS Recordings, która postanowiła wydać ich nowy album; muzycy byli wówczas już wolni od jakichkolwiek zobowiązań kontraktowych wobec ich poprzedniej wytwórni 4AD[6].

Muzyka

Dead Can Dance podczas światowej trasy promującej album Anastasis, 19 września 2012, Stambuł

Anastasis to pierwsze nagranie przez Dead Can Dance nowego materiału w studio od czasu wydanego w 1996 roku albumu Spiritchaser. Lisa Gerrard i Brendan Perry. Wychodząc z doświadczeń muzyki gotyckiej wnieśli do wytwórni 4AD zmysł muzyczny bliski klasycznej dyscyplinie (i aspiracjom). Łącząc najnowocześniejszą technikę produkcji z tradycją muzyczną różnych narodów stworzyli muzykę głęboko atmosferyczną, o bujnej teksturze, będącej spektakularną odmianą muzyki post-gotyckiej. Wyprodukowany przez zespół i wydany przez wytwórnię Pias album Anastasis zawiera osiem utworów, trwających niespełna godzinę. W muzyce albumu wyraźnie rozpoznawalne są elementy składowe twórczości Dead Can Dance. Muzyczne inspiracje albumu pochodzą ze wschodniej części Morza Śródziemnego (głównie z greckiej i tureckiej muzyki ludowej), a także z różnych krajów Afryki Północnej. Brendan Perry ze swym charakterystycznym głosem wyróżnia się w utworach „Children of the Sun” i "Opium”, Lisa Gerrard natomiast dochodzi do głosu w utworach „Agape” i „Kiko”, które wykonuje z użyciem tradycyjnego instrumentarium arabskiego jak: darbuka, oud i cymbały[7].

Okładka

Na okładce Anastasis widoczne jest pole słoneczników, dojrzałych, a następnie sczerniałych pod wpływem słońca, stojących ze smutnymi, nieznacznie ukoronowanymi głowami. Nie tyle martwe, co raczej uśpione, ich głowy i łodygi będą pewnego dnia pocięte, ale potem, dzięki korzeniom, odżyją. W tym przypadku greckie słowo „anastasis” („zmartwychwstanie”) oznacza, iż pozornie martwe zatańczą ponownie[c]. „Pomyślałem, że Anastasis to dobry tytuł, nadany naszemu ponownemu spotkaniu.” wyjaśnił Brendan Perry dodając: „Anastasis oznacza również pomiędzy dwoma etapami”, a ”odrodzenie przyjdzie z następnym sezonem.”[6].

Lista utworów

Muzycy

Dead Can Dance (teksty, muzyka, wykonanie):

Muzyk dodatkowy

  • David Kuckhermann – daf (w utworze „Opium”)[9]

Produkcja

  • Dead Can Dance – producent (miejsce produkcji: studio Quivvy Church)
  • Aidan Foley – mastering (w Masterlabs)
  • Zsolt Sigmond – fotografie[9]

Odbiór

Opinie krytyków

Album spotkał się generalnie z pozytywnym przyjęciem u 16 krytyków[13].

Według Thoma Jurka z AllMusic „od strony muzycznej jest to bardziej wycieczka po historii zespołu, niż próba stworzenia czegoś nowego, co jest zaskakujące, biorąc pod uwagę ogromne doświadczenie Lisy Gerrard w nagrywaniu ścieżek dźwiękowych czy solowe albumy Brendana Perry’ego, ich współpracę z innymi artystami czy dzieła filmowe. (...) Najpiękniejszym fragmentem albumu jest utwór 'Return of the She-King', w którym burdony i wielokrotnie nakładany głos Lisy Gerrard harmonizują ze smyczkami, głębokim brzmieniem tom-tomów, eterycznym brzmieniem gitar, oudów i innych instrumentów. Pod koniec utworu włącza się Brendan Perry, po czym ich kontrastujące głosy splatają się przy akompaniamencie neoklasycznych smyczków”[7].

Anastasis, pierwszy od 16 lat studyjny album australijskiego duetu Dead Can Dance, wykorzystuje ponury, multi-kulti dźwiękowy perfekcjonizm, jakiego można się spodziewać po tych cenionych weteranach (śpiewających multiinstrumentalistach Brendanie Perrym i Lisie Gerrard), z mnóstwem połyskujących dud i chińskich cymbałów, operowych śpiewów i złowieszczych syntezatorów” – ocenia Ryan Reed z Paste[15].

„Pomimo długiej przerwy, Anastasis jest logicznym postępem w stosunku do albumów zespołu z połowy lat 90., jak również solowych prac Brendana i Gerrard” - zauważa Ned Raggett z magazynu Pitchfork dodając: „Nie ma tu nic tak zdumiewająco melodramatycznego czy proklamacyjnego jak stare klasyki, takie jak 'Anywhere Out of the World' czy 'Host of Seraphim', gdzie wokalne popisy Perry’ego i Gerrard idą w parze z poczuciem ogromnych przestrzeni, napięciem i nabożną czcią. Ale Anastasis często się do tego zbliża, zwłaszcza w kończących album 'Return of the She-King' i 'All in Good Time'. Zapierająca dech w piersiach rozpiętość wokalna Gerrard pozostaje silna, podczas gdy głębszy, kontemplacyjny głos Perry’ego odczuwa się w mniejszym stopniu jako śpiew z irlandzkim akcentem, a bardziej jako spokojną inwokację starożytnej mądrości”[16].

Zdaniem Jake’a Cohena z Consequence of Sound „Silne związki albumu z muzyką Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej błyszczą w falach modalnych melodii cymbałów, tworzących tło 'Anabasis', na których Gerrard wyśpiewuje bezsensowne sylaby z quasi-arabskimi ornamentami. Album nie jest szalenie nowy, co może ucieszyć lub ewentualnie zniechęcić oddanych fanów Dead Can Dance. W 'Opium', nad marokańskim rytmem z rezonującym dźwiękiem innego świata hang, Perry śpiewa: 'Czasami czuję, że chcę żyć za tymi wszystkimi wspomnieniami i przejść przez te drzwi'. Dead Can Dance wydają się szczęśliwi żyjąc we wspomnieniach; w końcu Anastasis to po grecku zmartwychwstanie. podczas gdy album udoskonala znajome dźwięki z okresu ich świetności z lat 80. i 90., które jeszcze nie całkiem porzucili przechodząc przez drzwi do nowego świata”[11].

Do zmartwychwstania oraz symboliki słoneczników nawiązuje również Matthew Haddrill z The Line of Best Fit: „Okładka płyty przedstawia pole słoneczników zwiędłych i poczerniałych od słońca. Pozornie martwe, po zebraniu ich korzenie zapewniają, że powstaną ponownie i dojrzeją. Tańczyły już wcześniej, a teraz Dead Can Dance tańczą ponownie”[12].

W ocenie Mica Wrighta z musicOMHAnastasis to z pewnością płyta, która dobrze wpisuje się w dorobek Dead Can Dance, ale słucha się jej ciężko. Nie dlatego, że jest w którymkolwiek momencie dźwiękowo chropowata, ale bardziej dlatego, że pomimo momentów piękna, jest trochę monotonna. (...) Głosy i gra są wspaniałe, ale płyta zbyt często potyka się o pretensjonalność[14].

„Tytuł utworu zamykającego Anastasis wydaje się szczególnie trafnym sposobem na opisanie dźwiękowych eksploracji Dead Can Dance: 'All in Good Time' (wszystko w dobrym czasie)” – podsumowuje Arnold Pan z PopMatters[17].

Sprzedaż

Do marca 2013 roku album rozszedł się na całym świecie w liczbie 150 000 egzemplarzy[19]. W Polsce osiągnął status złotej płyty[20]

Uwagi

  1. Inne źródła wymieniają też daty 6 i 14 sierpnia.
  2. W studio Perry'ego, urządzonym w przebudowanym kościele Quivvy Church w Belturbet.
  3. Aluzja do nazwy zespołu: Umarli mogą tańczyć.

Przypisy

  1. a b Dead Can Dance: Anastasis (2012). www.deadcandance.com. [dostęp 2013-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-05)]. (ang.).
  2. a b Sputnikmusic: Dead Can Dance – Anastasis. www.sputnikmusic.com. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  3. Sarah Murphy: Dead Can Dance Title Upcoming Album, Release New Song. Exclaim!. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  4. PIAS.com: Dead Can Dance – Brand New Album – ‘Anastasis’ – Out 13th August. www.pias.com. [dostęp 2013-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-04)]. (ang.).
  5. PIAS.com: New Release Information Pack No:29/12. www.pias.com. [dostęp 2013-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-04)]. (ang.).
  6. a b Martin Aston: Biography. www.deadcandance.com. [dostęp 2013-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-23)]. (ang.).
  7. a b c Anastasis: Dead Can Dance – Mogwai. AllMusic. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  8. Discogs: Dead Can Dance – Anastasis. www.discogs.com. [dostęp 2013-10-03]. (ang.).
  9. a b c d Discogs: Dead Can Dance – Anastasis. www.discogs.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  10. Greg Kot: Album review: Dead Can Dance, 'Anastasis'. Chicago Tribune. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  11. a b Jake Cohen: Album Review: Dead Can Dance – Anastasis. Consequence of Sound. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  12. a b Matthew Haddrill: Dead Can Dance – Anastasis. The Line of Best Fit. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  13. a b Metacritic: Anastasis by Dead Can Dance. www.metacritic.com. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  14. a b Mic Wright: Dead Can Dance – Anastasis. musicOMH. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  15. a b Ryan Reed: Dead Can Dance: Anastasis. Paste. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  16. a b Ned Raggett: Mogwai: Anastasis – Dead Can Dance. Pitchfork. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  17. a b Arnold Pan: Dead Can Dance: Anastasis. PopMatters. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  18. RYM: Anastasis by Dead Can Dance. rateyourmusic.com. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  19. PIAS.com: Dead Can Dance – ‘Anastasis’ Deluxe Edition and Brand New ‘In Concert’ Live Album. www.pias.com. [dostęp 2013-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-04)]. (ang.).
  20. Złote płyty CD przyznane w 2012 roku, ZPAV [dostęp 2020-06-08].

Media użyte na tej stronie

3 stars.svg
Autor: User:Estoy, Licencja: CC BY 2.5
3/5 stars used for ratings on en.wikipedia
Stars425.svg
Autor: User:Huntster, Licencja: CC BY-SA 2.5
Rating stars, 4.0 scale.
Dead Can Dance, Istanbul, September 19, 20120.jpg
Autor: Gaddarca, Licencja: CC BY-SA 3.0
Dead Can Dance at Cemil Topuzlu Open-Air Theatre in Istanbul, September 19, 2012.