Anastazy (antypapież)

Anastazy III
Anastazy Bibliotekarz
antypapież
Data urodzenia810
Data śmierci879
Antypapież
Okres sprawowania855
Kardynał od św. Marka
Okres sprawowania847-855
Wyznaniechrześcijaństwo
Kościółrzymskokatolicki
Kreacja kardynalska847
Leon IV
Pontyfikat855

Anastazy Bibliotekarz, Anastazy III (ur. ok. 810, zm. ok. 879) – antypapież w okresie od sierpnia do września 855 roku[1].

Życiorys

Był kuzynem biskupa Orte Arseniusza[1]. W 847 roku został mianowany kardynałem-prezbiterem, przez papieża Leona IV[2]. Skonfliktowany z papieżem, zyskał poparcie u cesarza Ludwika II, a większość czasu spędzał w Akwilei, odmawiając powrotu[1]. Został więc ekskomunikowany (850), a potem dwukrotnie obłożony anatemą (853)[1].

Po śmierci papieża Leona IV, ale przed intronizacją Benedykta III, stronnictwo cesarskie osadziło na tronie papieskim Anastazego[1]. Zajął siłą Lateran, a także uwięził i torturował Benedykta III[2]. Jednak w wyniku dezaprobaty ludu rzymskiego i niechęci kleru, po dwóch dniach zmuszony był ustąpić[2]. W wyniku pojednania z prawowitym papieżem Benedyktem, odstąpiono od represji wobec Anastazego – został jedynie sprowadzony do stanu świeckiego i umieszczony w klasztorze[1].

W latach pontyfikatu Mikołaja I, Anastazy został opatem klasztoru Santa Maria in Trastevere, a w 14 grudnia 867 zdjęto z niego kary kościelne[1]. Hadrian II mianował go bibliotekarzem i kanclerzem Kościoła rzymskiego; funkcje te pełnił do śmierci[1].

W 868 r. został powtórnie ekskomunikowany z powodu oskarżeń o współudział w zbrodni swego przyrodniego brata Eleuteriusza, który zgwałcił i zamordował córkę Hadriana II, a potem zamordował także jej matkę. Anastazego oczyszczono jednak z zarzutów i był później delegatem Stolicy Apostolskiej na Sobór konstantynopolitański IV[1].

Niekiedy jest uważany za jednego ze współautorów Liber Pontificalis[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 150-151. ISBN 83-06-02633-0.
  2. ↑ a b c Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 53-54. ISBN 83-7006-437-X.

Bibliografia

Antypapieże według Kościoła katolickiego
III wiek
IV wiek
V wiek
VI wiek
VII wiek
VIII wiek
IX wiek
X wiek
XI wiek
XII wiek
XIV wiek
XV wiek
  1. ↑ Celestyn II ostatecznie nie objął urzędu. Od czasów badań Mercatiego zaliczany do antypapieży, jednak we współczesnej historiografii klasyfikacja ta jest kwestionowana i proponuje się określać go jako „papież elekt”