Anatol (Kamienski)
| Aleksiej Kamienski | |
| Biskup irkucki | |
.jpg) | |
| Kraj działania | Imperium Rosyjskie |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 października 1863 gubernia samarska |
| Data i miejsce śmierci | 20 września 1925 Omsk |
| Biskup irkucki | |
| Okres sprawowania | 1923–1924 |
| Wyznanie | prawosławne |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny |
| Inkardynacja | Eparchia irkucka |
| Śluby zakonne | 26 sierpnia 1895 |
| Diakonat | 1888 |
| Prezbiterat | 6 sierpnia 1888 |
| Sakra biskupia | 10 grudnia 1906 |
| Data konsekracji | 10 grudnia 1906 |
|---|---|
| Konsekrator | Antoni (Wadkowski) |
| Współkonsekratorzy | Włodzimierz (Bogojawleński), Flawian (Horodecki) |
Anatol, imię świeckie Aleksiej Wasiljewicz Kamienski (ur. 3 października 1863 w eparchii samarskiej, zm. 20 września 1925 w Omsku) – rosyjski biskup prawosławny.
W 1888 ukończył seminarium duchowne w Samarze i został 6 sierpnia wyświęcony na kapłana jako mężczyzna żonaty[1], a następnie przydzielony do służby w cerkwi we wsi Chiłkowo w eparchii samarskiej. W 1895 ukończył wyższe studia teologiczne w Petersburskiej Akademii Duchownej. 26 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze przed biskupem symbirskim Nikandrem. Został skierowany do pracy duszpasterskiej w ramach rosyjskiej misji prawosławnej w Ameryce, jako proboszcz parafii przy soborze św. Michała Archanioła w Sitce, dziekan dekanatu Sitka i nadzorca szkoły misjonarzy. W 1897 otrzymał godność archimandryty. Od 1898 zamieszkiwał w domu biskupim w San Francisco, siedzibie biskupów Aleutów i Alaski. Od 1899 do 1903 kierował szkołą misyjną w Minneapolis.
W 1903 wrócił do Rosji i objął stanowisko rektora seminarium duchownego w Odessie. W mieście tym działał w organizacjach monarchistycznych, zasiadając w ich gremiach kierowniczych[1]. 10 grudnia 1906 miała miejsce jego chirotonia na biskupa jelizawietgradzkiego, wikariusza eparchii chersońskiej. Jako konsekratorzy wzięli w niej udział metropolita petersburski i ładoski Antoni, metropolita moskiewski Włodzimierz, metropolita kijowski Flawian oraz inni hierarchowie. W 1914 objął katedrę tomską i ałtajską. Od 1912 członek prezydium Związku Narodu Rosyjskiego[1].
Zasiadał w IV Dumie Państwowej. Działał w Galicyjsko-Russkim Towarzystwie Dobroczynnym[2]. Był również uczestnikiem Soboru Lokalnego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1917–1918. Współtworzył Drużyny Świętego Krzyża walczące w siłach Białych pod komendą adm. Aleksandra Kołczaka[1]. W 1922 został aresztowany i skazany na rozstrzelanie, jednak do jego egzekucji nie doszło[1].
Od 1923 do 1924 był biskupem irkuckim, jednak zamieszkiwał stale w Omsku, razem z miejscowym biskupem Wiktorem. Zmarł w czasie nabożeństwa w 1925.
Przypisy
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
священник Анатолий (Каменский)